Κυριακή, Σεπτεμβρίου 12, 2010

Τη νύχτα που γύρισε ο χρόνος

Νομίζω πως στην παρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου της Νοέλ Μπάξερ "Από δρυ παλιά και από πέτρα" είχα κάπως αδικήσει τη συγγραφέα. Τα έντονα συναισθήματα αντίδρασης που μου προκάλεσε η χρησιμοποίηση του ονόματος της Κερύνειας, που πρόδιδε όμως μια λειψή γνώση του τόπου και της ιστορίας του, δεν μου επέτρεψαν να εκτιμήσω όσο έπρεπε τη συγγραφική ικανότητα και τα θετικά του βιβλίου.
Βρήκα το δεύτερο βιβλίο της Μπάξερ που μόλις τελείωσα, "Τη νύχτα που γύρισε ο χρόνος" (Ψυχογιός, 2010) πολύ καλύτερο, χωρίς τα αρνητικά που είχα επισημάνει στο πρώτο της βιβλίο. Όχι μόνο γιατί το αντικρίζω χωρίς την υποκειμενική φόρτιση με την οποία διάβασα το πρώτο βιβλίο, αλλά γιατί πιστεύω ότι και αντικειμενικά είναι έργο πολύ αρτιότερο, ωριμότερο. Η ατμόσφαιρα της Κερασούντας τότε (1921) και τώρα, δίνεται πολύ πειστικά. Το γενικότερο δράμα των Ποντίων προβάλλει έντονα μέσα από την ατομική ιστορία μιας οικογένειας. Δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα, όμως μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων της έμμεσα διαγράφεται μια τραγική σελίδα του νεότερου Ελληνισμού.
Αν εξαιρέσουμε το πρώτο, το εισαγωγικό κεφάλαιο, όπου υπαινικτικά δίνονται στοιχεία από όλο το βιβλίο, όλο το υπόλοιπο είναι η αφήγηση της κεντρικής ηρωίδας, της Σουλτάνας Καπαγιαννίδου, προς τον Τούρκο ξάδερφό της Σερχάν, αφήγηση που κρατάει όλο το βράδυ. Καθισμένη στο καφενείο του, στην Κερασούντα, του μιλάει στη γλώσσα της, που εκείνος βέβαια δεν καταλαβαίνει, ούτε απαντάει, είναι ένας σιωπηλός ακροατής. Είναι μια αφήγηση-ενδοσκόπηση. Το παρόν μπλέκεται με το παρελθόν, το ατομικό με το συλλογικό. Η ηρωίδα, την παραμονή των πεντηκοστών της γενεθλίων θυμάται, αναπολεί, προβληματίζεται. Η κατάληξη όλης αυτής της αναπόλησης θα είναι οι σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να πάρει για τη ζωή της.
Μεγαλωμένη από τη συνονόματη γιαγιά της (η μητέρα είχε μεταναστεύσει στη Γερμανία) στο Κουρουτζού, ένα προσφυγικό χωριό έξω από την Καβάλλα που μετονομάστηκε σε Κρυονέρι, μεγαλώνει ακούγοντας τις αφηγήσεις της γιαγιάς που έφτασε εδώ μετά το διωγμό των Ποντίων από τις προγονικές τους εστίες. Η ιστορία της πορείας της "λευκής εξορίας", με τη γιαγιά Σουλτάνα να κουβαλάει στην πλάτη τη μικρότερη αδελφή της, η οποία προσβεβλημένη από δυσεντερία "άδειασε την κοιλίτσα της στην πλάτη της" και που εξακολούθησε να τη μεταφέρει κι όταν η μικρή είχε πια πεθάνει, συνοψίζει συμβολικά όλο το δράμα των ξεσπιτωμένων Ποντίων.
Οι αφηγήσεις της γιαγιάς ξυπνούν στη συνονόματη εγγονή την επιθυμία να επισκεφθεί το μέρος όπου έζησαν οι πρόγονοί της, την Κερασούντα. Εκεί θα γνωρίσει το παρακλάδι της οικογένειας που τούρκεψε. Η αδελφή της γιαγιάς, η Ευδοκία, παντρεμένη με Τούρκο για να σωθεί, είναι πια η Οζγκιούρ με παιδιά κι εγγόνια. "Στον Πόντο σήμερα μπορεί να μην υπάρχουν Έλληνες, αλλά υπάρχει ελληνικό αίμα", θα πει κάποια στιγμή. Την πρώτη επίσκεψη ακολουθούν πολλές άλλες και τώρα, παραμονή των γενεθλίων της, εδώ έρχεται η Σουλτάνα για να σκεφτεί και να πάρει τις αποφάσεις της.
Παράλληλα όμως με το Ποντιακό παρελθόν εκτυλίσσεται μια άλλη, σύγχρονη ιστορία. Η Σουλτάνα που είχε σπουδάσει νομικά, προτίμησε το αστυνομικό σώμα. Μια αστυνομική ιστορία, δυο φόνοι, προκαλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη όπως κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα. Η σύνδεση των αφηγηματικών ρευμάτων, του αστυνομικού μυστηρίου αφενός και του Πόντου αφετέρου, αλλά και της προσωπικής ζωής της ηρωίδας είναι πολύ χαλαρή. Όμως παραμένει βασικός συνδετικός κρίκος η Σουλτάνα, η ζωή της, οι σκέψεις, οι προβληματισμοί της, οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει αυτή "τη νύχτα που γύρισε ο χρόνος".
Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική η συγγραφέας, όπως  στο πρώτο της βιβλίο παρενέβαλλε στίχους από την Οδύσσεια, έτσι κι εδώ παρεμβάλλει αποσπάσματα από την Κύρου ανάβαση του Ξενοφώντα, παραλληλίζοντας την πορεία των Μυρίων με τη μαρτυρική πορεία των Ποντίων. Η χρήση των αποσπασμάτων γίνεται σε πολύ μικρότερο βαθμό κι αυτό είναι προς όφελος του βιβλίου. Οι σχεδόν ταυτόσημες πορείες φανερώνουν τη διαχρονικότητα, την ομοιόμορφη επανάληψη καταστάσεων, τη σύνδεση του παλαιότερου με το νεότερο Ελληνισμό. Προσωπικά δεν συμπαθώ αυτή την τεχνική κι ελπίζω νη μη συνεχίσει να τη χρησιμοποιεί και στα επόμενα βιβλία της η συγγραφέας.
Κάτι που δένει με την όλη ατμόσφαιρα κάνοντάς την πιο πειστική είναι η μετρημένη χρήση της Ποντιακής διαλέκτου και η ακόμη μικρότερη των Τουρκικών φράσεων. Γενικά, το μυθιστόρημα της Μπάξερ κατορθώνει με επιτυχία να συνδέσει το παρόν με το παρελθόν. Είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα με τις ρίζες του βυθισμένες στην ιστορία, σε μια πρόσφατη, τραγική σελίδα του Ελληνισμού.

20 σχόλια:

  1. Πάρα πολύ χάρηκα Κίκα μου, που σου άρεσε το βιβλίο της Νοέλ Μπάξερ. Θα ήταν πραγματικά κρίμα να μην το είχες διαβάσει και να είχες μείνει με τις αρνητικές εντυπώσεις της πρώτης φοράς.
    Η "Νύχτα που γύρισε ο χρόνος" είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διβαστεί, όχι μόνο για τη λογοτεχνική του αξία,που πραγματικά έχει,αλλά και το γερό ιστορικό υπόβαθρό του, που δυστυχώς πολλοί αγνοούμε, ή θέλουμε να αγνοούμε.
    Καλό φθινόπωρο λοιπόν. Θα έρθεις καθόλου από μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ενδιαφέροντα μου ακούγονται όλα αυτά. Μου κίνησαν την περιέργεια, αλλά και το ενδιαφέρον να διαβάσω το βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή αναγνώστρια, παρακολουθώ το blog σου και δεν είναι λίγες οι φορές που σε εμπιστεύτηκα και διάβασα κάποια βιλία που παρουσίαζες και όντως ήταν ποιοτικά και καλά βιβλία.Όμως ο καιρός περνά,οι άνθρωποι αλλάζουν και φαίνεται αλλάζεις και συ και βάζεις πολύ,πολύ όμως νερό στο κρασί σου...Κρίμα...
    Σκέφτηκες αν κάποιος Πόντιος που το έχει διαβάσει και που κάτι παραπάνω ίσως ξέρει δεν σκέφτηκε ακριβώς όπως εσύ την πρότερη φορά ως Κύπρια;Σε βεβαιώνω, πάντα εκτιμώντας σε, ότι τα αμιγώς ιστορικά μυθιστορήματα ή τα έχοντα ως υπόβαθρο ή έστω σε λίγες σελίδες σημαντικές χρονικές περιόδους της ιστορίας δεν είναι διόλου εύκολο να είναι καλά.Και αυτό της συμπαθούς ως προς το γράψιμο συγγραφέως είναι πολύ ελλιπές και εμείς οι εκ Πόντου δικαιούμαστε να διαμαρτυρηθούμε γι αυτό.Είναι πολύ ευτελές ο πόνος ενός λαού να γίνεται έτσι απλά ένα ακόμα μυθιστορηματάκι...
    Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
    Σόνια Συμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Sonia είμαι από αυτούς που διαφώνησαν με τη κριτκιή που άσκησε στο πρώτο βιβλίο της Μπάξερ η αναγνώστρια. Με το ίδιο σκεπτικό θα σου πω ότι δεν πρόκειται για κάποιο μυθιστορηματάκι και μη κρίνεις κάτι πριν το διαβάσεις. Βρίσκω το λόγο σου αυτό αρκετά προσβλητικό για μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες Ελληνίδες μηθιστοριογράφους και να προσπαθήσεις να εμβαθύνεις λίγο περισσότερο στο έργο της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητοί φίλοι. απουσίαζα για ένα ολιγοήμερο ταξίδι γι' αυτό δεν απάντησα στα σχόλιά σας. Απαντά τώρα.
    @Eleni Tsamadou Αγαπητή Έλλεν, Ναι, δεν ενθουσιάστηκα, αλλά μου άρεσε το βιβλίο της Νοέλ, το βρίσκω ωριμότερο από το πρώτο.
    @Meropi Θα είναι πολύ ενδιαφέρον, αγαπητή Μερόπη, ν' ακουστεί ακόμη μια άποψη από σένα που γράφεις πάντα νηφάλια και αντικειμενικά.
    @Sonia Sim Αγαπητή Σόνια, Εν πρώτοις ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν πρόσεξες την ανάρτησή μου, δεν δείχνω ενθουσιασμό, με μερικά μάλιστα σημεία τεχνικής διαφωνώ. Εγώ, ως Κυπρία, έγραψα διεξοδικά γιατί δεν μου άρεσε το πρώτο της βιβλίο, κυρίως απαντώντας σε σχόλια. Θα δεχτώ την άποψή σου, αν παρουσιάσεις λεπτομερώς τα σημεία διαφωνίας σου. Όσο για το αν άλλαξα, να είσαι βέβαιη ότι καθόλου δεν άλλαξα, μπορώ να πω γίνομαι ολοένα και δυσκολότερη αφού σπάνια πια βρίσκω βιβλίο να με ικανοποιεί.
    @ΑΚΑΜΑΣ Να 'σαι καλά, Γιάννη. Καλά διαβάσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διάβασα με προσοχή το σχόλιο της κ.Σόνιας Σίμ. και με λύπησε ιδιαίτερα η αυστηρότητα και η απαξία με την οποία κρίνει ένα ωραίο και σημαντικό βιβλίο που κάθε άλλο παρά "μυθιστορηματάκι" είναι και με καθόλου έλειψη σεβασμού και σοβαρότητας δεν προσεγγίζει το δράμα των Ποντίων.
    Συμφωνώ πως δεν είναι εύκολο το έργο του συγγραφέα που θέλει να αγγίξει έστω και μια πτυχή της ιστορίας στο έργο του. Κάθε ιστορικό γεγονός μπορεί, ως γνωστόν, να έχει διαφορετικές προσεγγίσεις, ανάλογα με τον γράφοντα και την οπτική γωνία του. Εξαρτάται από το τι θέλει να πει ο συγγραφέας και που να βάλει το κέντρο βάρους στο έργο του.
    Το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι άλλο ένα μυθιστόρημα, από τα πολλά που κυκλοφορούν, για "χαμένες πατρίδες", για να κριθεί με βάση την τοποθέτηση αυτή. Η συγγραφέας εστιάζει, όχι στο δράμα της πρώτης γενιάς των ξεριζωμένων, αλλά στην ψυχολογική επίδραση του δράματος πάνω σε μια γενιά ανθρώπων που ενώ δεν έζησαν οι ίδιοι τον ξεριζωμό εντούτοις τον κουβαλάνε μέσα τους. Ανθρώπων, όπως η ηρωίδα του μυθιστορήματος. η νεώτερη Σουλτάνα, που ζώντας κοντά στη γιαγιά της,το δράμα που εκείνη βίωσε " ξέβαψε" πάνω της. Η ηρωίδα Σουλτάνα, είναι τρίτη γενιά Ποντίων, ζει και μεγαλώνει στον ίσκιο της γιαγιάς Σουλτάνας που περπάτησε την τραγική "λευκή πορεία" κουβαλώντας στην πλάτη της τη νεκρή αδελφούλα της, που έχασε την οικογένειά της, όχι μόνο από φυσικό θάνατο, αλλά και από εκούσια "αποστασία". Η νεώτερη Σουλτάνα, ζει στον απόηχο μιας άλλης ζωής που νομίζει δική της, αλλά που δεν είναι.. και που επηρρεάζει τη δική της στάση ζωής και αποφάσεις μέχρι ότου γυρίσει ο χρόνος εκείνη τη νύχτα...
    Σταματώ εδώ, δεν έχω σκοπό να κάνω ανάλυση του βιβλίου που εγώ αγάπησα και συνιστώ στους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν ένα ποιοτικό και πολύ αξιόλογο βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διάβασα με προσοχή το σχόλιο της κ.Σόνιας Σίμ. και με λύπησε ιδιαίτερα η αυστηρότητα και η απαξία με την οποία κρίνει ένα ωραίο και σημαντικό βιβλίο που κάθε άλλο παρά "μυθιστορηματάκι" είναι και με καθόλου έλειψη σεβασμού και σοβαρότητας δεν προσεγγίζει το δράμα των Ποντίων.
    Συμφωνώ πως δεν είναι εύκολο το έργο του συγγραφέα που θέλει να αγγίξει έστω και μια πτυχή της ιστορίας στο έργο του. Κάθε ιστορικό γεγονός μπορεί, ως γνωστόν, να έχει διαφορετικές προσεγγίσεις, ανάλογα με τον γράφοντα και την οπτική γωνία του. Εξαρτάται από το τι θέλει να πει ο συγγραφέας και που να βάλει το κέντρο βάρους στο έργο του.
    Το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι άλλο ένα μυθιστόρημα, από τα πολλά που κυκλοφορούν, για "χαμένες πατρίδες", για να κριθεί με βάση την τοποθέτηση αυτή. Η συγγραφέας εστιάζει, όχι στο δράμα της πρώτης γενιάς των ξεριζωμένων, αλλά στην ψυχολογική επίδραση του δράματος πάνω σε μια γενιά ανθρώπων που ενώ δεν έζησαν οι ίδιοι τον ξεριζωμό εντούτοις τον κουβαλάνε μέσα τους. Ανθρώπων, όπως η ηρωίδα του μυθιστορήματος. η νεώτερη Σουλτάνα, που ζώντας κοντά στη γιαγιά της,το δράμα που εκείνη βίωσε " ξέβαψε" πάνω της. Η ηρωίδα Σουλτάνα, είναι τρίτη γενιά Ποντίων, ζει και μεγαλώνει στον ίσκιο της γιαγιάς Σουλτάνας που περπάτησε την τραγική "λευκή πορεία" κουβαλώντας στην πλάτη της τη νεκρή αδελφούλα της, που έχασε την οικογένειά της, όχι μόνο από φυσικό θάνατο, αλλά και από εκούσια "αποστασία". Η νεώτερη Σουλτάνα, ζει στον απόηχο μιας άλλης ζωής που νομίζει δική της, αλλά που δεν είναι.. και που επηρρεάζει τη δική της στάση ζωής και αποφάσεις μέχρι ότου γυρίσει ο χρόνος εκείνη τη νύχτα...
    Σταματώ εδώ, δεν έχω σκοπό να κάνω ανάλυση του βιβλίου που εγώ αγάπησα και συνιστώ στους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν ένα ποιοτικό και πολύ αξιόλογο βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μόνο μια απορία έχω να εκφράσω, αφού πλέον δεν βρίσκεται βιβλία που να σας ικανοποιούν γιατί συνεχίζεται να διαβάζεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μόνο μια απορία έχω να εκφράσω, αφού πλέον δεν βρίσκεται βιβλία που να σας ικανοποιούν γιατί συνεχίζεται να διαβάζεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ Γιάννη, εξακολουθώ να διαβάζω γιατί μου αρέσει το διάβασμα και γιατί κάποτε βρίσκω και εξαιρετικά βιβλία, όπως μπορείς να δεις στο μπλογκ μου. Όχι σπάνια ξαναδιαβάζω και βιβλία που μου άρεσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το blog σας το παρακολουθώ εδώ και αρκετούς μήνες όπως γνωρίζεται και εκείνο το οποίο διαπυστώνω είναι ότι τα περισσότερα βιβλία που παρουσιάζεται σας αρέσουν είτε σε μεγαλύτερο είτε σε μικρότερο βαθμό. Αυτό είναι φυσιολογικό, σε όλους μας συμβαίνει, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να διαβάσουμε ένα βιβλίο το οποίο δεν θα μας ικανοποιήσει. Μοναδική εξαίρεση που έχω διαπυστώσει είναι τα δυο βιβλία της Νοέλ Μπάξερ και δεν μπορώ να κατανοήσω που οφείλεται αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Γιάννη, αν διαβάσεις προσεκτικά τις αναρτήσεις μου, θα δεις ότι σε κάθε βιβλίο που διαβάζω επισημαίνω τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά (πάντα κατά τη γνώμη μου) στοιχεία. Για το δεύτερο της Νοέλ Μπάξερ νομίζω ότι ήμουν αρκετά θετική, σε σημείο που να δεχτώ επίκριση από άλλη αναγνώστρια. Επίσης οφείλω να πω ότι αν ένα βιβλίο δεν μου αρέσει καθόλου, είτε το αφήνω στη μέση είτε αποφεύγω να γράψω. Ξέρω τι κόπο και τι αγάπη καταθέτει στο βιβλίο του καθένας που γράφει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει κατ' ανάγκη να μου αρέσει, ούτε και ότι πρέπει όλοι να συμφωνούν με τη δική μου άποψη. Για όσους αγαπούν τη λογοτεχνία και το διάβασμα αρέσει επίσης και η ανταλλαγή απόψεων και η συζήτηση γύρω από τα διαβάσματά τους. Φτάνει να γίνονται με επιχειρήματα και χωρίς να επηρεάζονται υπέρ ή κατά από προσωπικές σχέσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φίλοι και φίλες,συνοδοιπόροι στην ανηφόρα της ανάγνωσης,χαίρομαι αν πυροδότησα συζήτηση.Πρόθεσή μου δεν είναι να ακυρώσω την κατάθεση ψυχής του κάθε δημιουργού,αν είναι δυνατόν,όμως μπορώ να είμαι απόλυτα και απεριόριστα αυστηρή,όταν πρόκειται για την πατρίδα μου, δεν νομίζετε;Δεν απαξιώνω την συγγραφική δεινότητα της κυρίας Μπάξερ αλλά δεν μπορώ και να της χαριστώ!Θα επανέλθω με αναλυτικώτερη αιτιολογία,με κομμάτια του βιβλίου κτλ αν θέλετε.Και προς Θεού,αγαπητή αναγνώστρια,δεν σε επέκρινα,ως Ποντία διαθέτω ένα θυμικό που καμιά φορά με κάνει απόλυτη,αγενής όμως δεν είμαι και σου ζητώ συγγνώμη αν σε έκανα να νιώσεις αμήχανα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή Σόνια, χαίρομαι ιδιαίτερα όταν μια ανάρτησή μου προκαλεί συζητήσεις γύρω από το βιβλίο και τη λογοτεχνία γενικά. Αν ένιωσες για το δεύτερο βιβλίο της Μπάξερ όπως εγώ για το πρώτο, σε κατανοώ απόλυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητή Αναγνώστρια με όλο το σεβασμό που έχω στο πρόσωπο σας θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Αρχίζοντας την ανάρτηση σας για το 2ο βιβλίο της κυρίας Νοέλ Μπάξερ είπατε ότι στην κριτική σας για το 1ο βιβλίο της είχατε αδικήσει την συγγραφέα κάτω από το βάρος της συναισθηματικής σας φόρτισης για την δική σας χαμένη πατρίδα. Στην τελευταία απάντηση σας όμως στην κ. Σόνια Σιμ. λέτε ότι κατανοείτε την δική της φόρτιση ως συνέπεια της καταιγιστικής της κριτικής για το βιβλίο. Λέτε λοιπόν στην κ. Σόνια Σιμ. ότι την κατανοείτε που τώρα εκείνη αδικεί το βιβλίο;

    Προσωπικά λοιπόν, όταν διάβαζα το βιβλίο φανταζόμουν το πρόσωπο της γιαγιάς Σουλτάνας σκαμμένο από τον πόνο όλων των Ποντίων και συγκλονιζόμουν από τις περιγραφές των τραγικών στιγμών που βίωσαν όλοι εκείνοι που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν περπατώντας χρόνια ολόκληρα για να φτάσουν στην Ελλάδα χάνοντας στην πορεία δικούς τους ανθρώπους. Κι επειδή είχα την ευκαιρία το περασμένο Μάιο να παρακολουθήσω την παρουσίαση του βιβλίου στο Σύλλογο Ποντίων της Νυρεμβέργης θα ήθελα να σας μεταφέρω την συγκινητική ατμόσφαιρα που επικρατούσε, την εποικοδομητική συζήτηση που ακολούθησε και το γεγονός ότι στο τέλος της εκδήλωσης οι παρευρισκόμενοι συνεχάρησαν την συγγραφέα και επιδοκίμασαν ένθερμα το βιβλίο της.

    Περιμένω λοιπόν να δω την αναλυτική κριτική της κ. Σόνιας Σιμ. και τις ενστάσεις της για τα ιστορικά γεγονότα του βιβλίου για να δω σε τι βασίζεται η «αγανάκτηση» της.

    Βίκυ Ιωαννίδη (από το Άρνεμ Ολλανδίας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητή άγνωστή μου Vicky, ακριβώς κατανοώ την αντίδραση της Σόνιας γιατί όπως νιώθει τώρα εκείνη έτσι ένιωσα κι εγώ διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο της Νοέλ.Δεν νομίζω ότι αντιφάσκω όταν ομολογώ ότι πιθανόν να αδίκησα τη συγγραφέα, γιατί τα έντονα αρνητικά συναισθήματα που ένιωσα δεν με άφησαν να δω τα θετικά του βιβλίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητή Αναγνώστρια αυτό που εννοούσα ήταν το εξής: στην αρχή της ανάρτησης σας για το 2ο βιβλίο αναφερθήκατε στην κριτική που είχατε κάνει για το 1ο εξηγώντας το λόγο που σας είχε εμποδίσει τότε να κρίνετε το βιβλίο αντικειμενικά. Η κριτική για το 2ο βιβλίο ήταν εμπεριστατωμένη (με σημεία που σας άρεσαν και άλλα όχι) όπως είναι άλλωστε όλες οι κριτικές που ανεβάζετε στο μπλογκ σας. Η σύμπλευση σας όμως με τη κ.Σόνια και την «αγανάκτηση» της μετέτρεψε την αντικειμενική ατμόσφαιρα της δικής σας κριτικής σε μια, κατά τη γνώμη μου, «άκομψη» καταφορά εναντίον του βιβλίου που στη συνέχεια άγγιξε τα όρια της εμπάθειας με εκφράσεις της κ. Σόνιας όπως: «..δεν μπορώ και να της χαριστώ.»

    Υ.Γ. Αν θέλετε μπορώ να σας στείλω εμαιλ με προσωπικά μου στοιχεία έτσι ώστε να ξέρετε με ποιά μιλάτε (αναφέρομαι στη λέξη «άγνωστη» που υπήρχε στην απάντηση σας).

    Βίκυ Ιωαννίδη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητή Vicky, το "άγνωστη" αναφερόταν στο ότι νομίζω ότι δεν επικοινωνήσαμε ξανά στο μπλογκ μου (δεν θυμάμαι τουλάχιστον) καθώς και στο ότι στο δικό σου μπλογκ δεν έχεις καμιά ανάρτηση ούτε άλλο προσωπικό στοιχείο ώστε να ξέρω κάτι για σένα. Ευχαρίστως να κουβεντιάσουμε και με μέιλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πρώτη φορά επισκέπτομαι το blog αυτό και μπορώ να πώ οτι μ΄αρεσε..χθές τελείωσα κι εγώ το βιβλίο της Νοελ Μπαξέρ και μ'αρεσε ιδιαίτερα..το βρήκα συναρπαστικό και συγκινητικό. Σαν παιδί που μεγάλωσα με μια γιαγιά η οποία κρατούσε τις μνήμες της προσφυγιάς ζωντανές κατα την διάρκεια των παιδικών μου χρόνων μπόρεσα και κατάλαβα ακριβώς τα συναισθήματα της εγγονής Σουλτάνας αλλα και την εξάρτηση της απο την σχέση αυτή με την γιαγιά της...το βιβλίο αυτό ίσως για κάποιους που δεν έχουν τα βιώματα αυτά να φανεί απλό ίσως και βαρετό...το βιβλίο αυτό δεν ενδιαφέρει τους λάτρεις τις ιστορίας φυσικα..απλά ξυπνάει συναισθήματα..υπάρχουν άτομα που μελετάν σημερα την επίδραση αυτή της πρώτης γενιάς των προσφύγων στις επόμενες δικές μας σε επιστημονικό επίπεδο..θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Νοελ Μπαξέρ για το ταξίδι αυτό στο χρόνο ήταν σαν να βρέθηκα στην αγκαλιά της γιαγιάς μου που τόσο λάτρεψα και έγινε αυτή η αιτία να ασχοληθώ με την διάδοση και διατήρηση της ποντιακής παράδοσης..για όλους σ αυτήν την ζώη υπάρχει η νύχτα που αλλάζει τα δεδομένα και γυρίζει τον χρόνο κάνοντας ο καθένας την δική του απογραφή στην ζώη και πέρνοντας αποφάσεις για την υπολοίπη ζωή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπητή Αλεξάνδρα, ευχαριστώ πολύ για τη συνδρομή σου στο σχολιασμό του ενδιαφέροντος βιβλίου της Μπάξερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή