Ο Γαλάζιος Δράκοντας

Η Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου, με αρκετά πλούσιο λογοτεχνικό έργο στο ενεργητικό της, μυθιστορήματα εκδομένα από την «ΑΓΚΥΡΑ» (Ο ψίθυρος του δάσους, Το ταξίδι της καρδιάς μας, Το πεπρωμένο μιας ζωής), τη συλλογή διηγημάτων Όλου του κόσμου τα παιδιά από τον Πατάκη και άλλα ακόμα έργα, μας έδωσε πρόσφατα το μυθιστόρημα νεανικής λογοτεχνίας Ο Γαλάζιος Δράκοντας, αυτή τη φορά εκδομένο στην Κύπρο από τις εκδόσεις «Εν τύποις». Στηριγμένη σε στοιχεία και πληροφορίες που αντλούσε από εφημερίδες της Σρι-Λάνκα και που της μετέφραζε η Σριλανκέζα Μανόρη, αλλά και μέσα από αφηγήσεις της ίδιας κοπέλας, μας έδωσε ένα μυθιστόρημα που όχι μόνο απεικονίζει τη φοβερή θεομηνία που έπληξε τη χώρα αυτή το 2004, το τσουνάμι, αλλά μας μεταφέρει και τον τρόπο ζωής, το χαρακτήρα, τις συνήθειες, γενικά τη φυσιογνωμία αυτού του φτωχού, αλλά αισιόδοξου και αξιοπρεπούς λαού. Κεντρικά πρόσωπα του μυθιστορήματος μια οικογένεια: πατέρας, μητέρα, γιαγιά και τρία παιδιά. Η μέρα της φοβερής καταστροφής, 26 Δεκεμβρίου 2004, βρίσκει την οικογένεια χωρισμένη. Ο πατέρας, όπως κάθε μέρα, από νωρίς στο ψάρεμα, η μητέρα σε κάποια άλλη δουλειά, ενώ τα δυο μικρότερα αδέλφια πάνε για να αποχαιρετήσουν κάποιους φίλους τους που ξεκινάνε για μια εκδρομή. Έτσι, η συγγραφέας δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ετοιμάζει το σκηνικό, για να μας περιγράψει μέσα από διάφορες οπτικές την αναπάντεχη, πρωτοφανή τραγωδία της χώρας, την οποία έντεχνα έχει προοικονομήσει. Σκηνές που όλοι είδαμε ξανά και ξανά να προβάλλονται στην τηλεόραση, παίρνουν με τη λογοτεχνική τους αποτύπωση τη μονιμότητα και τη διαχρονικότητα του γραπτού λόγου: Παιδιά που ενώ έπαιζαν ξέγνοιαστα στην ακρογιαλιά, τώρα τρέχουν έντρομα να σωθούν. Παιγνιδιάρικα κύματα μετατρέπονται στον γαλάζιο δράκοντα που ξεβράζει στην ακτή τα πάντα και απειλεί να καταπιεί τα πάντα. Τρόμος, αγωνία, αλλά και θάρρος, ψυχραιμία, αλτρουισμός, αλληλοβοήθεια χαρακτηρίζουν τα παιδιά-ήρωες της Γιόλας. Κάποια θα χαθούν, τα περισσότερα θα επιζήσουν και μαζί με τις οικογένειές τους θα προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν από την αρχή τη ζωή τους. Διάσπαρτες στο βιβλίο βρίσκουμε πολλές πληροφορίες για τη χώρα. Για τα επαγγέλματα, τις ασχολίες των παιδιών, τα έθιμα, τη θρησκεία. Χριστιανοί και βουδιστές συμβιώνουν ειρηνικά, πάνε στα ίδια σχολεία, πλήττονται εξίσου από τη συμφορά και κοινός γίνεται ο αγώνας για την επιβίωση. Έμμεσα το βιβλίο δίνει στα παιδιά το καλύτερο μάθημα ανεξιθρησκίας, ανοχής του διαφορετικού και πανανθρώπινης αγάπης. Το μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται ως « Σύγχρονη νεανική λογοτεχνία». Πιστεύω ότι ο ηλικιακός διαχωρισμός «παιδική» ή «νεανική» λογοτεχνία είναι κάπως συμβατικός. Ένα καλογραμμένο βιβλίο δεν γνωρίζει ηλικιακούς χαρακτηρισμούς, άνετα μπορεί να διαβαστεί από όποιον αγαπά το διάβασμα και τη λογοτεχνία. Και τέτοιο είναι το βιβλίο «Ο γαλάζιος δράκοντας».