Δευτέρα, Ιουνίου 01, 2020

Συνομιλίες του Αιγαίου




 Δημήτρης Λεβέντης
Συνομιλίες του Αιγαίου
Το Ροδακιό, 2020
Διηγήματα χαρακτηρίζει ο συγγραφέας τα εικοσιτέσσερα κείμενά του που φιλοξενούνται στην πρόσφατη έκδοση "Συνομιλίες του Αιγαίου". Εγώ μάλλον θα τα χαρακτήριζα "στιγμιότυπα". Μοιάζουν με φωτογραφίες που αποτυπώνουν με λόγια ισάριθμες στιγμές. Που σε κάνουν, όπως ξεφυλλίζεις ένα άλμπουμ με αναμνηστικές φωτογραφίες και αναπολείς και θυμάσαι και νοσταλγείς, το ίδιο να νιώθεις γυρίζοντας τη μια σελίδα του βιβλίου μετά την άλλη. Χρώματα, με το γαλάζιο να κυριαρχεί ασφαλώς, μυρωδιές και ακούσματα, γεύσεις και αγγγίγματα, όλες οι αισθήσεις σε συναγερμό.
Εικοσιτέσσερις συνομιλίες, εικοσιτέσσερα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Και ο συγγραφέας, ευδιάκριτος αν και σε τρίτο πρόσωπο πάντα, πότε σαν φοιτητής, πότε σαν μέλος φιλικής συντροφιάς, πότε σαν παππούς, μας παίρνει μαζί του, αναμοχλεύει δικές μας αναμνήσεις, ξυπνάει "πόθους παλιούς που μέσα μας κοιμούνται".
Και μ' όλη τη συντομία τους, τα εικοσιτέσσερα στιγμιότυπα κατορθώνουν να αποτυπώσουν την ιδιαιτερότητα κάθε νησιού, ενώ συχνά, υποδόρια, υπολανθάνουν κυπριακές και ειδικά αμμοχωστιανές αναμνήσεις. Η Σαλαμίνα της Κύπρου σμίγει με τη Σαλαμίνα του Αιγαίου, η Αφροδίτη των Κυθήρων με την Κύπριδα, οι Ιππότεςς της Ρόδου ανακαλούν στη μνήμη την κουμανταρία των Ιπποτών της Κύπρου, η Εκατονταπυλιανή στην Πάρο μετεωρίζει τη σκέψη στο Σταυροβούνι και την Αγία Ελένη...
Στη Σαντορίνη ο συγγραφέας γοητεύεται  από το πασίγνωστο ηλιοβασίλεμα της Οίας. ΣτηνΤήνο, εκτός από τη Μεγαλόχαρη, αναδεικνύεται και το Καθολικό στοιχείο με τη Μονή των Ουρσουλινών, στην Αίγινα προβάλλει από το ύψος του και την υπέροχη θέα ο ναός της Αφαίας και οι Χαλεπιανές, στις Σπέτσες συγκίνηση  στο σπίτι της Μπουμπουλίνας, νοσταλγία στο σπίτι του Βαμβακάρη ακούγοντας τη γλυκιά Φραγκοσυριανή. Ονομασίες ψαριών, κουρκούνες και προσφυγούλες, στρίλιες και μπαρμπούνια και καλαμάρια, ένας καφές ή μια παγωμένη μπίρα αντικρίζοντας το απέραντο γαλάζιο, αναμνηστικά φλιντζάνια και το τεράστιο, ξαπλωμένο, ημιτελές άγαλμα στη Νάξο, το μικρό, διώροφο σπιτάκι του Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο...Πόση Ιστορία, πόσος μύθος, πόση φύση αναδεύονται μέσα από μνήμες παλιές και πιο πρόσφατες!
Οι "Συνομιλίες του Αιγαίου" είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι στην Ιστορία, στον μύθο, στη φύση, στο φως και προπάντων στη μοναδική, την ανεπανάληπτη γαλάζια ομορφιά του Αιγαίου.

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα , καλό βιβλίο ; - Το ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ του Τζούλια Μπαρνς το έχεις στο μπλόγκ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο τίτλος είναι κατ'ακρίβεια "Ένα κάποιο τέλος". Ναι, είναι πολύ καλό και έχω ανάρτηση στο blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή