Δευτέρα, Αυγούστου 08, 2011

Αθώο αίμα

Αν και σχετικά πρόσφατη έκδοση στα Ελληνικά (Καστανιώτης, 2009, μετ. Τούλα Τόλια), είναι αρκετά παλιό έργο (1980) της γνωστής αγγλίδας συγγραφέως Π. Ντ. Τζέιμς, γι' αυτό ίσως και χωρίς τον Νταγκλίς, το  συμπαθητικό, μόνιμο ντετέκτιβ των αστυνομικών της μυθιστορημάτων.
Τα σταθερά, κύρια γνωρίσματα της γραφής της γηραιάς αυτής κυρίας (γεν. 1920), θεωρούμενης άξιας διαδόχου της Άγκαθα Κρίστι, τα έχω αναφέρει σε άλλες δυο παρουσιάσεις έργων της, στο "Θάνατος σε ιδιωτική κλινική" και "Ο φάρος". Αριστοτέχνις της λεπτομερούς περιγραφής, τόσο που κάποτε καταντά κουραστική, όμως η ενδιαφέρουσα πλοκή, η ψυχολογική διείσδυση, οι στέρεοι χαρακτήρες καθιστούν τα έργα της μια αναγνωστική απόλαυση, για όσους βεβαίως αγαπούν το λογοτεχνικό αυτό είδος.
Στο "Αθώο αίμα" θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρωταγωνιστής είναι το Λονδίνο. Οι δρόμοι, οι γειτονιές, οι γραμμές του υπογείου, οι σταθμοί του τρένου, διαδραματίζουν κυροιαρχικό ρόλο. Για όποιον ξέρει έστω και λίγο τη βρετανική πρωτεύουσα είναι σαν να ταξιδεύει ξανά εκεί. Με τη φαντασία του ακολουθεί τους ήρωες του βιβλίου στο Σεντ Τζέιμς Παρκ, στο Βικτώρια Στέισιον, στο Τσάριγκ Κρος, στο Όξφορντ Σίρκους, στο Έτζγουερ Ρόουντ και σε πλήθος άλλα γωνστά μέρη του Λονδίνου.
Όταν η ιστορία αρχίζει ένας βιασμός και ένας φόνος έχουν ήδη γίνει και ο αναγνώστης ξέρει από την αρχή ποιος τα έχει διαπράξει. Το ενδιαφέρον σ' αυτό το μυθιστόρημα δεν έγκειται στην ανακάλυψη του δολοφόνου. Έγκειται στην αναζήτηση ταυτότητας μιας υιοθετημένης κοπέλας και στην αγωνιώδη προσπάθεια του πατέρα του θύματος να εκδικηθεί το βιασμό και το θάνατο της μικρής του κόρης. Πιο συγκεκριμένα. Η Φίλιππα Πάλφρεϋ, υιοθετημένη από ένα ευκατάστατο ζευγάρι (ο πατέρας είναι καθηγητής Πανεπιστημίου), επωφελούμενη από ένα νόμο που επέτρεπε σε κάθε υιοθετημένο, όταν ενηλικιωθεί, να αναζητήσει τους φυσικούς του γονείς, μαθαίνει ότι οι πραγματικοί της γονείς είχαν καταδικαστεί για το βιασμό και το φόνο ενός δεκατριάχρονου κοριτσιού, ότι ο πατέρας της έχει πεθάνει, αλλά ότι η μητέρα της, έχοντας περάσει δέκα χρόνια στη φυλακή, πρόκειται σύντομα να αποφυλακιστεί. Αποφασίζει όχι μόνο να τη γνωρίσει αλλά και να ζήσει για λίγο μαζί της μετά την αποφυλάκισή της, για δυο περίπου μήνες, ωσότου πάει στο Κέιμπριτζ, όπου την έχουν δεχτεί με υποτροφία.
Παράλληλα μια άλλη ιστορία εξελίσσεται. Ο πατέρας του δολοφονημένου κοριτσιού, ο Νόρμαν Σκέις, έχει τάξει σκοπό της ζωής του να σκοτώσει τη δολοφόνο του παιδιού του, μόλις αυτή αποφυλακιστεί. Τι θα γίνει; Πώς θα καταλήξουν αφενός η συγκατοίκηση μάνας και κόρης και αφετέρου ο στόχος της εκδίκησης; Πολλές ανατροπές περιμένουν τον αναγνώστη.
Η Π. Ντ. Τζέιμς, εκτός από το Λονδίνο που δεσπόζει στην αφήγησή της, κάνει έξοχες και λεπτές ψυχολογικές παρατηρήσεις, σκύβει με αγάπη και συμπάθεια πάνω σ' όλους τους χαρακτήρες, ενώ δεν λείπουν και οι λογοτεχνικές αναφορές.
Ένα αξιόλογο μυθιστόρημα που δεν εξαντλείται στην αστυνομική ιστορία, αλλά παρέσει κίνητρα για σκέψη και προβληματισμό σε πλήθος θέματα.

Σημ. Οι φίλοι επισκέπτες του blog (όσοι δεν λείπουν για διακοπές) θα έχουν προσέξει τη μακρά απουσία των αναρτήσεών μου. Αιτία, ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι στην Αμερική. Γι' αυτό όμως χρειάζεται κάποιος χρόνος για να τιθασευτούν και να ταξινομηθούν οι σκέψεις και εντυπώσεις. Ανάρτησή τους προσεχώς.

3 σχόλια:

  1. Καλημέρα Κίκα. Παρόλο που δεν είμαι λάτρης των αστυνομικών μυθιστορημάτων, αυτό το βιβλίο φαίνεται να έχει γενικότερο ενδιαφέρον. Όμως, είναι τόσα τα βιβλία (άπειρα θα έλεγα) που θάθελα να διαβάσω, που αυτό μάλλον δεν μπορεί να πάρει σειρά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε αντίθεση με σένα, Μάκη, εμένα μου αρέσουν πολύ τα αστυνομικά (τα καλά εννοείται). Όσο για το ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να διαβάσουμε όσα θα θέλαμε, αυτό είναι φυσικό. Βεβαίως όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων, όχι μόνο ως προς το τι θα διαβάσουμε αλλά και ως προς το πόσα θα διαβάσουμε, αφού λάβουμε υπ' όψιν και τα άλλα μας ενδιαφέροντα ή και υποχρεώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα. Μόλις γύρισα από τις ... ακτές. -- Εννοούσα, πως, αφού δεν μου αρέσουν τα αστυνομικά, ακόμα και τα καλά, τότε μόνο θα τα διάβαζα, αν πρώτα προλάβαινα να διαβάσω όλα τα άλλα (μή αστυνομικά) βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω (πράγμα αδύνατο ακὀμα κι αν ζούσα 1000 χρόνια!!!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή