Παρασκευή, Οκτωβρίου 30, 2009

Το κορίτσι με το τατουάζ

Το ότι κάλυψα αναγνωστικά τις 660 σελίδες του μυθιστορήματος του Στιγκ Λάρσον μέσα σε τρεις μόνο μέρες, είναι από τις πιο πειστικές αποδείξεις για το πόσο "τραβηχτικό" είναι αυτό το βιβλίο, γυρισμένο ήδη σε ταινία.
"Το κορίτσι με το τατουάζ" (Ψυχογιός 2009, μετ. Γιώργος Μαθόπουλος, πρόλογος Μανώλης Πιμπλής) έχει μια ιδιάζουσα εκδοτική ιστορία. Αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με το γενικό τίτλο Millenium (ο δεύτερος τόμος ήδη κυκλοφορεί και στα Ελληνικά), την οποία ο Σουηδός συγγραφέας δεν πρόλαβε να δει τυπωμένη. Έξι μήνες μετά την παράδοση των χειρογράφων, το 2004, πέθανε από καρδιακή ανακοπή. Δεν είδε έτσι την τεράστια επιτυχία που σημειώνει το βιβλίο του σ' όλο τον κόσμο.
Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ, αλλά όχι μόνο. Είναι ταυτόχρονα και μια ανατομία της σουηδικής κοινωνίας. Θέματα πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, οικονομικά, τεχνολογίας και άλλα περιβάλλουν την αστυνομική ιστορία. Θα 'λεγε κανείς πως το αστυνομικό μυστήριο είναι το δέλεαρ για να ειπωθούν όλα τα άλλα.
Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ο δημοσιογράφος Μίκαελ Μπλούκμβιστ (δημοσιογράφος ήταν και ό ίδιος ο συγγραφέας). Συνεκδότης του περιοδικού Millenium, ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ προσπαθώντας να "ελέγχει και να αποκαλύπτει τους μεγαλοκαρχαρίες κεφαλαιούχους". Εξίσου σημαντικό ρόλο, αν όχι σημαντικότερο, διαδραματίζει "Το κορίτσι με το τατουάζ¨, η Λίσμπετ Σαλάντερ. Μικροκαμωμένη, με σώμα γεμάτο τατουάζ, με παράξενο, παράταιρο, συνήθως μαύρο ντύσιμο, απροσάρμοστη, γι' αυτό και ζει υπό επιτήρηση, με σεξουαλικές προτιμήσεις και για τα δύο φύλα, "ένα φρικιό", όπως λέει η ίδια. Δεν έχει τελειώσει καλά-καλά το σχολείο, είναι όμως ικανότατη στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, διαθέτει μια φωτογραφική μνήμη και εργάζεται ως εξωτερική συνεργάτις σε μια εταιρεία ασφάλειας.
Αυτοί οι δυο τόσο αταίριαστοι και ανόμοιοι τύποι, ο Μίκαελ και η Λίσμπετ, άγνωστοι μεταξύ τους ως το μισό σχεδόν βιβλίο, θα συνεργαστούν κάποια στιγμή για την εξιχνίαση μιας εξαφάνισης προσώπου που έγινε πριν από 36 ολόκληρα χρόνια! Το πρόσωπο αυτό ανήκε στη μεγάλη, πάμπλουτη, ισχυρή οικογένεια επιχειρηματιών, την οικογένεια Βάνιερ. Επικεφαλής του ομίλου εταιρειών της οικογένειας είναι ο ογδοντάχρονος Χένρικ Βάνιερ, που αναθέτει στον Μπλούκβιστ, με πρόσχημα τη συγγραφή της ιστορίας της οικογένειας, τη διερεύνηση της εξαφάνισης της δεκαεξάχρονης τότε, το 1966, Χάριετ. Τα περισσότερα από τα μέλη της οικογένειας Βάνιερ ζούσαν σ' ένα σουηδικό νησί, που συνδεόταν με τη μικρή πόλη Ένεσταντ μόνο με μια γέφυρα. Απ' αυτό το νησί εξαφανίστηκε χωρίς να βρεθεί ούτε νεκρή ούτε ζωντανή, παρά τις εξονυχιστικές έρευνες, η νεαρή Χάριετ. Αργά, μεθοδικά, με ανατροπές που ξαφνιάζουν, ο συγγραφέας παρασύρει τον αναγνώστη να αναζητεί μαζί με τον Μίκαελ και τη Λίσμπετ τη λύση. Ζούμε κι εμείς ένα χρόνο στο απομονωμένο νησί όπου έχει εγκαταστεθεί ο δημοσιογράφος, σύμφωνα με το συμβόλαιο που υπέγραψε με τον Χένρικ. Παγώνουμε μέσα στα χιόνια του σουηδικού χειμώνα με τις θερμοκρασίες 20 βαθμών κάτω από το μηδέν, γνωρίζουμε τους χαρακτήρες που, αν και πολλοί, δεν συγχίζουν τον αναγνώστη, γιατί η τέχνη του συγγραφέα τους καθιστά πλήρως ευδιάκριτους, η σκέψη μας ακονίζεται στις υποθέσεις του τι πράγματι μπορεί να συνέβη πριν από τόσα χρόνια.
Ελκυστικό και "διαβαστερό" μπορεί να είναι το βιβλίο, δεν παύω όμως να έχω τις μικρές μου ενστάσεις. Και πρώτα για την ηρωίδα του έργου, τη Λίσμπετ. Πόσο πιθανό είναι μια κοπέλα που δεν έχει τελειώσει το σχολείο να είναι μια ικανότατη χάκερ ή να μιλάει Αγγλικά με "οξφορδιανή προφορά"; Η διείσδυση στους ξένους υπολογιστές, ακόμα κι αν πρόκειται για να ξεσκεπαστεί ένας απατεώνας, δεν νομίζω ότι είναι ηθικά αποδεχτή ενέργεια. Πολύ περισσότερο θεωρώ απαράδεχτη την απόσπαση χρημάτων από ξένους λογαριασμούς, στην οποία προβαίνει η ηρωίδα. Μπορεί να εκδικήθηκε έναν απατεώνα, αλλά ποιος μπορεί να εμποδίσει την απόσπαση και από άλλους λογαριασμούς;
Οι σαδιστικές σκηνές του βιβλίου είναι ιδιαίτερα ενοχλητικές. Και αν στη μια περίπτωση δικαιολογούνταν γιατί συνδέονταν με φόνους, στην πρώτη περίπτωση που αφορούν τη Λίσμπετ τις βρήκα αχρείαστες, δεν συνδέονται άμεσα με την υπόθεση, εκτός αν αυτό θα φανεί στη συνέχεια, στο δεύτερο τόμο. Βρήκα γενικά το βιβλίο, παρά το ενδιαφέρον του, κάπως φλύαρο, θα μπορούσε να είναι συντομότερο, γι' αυτό και δεν θα βιαστώ να διαβάσω το δεύτερο τόμο. Χρειάζεται μια ανάσα πριν απ' αυτό.
Υ.Γ. Δεν ξέρω πόσο επιτρεπτό είναι να χρησιμοποείται ταυτόσημος τίτλος με ένα άλλο βιβλίο. Είναι "Το κορίτσι με το τατουάζ" της Τζόις Κάρολ Όουτς, εκδομένο από τον Καστανιώτη το 2006. Η ακριβής μετάφραση του τίτλου του σουηδικού βιβλίου είναι, όπως λέει στον πρόλογό του ο Μανώλης Πιμπλής, "Οι άντρες που μισούσαν τις γυναίκες".

12 σχόλια:

  1. Γεια σου Αναγνωστρια, αυτο το βιβλιο μου το προτειναν στην εκθεση βιβλιου ,αλλα δεν μ'αρεσει αυτο το ειδος και δεν το πηρα και απο την περιγραφη σου καλα εκανα.Νασαι καλα που μας ενημερωνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Ελευθερία, γεια σου. Πρόκειται για ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα που σε τραβάει ακαταμάχητα (εξού και το διάβασα σε τρεις μέρες εγκαταλείποντας άλλες δουλειές), αλλά αν δεν σου αρέσει αυτό το είδος, θα είναι κουραστικός για σένα ο όγκος των σελίδων του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν μπορώ να πω ότι δε με προσέλκυσε (πάλι!) η ανάρτησή σου, anagnostria, ύστερα μάλιστα απο την επισήμανσή σου ότι το διάβασες σε τρεις μέρες! ύστερα όμως από προσεκτική ανάγνωση υποχψιάζομαι μήπως είναι ένα ακόμα καλό εμπορικό βιβλίο, ιδιαίτερα απ' αυτό που γράφεις ότι κάποιες σαδιστικές σκηνές είναι περιττές. Κακός οιωνός το ότι υπάρχει δελύτερο και τρίτο μέρος.
    Έχεις δει την ταινία;
    και... παρεμπιπτόντως, μήπως έχεις διαβάσει της Όουτς που είναι εγγύηση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θέλω να σε συγχαρώ για το καινούργιο λουκ του μπλοκ σου. Έκανες καλή δουλειά και όπως πάντα θαυμάζω την υπομονή κι επιμονή σου να μαθαίνεις καινούργια πράγματα.
    Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή Χριστίνα, ναι, είναι ένα πολύ καλό εμπορικό βιβλίο, κάτι σαν Νταν Μπράουν. Σε όποιον αρέσουν τα αστυνομικά θα ενθουσιαστεί. Ένα επιπλέον θετικό είναι τα πολλά κοινωνικά και άλλα στοιχεία της σουηδικής κοινωνίας. Όμως είναι πολλές και οι ενστάσεις μου. Όχι, δεν είδα την ταινία. Όσο για την Όουτς, τη διάβασα. Κινείται σε εντελώς άλλο επίπεδο παρ' όλο που οι ηρωίδες έχουν κάποια κοινά. Μου άρεσε η Όουτς αλλά δεν μπορεί να γίνει σύγκριση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιόλα μου ευχαριστώ πολύ. Δεν είναι και κάτι σπουδαίο αυτό που έκανα. Απλώς βαρέθηκα...τον εαυτό μου και είπα να κάνω μια αλλαγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα. Πολύ ωραίο το νέου look. Όσο για το βιβλίο φαίνεται ενδιαφέρον, περισσότερο επειδή έχει και πολλά άλλα στοιχεία, αλλά τα αστυνομικού τύπου δεν με ελκύουν. Λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο του βιβλίου... καλύτερα να το αποφύγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα Mike και καλό μήνα. Πάντως αν το αρχίσεις δεν θα μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου ως την τελευταία σελίδα. Άσχετο αν μετά θα του βρεις ψεγάδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα, καλή βδομάδα, καλό μήνα και με γειά το νέο στύλ.
    Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, μόνο την ταινία είδα και κρίνοντας από αύτή δε νομίζω πως θα είναι το είδος του βιβλίου που θα με ενθουσιάσει. Οι σαδιστικές σκηνές είναι ιδιαίτερα ενοχλητικές, όσο για το μύθο έχω και εγώ κάποιες επί πλέον ενστάσεις που αφορούν την εξαφανισμένη κόρη. Δεν τις γράφω εδώ για να μη αποκαλύψω όσα δεν πρέπει για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο. Εν πάση περιπτώσει στα θετικά στοιχεία θεωρώ και εγώ την απεικόνιση της κοινωνίας της Σουηδίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια σου Έλλεν μου. Πού είχες εξαφανιστεί; Φαίνεται γράφεις κάτι καινούριο. Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις για το βιβλίο, κι εγώ έχω παρατηρήσεις για την εξαφανισμένη, αλλά ακριβώς δεν ήθελα να πω τίποτα για να μην αποκαλύψω πράγματα. Ελπίζω να σε δω σύντομα. ΈΡχομαι την άλλη βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγχαρητήρια για το blog Αναγνώστρια. Μήπως θα σε ενδιέφερε να γράφεις που και που για το Bookmarks, ένα νέο βιβλιοφιλικό έντυπο? Στείλε μου αν θες στο "johnpliotas AT gmail" com τη διεύθυνσή σου για να επικοινωνήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με γεια το νέο σου look .Ομολογώ ότι ζηλεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή