Το βασίλειό μου για ένα βιβλίο

Το βιβλίο του Άλαν Μπένετ "Το βασίλειό μου για ένα βιβλίο" (Μεταίχμιο, 2009, μετ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, τίτλος πρωτοτύπου "The Uncommon reader"), είναι ένα μικρό λογοτεχνικό διαμαντάκι. Καιρό είχα να απολαύσω τόσο ένα βιβλίο. Κρίμα μόνο που είναι τόσο σύντομο που το τελειώνεις μέσα σε δυο ώρες. Λεπτή ειρωνεία, χιούμορ, σάτιρα της άρχουσας Αγγλικής τάξης και προπάντων αγάπη για το διάβασμα και πώς αυτό μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή μας (εδώ της ίδιας της βασίλισσας) γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου που τις διαβάζουμε "χωρίς να σταματάμε να χαμογελάμε", σύμφωνα με μια πολύ επιτυχή άποψη.

Μοιάζει μ' ένα "παραμύθι για μεγάλους", με κεντρική ηρωίδα μια βασίλισσα. Όχι μια φανταστική βασίλισσα, αλλά (παρ' όλον ότι δεν αναφέρεται τ' όνομά της) την ίδια τη βασίλισσα της Αγγλίας. Μια μέρα η βασίλισσα, εντελώς τυχαία, συναντά την κινητή βιβλιοθήκη του δήμου του Ουέσμινστερ, δανείζεται ένα βιβλίο και ανακαλύπτει τη γοητεία του διαβάσματος. Όσο διαβάζει τόσο περισσότερο μαγεύεται. Δεν μπορεί να πάει πουθενά χωρίς να έχει μαζί της ένα βιβλίο. Ακόμα κι όταν διασχίζει τους δρόμους του Λονδίνου στην κλειστή της άμαξα, χαιρετάει με το ένα χέρι και στο άλλο κρατάει ένα αθέατο βιβλίο και διαβάζει!

Αυτή όμως η καινούρια συνήθεια αρχίζει να γίνεται ενοχλητική για τους γύρω της. Προσπαθεί να τη διαδώσει και στους άλλους, δανείζει βιβλία στον πρωθυπουργό της και μάλιστα τον ρωτάει ύστερα γι' αυτά, αργεί στα ραντεβού της, ακόμη και τα σκυλιά της δυσανασχετούν, γιατί όταν τα βγάζει περίπατο δεν παίζει πια μαζί τους, αλλά κάθεται σ' ένα παγκάκι και διαβάζει. Ενοχλημένοι όμως είναι και οι υπήκοοί της. Στις διάφορες περιοδείες της στη χώρα συνήθιζε ως τότε να απευθύνει στερεότυπες ερωτήσεις στις οποίες οι αξιωματούχοι των ανακτόρων φρόντιζαν να εφοδιάζουν το κοινό με εξίσου στερεότυπες απαντήσεις. Τώρα όμως η βασίλισσα συνηθίζει να ρωτάει: "Τι διαβάζετε αυτόν τον καιρό;" ερώτηση που τη διαδέχεται μια αμήχανη σιωπή.

Το περιβάλλον της έχει φθάσει σε απόγνωση, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Απομακρύνουν από κοντά της ένα νεαρό που από τα μαγειρεία όπου δούλευε τον προσέλαβε ως γραφέα της λόγω της αγάπης του για τη λογοτεχνία, ζητούν τη συμβουλή ενός υπέργηρου λόρδου που είχε υπηρετήσει για δεκαετίες τα ανάκτορα κι όταν τη βλέπουν να κρατά σημειώσεις υποψιάζονται ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ!

Δεν θα αποκαλύψω βέβαια το τέλος. Ένα βιβλίο απολαυστικό, διασκεδαστικό, όπου εκτός από τη σάτιρα της αγγλικής αυλής δεν λείπουν και τα σύντομα, αλλά καίρια και αιχμηρά κάποτε σχόλια γύρω από τους συγγραφείς και το έργο τους.