Το "Η μάνα και το νόημα της ζωής" (γραμμένο το 1999 αλλά τώρα εκδομένο στα ελληνικά-'Αγρα, 2007) είναι το τρίτο βιβλίο του Ίρβινγκ Γιάλομ που διαβάζω μετά το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" και "Η θεραπεία του Σοπενάουερ" και ευχαρίστως θα διάβαζα και όλα τα άλλα του βιβλία, τόσο τα ψυχοθεραπευτικά όσο και τα λογοτεχνικά που, βέβαια, πάντα συνδέονται με την ψυχοθεραπεία. Κι αυτό, αν και καθόλου δεν εμπιστεύομαι την ψυχοθεραπεία. Θα μου πείτε ίσως "τι σημασία έχει η γνώμη σου και ποια είσαι εσύ για να αμφισβητείς ολόκληρη επιστήμη και ένα ωκεανό γνώσεων, εμπειριών, βιβλιογραφίας, θεραπειών;" Ίσως γιατί οι εμπειρίες που έχω από γνωστούς που κατέφυγαν στην ψυχοθεραπεία και δεν είδα να τους έχει βοηθήσει, ίσως πάλι γιατί όταν κόντεψα να την χρειαστώ εγώ (έπειτα από ένα βαρύτατο πένθος) με έσωσε η φιλοσοφία, η λογική, ο προσωπικός μου αγώνας, από τον οποίο δεν έλειπε η καταφυγή στην ανάγνωση...Εντούτοις τα βιβλία ψυχοθεραπείας μου αρέσουν. Ποιος ξέρει, ίσως χωρίς να το συνειδητοποιώ "ψυχοθεραπεύομαι" μέσα από τα βιβλία.
Από τα βιβλία του Yalom δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Ούτε νομίζω μπορεί κανείς να συγκρατήσει όλη αυτή την πορεία που κάνει ο ψυχοθεραπευτής μαζί με τον "ασθενή", όλους τους διαλόγους ή τις ενδόμυχες σκέψεις του ψυχοθεραπευτή που, εδώ ειδικά, τις εκθέτει πιο συχνά. Το βιβλίο δεν είναι μόνο η καταγραφή ιστοριών και περιπτώσεων ψυχοθεραπείας, αλλά μέσα από τα έμπρακτα παραδείγματα λειτουργεί και σαν ένα είδος διδακτικού εγχειριδίου για εκπαιδευόμενους ψυχοθεραπευτές.Μου έμεινε μόνο η γενική ιδέα των ιστοριών. Π.χ. η δημιουργία ομαδικής ψυχοθεραπείας ανθρώπων που, λόγω ανίατων ασθενειών, είναι καταδικασμένοι σε θάνατο, ή η πορεία που ακολούθησε με μια ασθενή του, την Αϊρήν, στην προσπάθεια πρώτα να τη βοηθήσει να δεχτεί τον επικείμενο θάνατο τoυ συζύγου της και μετά να ξεπεράσει το πένθος της. Αν και μου φαίνεται υπερβολικό να βλέπεις τον ψυχοθεραπευτή σου για 4 χρόνια κάθε βδομάδα πληρώνοντάς τον 150 δολάρια (!) κάθε φορά για να ξεπεράσεις το πένθος σου. Στο τέλος η Αϊρήν, θεραπευμένη, συστήνει στο γιατρό έναν άντρα, μια καινούρια γνωριμία. Κι εγώ αναρωτιέμαι: Γνώρισε τον καινούριο άντρα επειδή θεραπεύτηκε ή θεραπεύτηκε επειδή γνώρισε έναν άλλο άντρα;;;Οι τέσσερις από τις 6 ιστορίες του βιβλίου είναι αυτοβιογραφικές, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Γιάλομ, ενώ οι δύο φανταστικές. Την τελευταία φανταστική με την κατάρα ενός...γάτου και με μακροσκελή συνομιλία με τον γάτο, ομολογώ ότι δεν την κατάλαβα, ούτε ξέρω τι θέλησε να πει μ' αυτήν ο συγγραφέας.Ωραία παρουσίαση του Yalom στο blog του Alef. Επίσης πλείστες άλλες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του ίδιου του Yalom.
Πέμπτη, Αυγούστου 09, 2007
Ακόμα λίγη ψυχοθεραπεία
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Aγαπητή Anagnostria,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μια περίπτωση που θα διαφωνήσω μαζί σου. Δεν έχω διαβάσει παρά μόνον το « Στο Ντιβάνι» του Γιάλομ και οι εντυπώσεις που αποκόμισα δεν ήταν οι καλύτερες. ΄Οσο διάβαζα το βιβλίο, ένοιωθα πως κοίταζα μέσα από μια κλειδαρότρυπα και παρακολουθούσα αμέτοχη, γιατί δεν με άγγιζαν τα προβλήματά τους, ανθρώπους που κάποια στιγμή ζήτησαν τη βοήθεια του συγγραφέα και κατέληξαν, εν αγνοία τους χάρτινα πρόσωπα. Το βρήκα φοβερά κακού γούστου να κάνει ο ψυχοθεραπευτής μυθιστόρημα τις περιπτώσεις που κλήθηκε να δώσει βοήθεια. Θα μου πεις ο κάθε συγγραφέας από κάπου πρέπει να αντλήσει για να γράψει. Κάποιες εμπειρίες του θα μεταλλάξει σε μύθο, όλοι όσοι γράφουμε «κλέβουμε» κατά κάποιο τρόπο ζωές άλλων, η περίπτωση όμως του Γιάλομ, υπερβαίνει το ανεκτό όριο. Μου έδωσε την εντύπωση ότι για αυτόν η άσκηση της ψυχιατρικής δεν ήταν παρά το μέσον, η πρόφαση αν θέλεις, για να γράψει και όχι με ιδιαίτερα καλή γραφή, ένα μυθιστόρημα που ακολουθούσε τις πεπατημένες οδούς μυθιστορημάτων γραμμένων βάσει «συνταγής» επιτυχίας.
Δεν παραγνωρίζω τις «αρετές» της ψυχανάλυσης, όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής μας χρειαστήκαμε βοήθεια, είτε από φίλους, είτε από βιβλία, είτε αντλώντας από αποθέματα που υπήρχαν μέσα μας χωρίς να το ξέρουμε, όμως αν θα ήθελα να διαβάσω και να ασχοληθώ περισσότερο με τα θέματα της ψυχής θα προτιμούσα αντί για ένα μυθιστόρημα του Γιάλομ, ένα καθαρόαιμο βιβλίο ψυχανάλυσης.
Ελένη (ΕΚΤ)
Κατορθώσατε να με ξαφνιάσετε ευχάριστα δεύτερη φορά μέσα σ'ελάχιστες μέρες, διαβάζουμε ακριβώς τα ίδια, τον ίδιο ακριβώς χρόνο, εχθές έγραψα κι εγώ για τη "Μάνα" του Γιάλομ και κρίμα να μην έχω το μέιλ σας να το στείλω. Σας ευχαριστώ πολύ, επίσης, και για την αναφορά στον Γιάλομ μας. Δεν σας κρύβω ότι λατρεύω τον Γιάλομ και την ψυχανάλυση επίσης, που καμία σχέση δεν έχει με την "υποστηρικτική". Αλλά το φιλμάκι των παιδικών μας χρόνων μονάχα στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι μπορεί να προβληθεί. Κάποιοι το έχουν ανάγκη, άλλοι όχι (εξαρτάται εξάλλου και με ποιον ψυχαναλυτή). Σαν διαδικασία, πιστέψτε με, όμως είναι γοητευτικότατη, το αίνιγμα της ζωής και του εαυτού μας κάπου εκεί να μας καλεί. Συμφωνώ, δουλειά κάνουν και τα βιβλία (διαβάζοντας ή γράφοντάς τα καμία φορά) αλλά με ό,τι έχουμε γράφουμε και διαβάζουμε (αφήστε τα άλλοθι που προβάλλουμε γράφοντας), στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι πάμε εμείς και η αλήθεια που αγνοούμε αλλά ωστόσο "λάμπει μέσα μου εκείνο που αγονώ, ωστόσο λάμπει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αλληγορικό με την γάτα, έχω την εντύπωση ότι το χρησιμοποιεί για να μιλήσει για τον θάνατο (άνθρωπος με μία μόνο ζωή και γάτα στην τελευταία της ζωή). Και ίσως το κλειδί να είναι ακριβώς εκεί: "όλοι αυτοί που φοβούνται περισσότερο τον θάνατο είναι εκείνοι που τον πλησιάζουν με πολύ μεγάλο κομμάτι αβίωτης ζωής μέσα τους". Για την δική του ζωή το κλειδί ίσως είναι η απεγνωσμένη κραυγή "Μάνα! Πώς τα πήγα, Μάνα;" Προς μια μάνα που ποτέ δεν εκτιμούσε με τα σωστά του, μια μάνα ήδη νεκρή. Εχω την εντύπωση ότι σ' αυτό το βιβλίο ο Γιάλομ μιλά αποκλειστικά για τον θάνατο και για τα δεδομένα της ύπαρξης. Και απ' αυτή την άποψη τα βιβλία του, μόνο "μάτι στην κλειδαρότρυπα" δεν είναι. Διότι μπροστά στα μεγάλα, όλοι το ίδιο ανελέητα ελεύθεροι κι απροστάτευτοι είμαστε, οπότε ποιος να κοιτάξει ποιον και γιατί. Τα βασικά δεδομένα: ζωή, θάνατος, έρωτας, νόημα ύπαρξης, ελευθερία είναι απαράλαχτα όμοια για όλους. Πάντως, πολύ το χάρηκα να διαβάζουμε τα ίδια, την ίδια εποχή. θα ψάξω το μέιλ σας, σας θέλω και για κάτι άλλο. Να είστε καλά, να διαβάζετε ενδιαφέροντα βιβλία πάντα κι εμείς με χαρά να σας διαβάζουμε.
Γιάλομ δεν έχω διαβάσει...μόνο η λέξη ψυχοθεραπεία λειτουργεί...αποτρεπτικά προκειμένου να αγοράσω ένα σχετικό βιβλίο,όχι γιατί δεν πιστεύω σε αυτή,(εν δυνάμει όλοι ...υποψηφιοι ασθενείς είμαστε σε κάποια φάση της ζωής μας)αλλά φοβάμαι οτι θα μου προκαλέσει καταθλιψη ως αναγνωσμα
ΑπάντησηΔιαγραφή@ekt Κάθε διαφωνία σεβαστή, αγαπητή Ελένη. Έχεις δίκαιο για την κλειδαρότρυπα, αλλά μήπως όλη η λογοτεχνία δεν είναι πάντα κοίταγμα από την κλειδαρότρυπα στη ζωή των ηρώων; Που μάλιστα όχι σπάνια είναι κοίταγμα από την κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαρας; Τώρα, όσο αφορά τον Γιάλομ κάθε ατίρρηση δεχτή. Προσωπικά πιστεύω πως τα βιβλία του λειτουργούν και σαν βιβλία αυτοβοήθειας. Λυπάμαι που παρά την υπόσχεσή μου δεν μπόρεσα να διαβάσω ακόμα δικό σου βιβλίο. Ζήτησα, αλλά δεν είχαν στο βιβλιοπωλείο που συχνάζω. Σίγουρα όμως θα βρω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@alef Τι ωραίο σχόλιο! Κάτι τέτοια είναι που με ενθαρρύνουν να ανεβάζω ποστ σχεδόν για όλα όσα διαβάζω. Ευχαριστώ για τη βοήθεια στην κατανόηση της παρουσίας της γάτας. Εξακολουθώ όμως να το βρίσκω πολύ μπλεγμένο, πολύ περίπλοκο όλο αυτό το παραμύθι για να μεταδώσει ένα νόημα.Πού γράψατε κι εσείς για τη μάνα; Δεν θα το ανεβάσετε στο ποστ σας;Οπωσδήποτε, το e-mail μου είναι:kika@primehome.com
ΑπάντησηΔιαγραφή@cook the book Δεν χάνετε τίποτα να δοκιμάσετε. Ειδικά τον "Σοπενάουερ" ή τον "Νίτσε" που είναι πιο μυθιστορηματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμμ....το κρατάω....για να δοκιμάσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγαπητή Anagnostria,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που δέχεσαι τις αντιρρήσεις μου. Η διαφωνία άλλως τε δεν είναι αυτή που μας βοηθάει στο να διαμορφώσουμε γνώμη; Συμφωνώ για την κλειδαρότρυπα, αυτό ακριβώς κάνουμε όσοι γράφουμε, "κλέβουμε τις ζωές άλλων", εγώ τουλάχιστον δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι το έχω κάνει, εκεί όμως που ενοχλούμαι είναι όταν υποψιάζομαι ότι ο "θεραπευτής" υπερβαίνει τα όρια της δεοντολογίας προκειμένου να γίνει "ευπώλητος" συγγραφέας. Ο Φρόιντ, ο Γιούνγκ, και τόσοι άλλοι ψυχαναλυτές μας έδωσαν πλείστες όσες αναφορές σε περιπτώσεις με τις οποίες ασχολήθηκαν, το έκαναν όμως αποβλέποντας στο να θεμελιώσουν τις θεωρίες τους ή και να δικαιολογήσουν τη μέθοδο θεραπείας που ακολούθησαν. Αυτό είναι απόλυτα θεμιτό, όπως επίσης είναι θεμιτό να αυτοαναλύεται κάποιος μέσα από το γράψιμο του.
Τέλος πάντων μπορεί και να κρίνω υπερβολικά τον Γιάλομ, άλλως τε όπως σου είπα έχω διαβάσει μόνο ένα βιβλίο του.
Κρίμα που δεν βρίσκεις τα βιβλία μου " Οι θεοί πέθαναν στη Ρώμη" και " Η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου" στο βιβλιοπωλείο σου. Μπορείς να τα παραγγείλεις ή αν θέλεις μπορώ και να σου τα στείλω εγώ, αν μου στείλεις τη διεύθυνσή σου στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου που θα βρείς στην ιστοσελίδα του Ψυχογιού.
Ελένη (ΕΚΤ)
Ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκρισή σας, χαίρομαι πάντα τις αναγνωστικές επιλογές σας, όσο για τα βιβλιοφιλικά μπλογκς στο δίκτυο, μάλλον ήρθαν για ν' αναποδείξουν ότι η ανάγνωση τελικά σαν διαδικασία δεν είναι και τόσο μοναχική. Περισσότερα σε μέιλ. Να είστε καλά και να διαβάζετε και να γράφετε πάντα όμορφα βιβλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιάλομ είναι ένας συγγραφέας που μέσα από τη λογοτεχνία κατάφερε να διαδώσει μια επιστήμη όχι τόσο προσιτή στο ευρύτερο κοινό.
Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να επαινέσω τα βιβλιοφιλικά μπλόγκς. Το βιβλίο το απολαμβάνεις μόνος για να μοιραστείς αργότερα τη χαρά σου με άλλους. Καλές αναγνώσεις!
anagnostria, το blog σου είναι πάρα πολύ ωραίο και οι κριτικές σου με έχουν βοηθήσει πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τον Γιάλομ τώρα, θα συμφωνήσω με την ekt, αν και σε αυτό το βιβλίο, "Στο ντιβάνι", δεν νομίζω ότι πετυχαίνει ο Γιάλομ αυτό που θα ήθελε. Δηλαδή να δώσει μια εικόνα του χώρου που εκπροσωπεί. Επειδή έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του νομίζω ότι αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο. Αντίθετα άλλα βιβλία όπως αυτό που περιγράφεις είναι πιο καλά.
Γνωσιακές-συμπεριφοριστικές μέθοδοι τραιναρίσματος επεξεργασίας αρνητικών σκέψεων, πεποιθήσεων και ενδιάμεσων πεποιθήσεων (προέλευσης Α. Beck)
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Εντοπισμός αρνητικής σκέψης (π.χ. μήπως δεν είναι γνωσιακή θεραπεία, αλλά θεραπεία της κυράς μας της μαμμής). Καταγραφή της. Σε περίπτωση μη εντοπισμού συγκεκριμένης αρνητικής σκέψης, γίνεται συζήτηση για αρνητικές σκέψεις των παχύσαρκων, έστω και αν ο θεραπευόμενος είναι πετσί και κόκαλο.
2. Παρουσίαση στον θεραπευόμενο ενός φύλλου χαρτιού με παιδαριώδη σχηματική απεικόνιση και επεξήγηση αρνητικών σκέψεων, με τίτλους που δεν βγάζουν κανένα νόημα. Συζήτηση αδυναμίας του θεραπευόμενου να καταλάβει τι διάολο σημαίνουν αυτά. Διαβεβαίωση του θεραπευτή ότι 99 στους 100 ασθενείς του (SIC) καταλαβαίνουν με την πρώτη περί τίνος πρόκειται και συνεργάζονται καταγράφοντας σκέψεις τους. Επίκληση του επιχειρήματος ότι και στο Ινστιτούτο χρησιμοποιούν την ίδια σελίδα.
3. Πρόταση για βιβλιοθεραπεία. Υπόδειξη βιβλίων, που μιλούν όμως για γνωσιακή θεραπεία και όχι εκείνη της κυράς μας της μαμμής. Συνειδητοποίηση από τον θεραπευόμενο ότι έχει μπόλικες αρνητικές σκέψεις. Καταγραφή τους. Παρουσίασή τους στο θεραπευτή. Αμηχανία του θεραπευτή («Μα εγώ μετά βίας βγάζω μία αρνητική σκέψη από τους πελάτες μου και εσείς μου φέρατε τόσες!»–Θα κάνει πως ξέχασε τι έλεγε προηγουμένως για τους 99 στους 100).
4. Υπόδειξη στο θεραπευόμενο να βάλει σε διαφορετικές στήλες τις αρνητικές σκέψεις και να συμπληρώσει όλες τις στήλες (Assumptions, ενδιάμεσες αρνητικές σκέψεις, πεποιθήσεις, ενισχυτικά γεγονότα για την εμπέδωση των πεποιθήσεων, αμφισβήτηση, εναλλακτική πρόταση, πως αισθάνεσαι μετά την πρόταση που έκανες εσύ ο ίδιος). Αφιέρωση ειδικής συνεδρίας για την διευκρίνιση ότι core beliefs ερμηνεύεται στα ελληνικά «πυρηνικές πεποιθήσεις» και όχι «κεντρικές πεποιθήσεις». Επεξήγηση ότι έτσι το ερμηνεύουν στο Αιγινήτειο και επομένως έτσι είναι η ελληνική γλώσσα. Παράθεση επιχειρήματος ότι core ερμηνεύεται μόνο πυρήνας, πυρηνικό, στο αγγλοελληνικό λεξικό Divry’s (=Γεωργίου Κωνσταντοπούλου εκ Δίβρης).
5. Χωρίς να εξεταστούν οι ήδη εντοπισθείσες αρνητικές σκέψεις, ψάχνουμε και για άλλες. Αναπομπή της λίστας στο θεραπευόμενο με υπόδειξη για πιο γεωμετρικά καλαίσθητη σχεδίαση των στηλών των βαθμών επεξεργασίας κάθε αρνητικής σκέψης. Επανυποβολή στο θεραπευτή σε επόμενη συνεδρία.
6. Self disclosures του θεραπευτή προς το θεραπευόμενο, ώστε ο τελευταίος να καταλάβει τι λάθη κάνει και να τα γράψει. Να γράψει και τις αμφισβητήσεις που θα κάνει ο ίδιος στις δικές του αρνητικές σκέψεις, καθώς και πόσο ωραία νιώθει τώρα που έκανε τη δουλειά όλη μόνος του.
7. Συζήτηση, κατόπιν απορίας του θεραπευόμενου για την Judith Beck και το Βιβλίο της Εισαγωγή στη Γνωσιακή Θεραπεία-Cognitive Therapy, Basics and Beyond, ως προς ανάγκη δόμησης της συνεδρίας, εξαγωγή συμπερασμάτων, σύνδεση με την προηγούμενη συνεδρία, ανάγκη να συνοψίσει ο θεραπευόμενος στο τέλος της θεραπείας τι κατάλαβε και τι δεν κατάλαβε, διαδικασία με οποία οδηγούμαστε από την αρνητική σκέψη στην ενδιάμεση πεποίθηση και μετά στην πεποίθηση. Θα πρέπει να εξηγηθεί στο θεραπευόμενο (αφού συμπληρωθούν τουλάχιστο 65 ώρες συνεδριών) ότι αυτά δεν είναι απόλυτα («Ναι, υπάρχουν ορισμένοι άκαμπτοι συνάδελφοί μου που ακολουθούν αυτή τη δομημένη τεχνική. Όμως έχει γραφτεί – πού; στον Τηλεθεατή;- ότι αυτό κουράζει τους ασθενείς, και πράγματι όλοι οι ασθενείς μου, μου έχουν έρθει παρακαλώντας με, ικετεύοντάς με να μιλάμε ελεύθερα γιατί δεν αντέχουν αυτή τη δόμηση. Εγώ επειδή ενδιαφέρομαι πραγματικά για αυτούς και τους αγαπάω, δεν κάνω δόμηση, για το καλό τους»)
8. Συζήτηση για άλλο είδος θεραπείας που έμαθε ο θεραπευτής ότι κάνουν στο εξωτερικό, και το οποίο έχει σχέση με τη γνωσιακή θεραπεία επειδή δίνει απαντήσεις π.χ. γιατί ο ασθενής νιώθει κατώτερος, ή ότι τον δουλεύουν.
9. Ανακάλυψη ότι υπάρχουν στο φάκελο του θεραπευτή πολλές δεκάδες αρνητικών σκέψεων που λιμνάζουν επί μήνες, χωρίς να έχουν συζητηθεί. Επιχειρήματα για ανατροπή των ισχυρισμών του θεραπευόμενου («Μα εσείς φταίτε για τη διαχείριση του χρόνου, εγώ απλώς συζητάω αυτά που φέρνετε εσείς στη συνεδρία! Κοιτάξτε πως χαμογελάω σαν αυθόρμητο παιδί!»).
10. Ο θεραπευόμενος θα μπορούσε να επικοινωνήσει με με e-mail με άλλο γνωσιακό συμπεριφοριστικό θεραπευτή, πρώην μπάτσο, και να λάβει την απάντηση («Στη γνωσιακή θεραπεία υπάρχει πάντα δομή, επαγγελματικότητα και πάντοτε σαφής χρονικός ορίζοντας»). Η φράση «σαφής χρονικός ορίζοντας», μπορεί να χτυπήσει σαν καμπάνα στο μυαλό του θεραπευόμενου. Επικοινωνία με το θεραπευτή του.
11. Ο θεραπευτής μπορεί να στείλει μήνυμα SMS στο θεραπευόμενο, να μη ζητάει σαφή χρονικό ορίζοντα, επειδή «έχει διαταραχή προσωπικότητας» (πρώτη φορά να του το πει με SMS) και επομένως έχει «πολλή, πολλή, πολλή δουλειά ακόμα!»
12. Ο θεραπευτής, χωρίς να ακολουθήσει τη μέθοδο που περιγράφει η Judith Beck, για μετάβαση από αρνητικές σκέψεις σε ενδιάμεσες πεποιθήσεις, πρέπει να πετάξει στη μούρη του θεραπευόμενου ό,τι «πυρηνικές» πεποιθήσεις πρέπει να έχει (προσέξτε –όχι «έχει») ο θεραπευόμενος, αφού του έχει διαγνώσει τη συγκεκριμένη διαταραχή (ίσως να είναι η συγκεκριμένη διαταραχή που έχει αναλάβει σαν εργασία να παρουσιάσει σε ομήγυρη εκλεκτών θεραπευτών, οπότε ο πελάτης γίνεται guinea pig). Έτσι, θέλει δεν θέλει, ο θεραπευόμενος έχει δύο επιλογές ή να κάνει το θύμα, αποδεχόμενος πεποιθήσεις που δεν του πάνε, ή να πάει αλλού. Μπορεί ο θεραπευόμενος να ρωτήσει με e-mail μια άλλη θεραπεύτρια τι να κάνει. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκείνη θα πρέπει να του απαντήσει, μεταξύ άλλων, ότι «πρέπει να συζητήσετε το θέμα με το θεραπευτή σας. Αν πάτε σε άλλο θεραπευτή μην παραλείψετε να του αναφέρετε το λόγο διαφωνίας σας με τον προηγούμενο».
13. Ο λόγος του προηγούμενου είναι προφανής. Για την περίπτωση που ο θεραπευόμενος το κρύψει από το νέο θεραπευτή του, θα πρέπει να ζητηθεί εκ των προτέρων από τους συναδέλφους να δείξουν συναδελφική αλληλεγγύη. Κανένας δεν πρέπει να δέχεται άνθρωπο που υποτίμησε τη διάγνωση και διαδικασία –καλή ή κακή- άλλου συναδέλφου.
14. Μπορεί να γίνει δεκτό αίτημα του θεραπευόμενου για γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία μέσω μερικών e-mails, επι αμοιβή. Φυσικά στην αμοιβή περιλαμβάνονται 40 λεπτά για τη λήψη του μηνύματος και άλλα 40 λεπτά για την αποστολή της απάντησης, επειδή το computer του θεραπευτή είναι αργό και καθυστερεί στην πρόσβαση στο Ιντερνέτ και θα το αλλάξει ….. το Μάιο. Το περιεχόμενο των απαντητικών μηνυμάτων πρέπει να περιέχει μόνο διευκρινιστικές ερωτήσεις, χωρίς να οδηγεί σε κάποιο γνωσιακό συμπέρασμα. Παράλληλα να του μαθαίνει μερικά κόλπα για να θυμάται ονόματα (π.χ. για να θυμάσαι τον Γαβριήλ Γαβριηλίδη, να έχεις στο μυαλό σου το ΓΑΒ-ΓΑΒ του σκύλου).
15. Θα πρέπει να καταγγελθεί σαν απαράδεκτη η άποψη της Judith Beck, σύμφωνα με την οποία «είναι δυνατόν να υπάρχει και αρνητική σκέψη που να είναι αληθινή και στην περίπτωση αυτή ο θεραπευτής αντί να την αμφισβητεί, βοηθάει τον θεραπευόμενο να επιλύσει το βασικό του πρόβλημα». Αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση το γνωσιακό θεραπευτή που έχει σαν στόχο του να δουλεύει μόνο από τα συγκεκριμένα γνωστικά λάθη, τα οποία έχουμε μάθει απέξω κι ανακατωτά. Διαφορετικά ανοίγει το κουτί της Πανδώρας και ….. Δεν είναι δουλειά του γνωσιακού θεραπευτή να ασχολείται με άλλο πρόβλημα (π.χ. αν έχασε τη δουλειά του ο θεραπευόμενος) εκτός από το να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει τις στάνταρντ αρνητικές σκέψεις που κάνει.
16. Μπορεί τέλος να ανακαλύψει ο θεραπευτής (με καθυστέρηση 3 μηνών) ότι έχει ξεχάσει συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο είχε υποσχεθεί να διορθώσει ως προς τη διαδικασία των αρνητικών σκέψεων. Τότε του λέγει «α νόμιζα ότι τα κάνατε με άλλο θεραπευτή το καλοκαίρι!».
17. Τελευταίο επιχείρημα, μετά από 70 ώρες συνεδριών, ο θεραπευτής μπορεί να πει «ε, αν τελικά δεν είστε ευχαριστημένος από την προσέγγισή μου, μπορείτε να πάτε σε άλλο θεραπευτή» (έχοντας βέβαια φροντίσει να σαμποτάρει επιτυχώς μια παρόμοια προσπάθεια προσέγγισης άλλου θεραπευτή). Αν ο θεραπευόμενος ζητήσει από το θεραπευτή του να του συστήσει κάποιον άλλον, εκείνος πρέπει να κάνει πως δεν ξέρει κανέναν. Μπορεί να προσποιηθεί μόλις γύρισε από σπουδές που έκανε στη Μαδαγασκάρη και δεν ξέρει ούτε έναν.
18. Οι θεραπευτές δεν πρέπει να νιώθουν άσχημα όταν διαχειρίζονται αρνητικές σκέψεις με αυτό τον τρόπο. Με τη διαδικασία αυτή ο θεραπευόμενος θα ξεχάσει την αρχική αιτία που τον ενοχλούσε και θα έχει αγανακτήσει με το θεραπευτή του (=θα μπορούσε να αποτελέσει κάποια βερσιόν ομοιοπαθητικής!) Επίσης, όταν ο θεραπευόμενος πάψει να αγανακτεί κατά του θεραπευτή (που δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα και δεν νιώθει ποτέ άσχημα για το «έργο» του), σημαίνει ότι είναι κοντά στο τέλος της θεραπείας.
19. Γενικά ο Γνωσιακός θεραπευτής πρέπει να είναι ένα αυθόρμητο παιδί, απαλλαγμένο από οποιοδήποτε αίσθημα ενοχής, ευχάριστο στην παρέα του, που θα αντιμετωπίζει τα πάντα με ένα χαμόγελο και δεν θα κρατάει άσχημες σκέψεις στο κεφάλι του.
ergrearg ggrr στις 11/5/2006, 10:29
Κοιταξε από ότι καταλαβαινω το προβλημα σου είναι ο θεραπευτης και αυτό συμπαρασυρει και τη μεθοδο.
Μερικά από τα σχόλια που είχα λάβει παλιά:
Η γνωσιακη είναι η Νο1 μεθοδος τα τελευταια χρονια αλλα μαλλον επεσες σε μ****α ψυχολογο που βαριεται η περασε τα μαθηματα με σκονακι.
Μην κολλας σε αυτό και αν δεν θες να τον δεις παλι τον θεραπευτη η πηγαινε σε αλλον η καντο μονος σου αφου μετα από 70 ωρες κατι θα καταλαβες
Εγω σου προτεινω το βιβλιο «ανακαλυπτοντας ξανα τη ζωη» του YOUNG εκδοδεις πατακη αυτος είναι μαθητης του ΜΠΕΚ και μιλαει για δεκα προβλημα συμπεριφορας καπου θα βρεις και το δικο σου αλλα το μεγαλο μυστικό είναι να ακολουθεις κατά γραμμα αυτά που λει και τα βηματα που σου λεει να κανεις θα τα κανεις ώστε να εχουν μια συνεχεια όχι ένα τωρα το άλλο σε ένα μηνα αυτά που σου λενε να γραφεις θα τα γραφεις συνεχεια για το κάθε προβλημα την κάθε αρνητικη σκεψη θα προσπαθεις να την ανατρεψεις πολλες φορες και αυτό θα περασει στον εγκεφαλο σου
Η γνωσιακη διδασκετε στα πανεπιστημια παντου δεν είναι μ*****ς ολοι αυτοι οσο γελοια και να σου φαινεται λειτουγρει
Δεν ειμαι ψυχολογος αλλα αντιμετωπισα προβλημα το οποιο το λυνω και το εξαφανιζω καθημερινα με κοπο και επιμονη αλλα αξιζει.
Αν θες κατι άλλο εδώ ειμαι
kostas_athens στις 11/5/2006, 01:04
Κατ αρχήν να εξηγήσω και να ξεκαθαρίσω οτι δεν ειμαι ψυχολόγος και επιπλεον δεν ξερω το συστημα αυτο καθολου.
Αρα σου λεω προσωπικες μου γνωμες και μιλαω σαν ασχετος.
Στο προφίλ μου όμως θα δεις οτι δεν ειμαι και τοσο άσχετος. Απλα δεν εχω σπουδασει.
Εγω προσωπικά πιστευω οτι το βασικοχαρακτηριστικο του θεραπευτει που σου "παει " ειναι το να μην κανει καμμια απολυτως εκτίμηση. Θετική η αρνητική.
Αν κανει τότε είτε ειναι πολυ στις κακες του είτε δεν ξερει πως να αντιμετωπισει το προβημα σου είτε το έχει ο ίδιος και δεν τα εχει καταφερει με αυτο.
Οποτε με αυτο το πραγμα γνώμονα, παιρνεις δρόμο
Σε εμενα θα μου εφτανε για να φύγω η
...διαβεβαιωση θεραπευτή ότι 99 στους 100 ασθενείς του (SIC) καταλαβαίνουν με την πρώτη περί τίνος πρόκειται και συνεργάζονται καταγράφοντας σκέψεις τους...
Γιατι σε συγκρινει με αλλους και αυτο ειναι εκτίμηση.
και το πιο κατω ειναι εκτίμηση:
...εγώ μετά βίας βγάζω μία αρνητική σκέψη από τους πελάτες μου και εσείς μου φέρατε τόσες...
Μου κακοφαιενται το να ανοιγει καποιος πληγες στον ενδιαφερομενο και να ανοιγει και να ανοιγει χωρις να κλεινει και καποια.
Προτιμαω να πιανει ενα θεμα και να το ξεμπερδευει. Αλλα δεν ειμαι απολυτος σε αυτο.
...Μα εσείς φταίτε για τη διαχείριση του χρόνου... = εκτίμηση
«έχει διαταραχή προσωπικότητας»
= εκτιμηση
έχει «πολλή, πολλή, πολλή δουλειά ακόμα!»
= εκτίμηση
«πυρηνικές» πεποιθήσεις πρέπει να έχει ο θεραπευόμενος, =εκτιμηση
αφού του έχει διαγνώσει τη συγκεκριμένη διαταραχή (απο την στιγμη που το ανακοινωνει στον ενδιαφερομενο οτι εχει την ταδε διαταραχή ειναι εκτίμηση).
Το αν σε αμφισβητει ειναι εκτιμηση αλλα ειναι καπως σχετικο εδω γιατι μπορει να ειναι θεμα της τεχνκης. Δεν ξερω και δεν επιμενω. απλα αν ποτε εκανα κατι τετοιο θα το εκανα σαν τελικό τεστ για να δω οτι ολα πανε καλα.
Εγω πιστευω βαθεια οτι το κλειδι στο να βοηθησεις καποιον ειναι να μην κρίνεις καθολου τον άλλο με κανενα απολυτως τροπο (Αρα και να μην τον συμβουλέψεις). Απο εκει και περα αν δεν βρεις κατι καλυτερο για να κρινεις θεραπευτές χρησιμοποίησε αυτο.