Ο Διαχειριστής

Φωτεινή Ναούμ
Ο Διαχειριστής
Πολύτροπον, 2012

Φαίνεται  πως η μέθοδος ομοιοπαθητικής ισχύει όχι μόνο στην ιατρική αλλά και στην ψυχοθεραπεία. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς, ένα βιβλίο που από το μαύρο που κυριαρχεί στο εξώφυλλό του ως την απελπισία και την απαισιοδοξία που εκπέμπει το περιεχόμενό του, μου κράτησε καλή συντροφιά τούτες τις μέρες. Μέρες όπου ο μουντός καιρός συνοδεύει την επικείμενη οικονομική καταστροφή του τόπου μας, την αβεβαιότητα και την απελπισία χιλιάδων ανθρώπων που δεν ξέρουν τι θα ξημερώσει γι' αυτούς αύριο. (Αναφέρομαι φυσικά στο μνημόνιο που υπέγραψε προχτές ο Πρόεδρός μας).

Το μυθιστόρημα της Φωτεινής Ναούμ "Ο Διαχειριστής" είναι η απεικόνιση της μοναξιάς του σύγχρονου ανθρώπου της πόλης. Της μοναξιάς και του κενού που αισθάνεται, της διάψευσης, της έλλειψης νοήματος και σκοπού στη ζωή, της μάταιης αναζήτησης. Η οικονομική κρίση αναφέρεται ακροθιγώς. Οι ήρωες της Ναούμ δεν είναι δυστυχείς λόγω της κρίσης. Άλλωστε δεν εμφανίζονται να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα. Αν εξαιρέσουμε το δυάρι στο οποίο ζουν, σε μια παραμελημένη και μακριά από το κέντρο πολυκατοικία, τίποτε άλλο δεν προδίνει οικονομική δυσπραγία. Εσωτερικά είναι τα προβλήματά τους. Είναι προβλήματα αλλοτρίωσης, προβλήματα έλλειψης ψυχικής επικοινωνίας.

Αποξενωμένος ο Διαχειριστής από τη γυναίκα του, αποξενωμένος από την κόρη και το γιο του, αναζητά μια ψευδαίσθηση αγάπης και συντροφιάς από μια άλλη γυναίκα. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα ονόματα είναι σπάνια στο βιβλίο. Η γυναίκα του είναι διαρκώς "η άλλη", τα παιδιά του είναι απλώς "ο γιος" και "η κόρη". Έχει τόσο αποξενωθεί από τη γυναίκα του, ώστε δεν την κοιτάζει ποτέ στα μάτια. Κι όταν κάποια φορά τολμά να απλώσει το χέρι του για ένα χάδι, εκείνη εκπλήσσεται, απορεί, σχεδόν τρομάζει. Η γυναίκα όμως στην οποία αναζητά την επαφή και τη συντροφικότητα που του λείπει όχι μόνο έχει όνομα, αλλά το όνομά της επανέρχεται διαρκώς στο βιβλίο. Είναι η Βάσω.

Η οικογένεια του Διαχειριστή και της Βάσως (που δεν έχει παιδιά) μένουν στην ίδια πολυκατοικία. Ο άντρας της Βάσως είναι φορτηγατζής και συχνά λείπει για μέρες. Είναι χαρακτηριστική η αντίστιξη μεταξύ των δύο αντρών. Ο διαχειριστής κλειστός στον εαυτό του, αμίλητος, αποξενωμένος από τους πάντες, βασανίζεται από τους εσωτερικούς του δαίμονες, μάταια αναζητώντας την αυτοβεβαίωση στο σεξ. Ο φορτηγατζής γήινος, ομιλητικός, εύθυμος, απολαμβάνει τη ζωή όπως του δίνεται. Οι δυο τους, με καταφανή την πλήρη αντίθεσή τους, συναντώνται στην τελευταία σκηνή του βιβλίου. Και η καταληκτήρια φράση συνοψίζει, θα 'λεγε κανείς, όλο το περιεχόμενο, όλα όσα θέλησε να μας μεταδώσει η συγγραφέας:

"Αύριο θα είναι μια ακόμη ίδια και απαράλλαχτη μέρα και εκείνος πάλι, μόνος".