"Ο ένας παππούς μου, ο Παναγιώτης, πολέμησε τους Γερμανούς μέσα από το ΕΑΜ, ο άλλος, ο Θοδωρής, έχασε τη ζωή του από τους ανθρώπους της ίδιας οργάνωσης". Μέσα σε τρεις γραμμές ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου μας δίνει στο σύντομο πρόλογό του το στίγμα του ογκώδους (600 σελίδες), εξαιρετικού ενδιαφέροντος μυθιστορήματός του "Οι κόρες της λησμονιάς" (Ψυχογιός, 2009). Ο εμφύλιος. Αυτά τα αιματηρά, επώδυνα χρόνια του Ελληνισμού, που όσοι δεν τα ζήσαμε πρέπει, κατά το συγγραφέα, να αισθανόμαστε τυχεροί.
Ο Παπαθεοδώρου δεν διερευνά ποιος φταίει, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Δεν είναι αυτός ο στόχος του. Στόχος του είναι η ιστορική καταγραφή γεγονότων μέσα από τα πάθη των φανταστικών ηρώων του, αντιπροσωπευτικών της άτυχης εκείνης γενιάς.
Τρεις οικογένειες, με κυρίαρχα πρόσωπα τρεις γυναίκες, αντιπροσωπευτικές χώρων και ιδεολογιών, γίνονται οι φορείς του μύθου. Η Αγγέλα, από το Μυριόφυλλο της Ηπείρου, στα σύνορα με την Αλβανία, η Μέλπω από τη Θεσσαλονίκη και η Αριάδνη από την Αθήνα (η μόνη που μιλά σε πρώτο πρόσωπο), μάνες και οι τρεις, μπλέκονται στα γρανάζια του αδελφοκτόνου σπαραγμού. Σαν τρία ξεχωριστά ποτάμια που ξεκινούν από διαφορετικές πηγές για να σμίξουν κάπου σ' ένα μεγαλύτερο, έτσι το φέρνουν οι συνθήκες κάπου να συναπαντηθούν οι τρεις αυτές γυναίκες. Να συναπαντηθούν στα βάσανα, στον πόνο, στο χαμό των παιδιών τους.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία εκτενή μέρη: "Ο άνεμος θρόιζε στο σιτάρι" (Απρίλης 1943, όταν ακόμα οι κατακτητές δεν είχαν φύγει από τη χώρα), "Καθώς ξημέρωνε η νύχτα", "Όταν χάνονταν τ' αστέρια", για να κλείσει μ' ένα σύντομο κεφάλαιο "Μ' ένα βαθύ αναστεναγμό", όπου οι τρεις γυναίκες, κάθε μια βυθισμένη στο δικό της πόνο, περιμένουν τους χαμένους άντρες, τα εξαφανισμένα παιδιά τους.
Σπάνιος συνδυασμός μυθοπλασίας και ιστορίας, χωρίς να προδίδεται ούτε η λογοτεχνική αξία του ενός ούτε η ιστορική αλήθεια του άλλου. Οι σημειώσεις του συγγραφέα στο τέλος του βιβλίου χρησιμότατες. Πρόσωπα, οργανώσεις, γεγονότα, εξηγούνται με συντομία και ακρίβεια, ενώ η βιβλιογραφία τεκμηριώνει τις πηγές και τις πληροφορίες του.
Ατομικά και συλλογικά δράματα μιας σκοτεινής εποχής, απόηχοι της οποίας κάποτε φτάνουν ως τις μέρες μας. Εικόνες φρίκης, σκηνές απύθμενου μίσους που σε κάνουν ν' αναρωτιέσαι ως πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, ιδεολογία αλλά και προδοσία, καλοσύνη αλλά και έχθρα. Ο ανθρώπινος παραλογισμός στην πιο ακραία μορφή του.
Δεν ξέρω αν οι επιζώντες ακόμη (ή οι απόγονοί τους) θα εκτιμήσουν την αντικειμενικότητα του συγγραφέα ή αν η κάθε πλευρά θα θεωρήσει ότι αδικείται. Για μας τους αμέτοχους είναι μια εξαιρετική, λογοτεχνική καταγραφή ενός σημαντικού κομματιού της πρόσφατης ιστορίας του Ελληνισμού.
Κίκα μου καλό ξεκίνημα.Είμαι σίγουρη ότι οι μπλογκόφιλοι θα χαρούν ιδιαιτέρως που θα ξαναδούν και πάλι τις αναρτήσεις της αναγνώστριας τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλημέρα. Καλώς επανήρθες αγαπητή nagnostria. Εύχομαι πολλές και καλές.... αναρτήσεις, πάντα με ΥΓΕΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή(έφαγα ένα ... a στο σχόλιο μου, πεινούσα όπως φαίνεται)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια Κίκα μου! Είμαι σίγουρη πως πολλοί θα χαρούν με αυτή την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Ευαγγελία. Χαίρομαι που συνδέθηκες και θα μπορούμε έτσι να επικοινωνούμε συχνότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν μου το έλεγες Mike, ούτε που θα το είχα προσέξει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιόλα μου, ελπίζω το επόμενο να είναι το δικό σου ωραίο βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας ξαναγύρισες, Κίκα μου, μας έλειψες τόσο. Επιτέλους αρχίζεις και πάλι να μας τροφοδοτείς με ωραίες κριτικές όπως αυτή για το βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου που είναι στα λίαν προσεχώς μου,αν ξεμπλέξω κάποτε με τα δικά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά και σιδερένια
Καλή μου, Κίκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιδερένια! Τι χαρά να σε ξαναβρίσκουμε και πάλι στην ιστοσελίδα σου. Πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο που μας προτείνεις.
Θα σου πω και κάτι που θα σε χαροποιήσει:αυτές τις μέρες θα αρχίσω να παρουσιάζω κι εγώ κάποια βιβλία που διάβασα και μου άρεσαν. Βλέπεις, τελειώνουν τα διορθώματα... Όσον καιρό έχω μαθητές, το ξέρεις κι εσύ, μου τρώνε, και χαλάλι τους, όλο μου τον χρόνο.
Έλλεν μου, καλή σου μέρα. Δεν είμαι ακόμη εντελώς καλά (χρειάζεται αρκετό καιρό ο οργανισμός για να ξαναβρεί την ισορροπία του έπειτα από μια τόσο μεγάλη επέμβαση), αλλά δεν το βάζω κάτω. Δεν έχω βγει ακόμη από το σπίτι και το κακό είναι ότι δεν μπορώ να πάω στο βιβλιοπωλείο! Ποια είναι τα δικά σου που λες; Να περιμένουμε καινούριο βιβλίο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήνα μου, πολύ θα χαρώ να δω δική σου παρουσίαση. Το περιμένουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήAυτό το βιβλίο διαβαζει αυτη την εποχη ο πατερας μου, εχει κατενθουσιαστει.. :) Καλη Κυριακη!
ΑπάντησηΔιαγραφή