Από τότε που ο Librofilo μας παρουσίασε τη μικρή αυτή ποιητική συλλογή
(Γιάννη Ευσταθιάδη, Γραμμένα φιλιά, ύψιλον/βιβλία, 2006), την αναζητούσα. Χτες, τυχαία, την βρήκα μόνη και μισοξεχασμένη, ανάμεσα σε σωρούς άλλων πολύχρωμων, φανταχτερών, σε τίτλους και χρώματα βιβλίων. Λιτή, λευκή, αφανής, δεν τραβούσε την προσοχή. Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη, δεν την ξεφύλλισα, όπως συνήθως, πριν την αγοράσω. Την ήθελα.
(Γιάννη Ευσταθιάδη, Γραμμένα φιλιά, ύψιλον/βιβλία, 2006), την αναζητούσα. Χτες, τυχαία, την βρήκα μόνη και μισοξεχασμένη, ανάμεσα σε σωρούς άλλων πολύχρωμων, φανταχτερών, σε τίτλους και χρώματα βιβλίων. Λιτή, λευκή, αφανής, δεν τραβούσε την προσοχή. Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη, δεν την ξεφύλλισα, όπως συνήθως, πριν την αγοράσω. Την ήθελα.Τη διαβάζω ξανά και ξανά. Βυθίζομαι στον πόνο του πατέρα που έχασε το 25χρονο παλικάρι του, κάνοντας κι εγώ μαζί του "ασκήσεις μνημονικής".
Όποιος πονά για αγαπημένο απόντα (και ποιος δεν πονά), όποιος λαχταρά να στείλει "γραμμένα φιλιά" (αφού άλλα δεν μπορεί πια) ας βυθιστεί στην ανακουφιστική παρηγοριά αυτής της ποίησης. Δεν δακρύζουμε πια με το Παλαμικό "άφκιαχτο κι αστόλιστο", ο σπαραχτικός θρήνος του Ρίτσου "Γιε μου σπλάχνο των σπλάχνων μου" απαλύνεται διαχεόμενος στη μουσική του Θεοδωράκη, και το Θεομητορικό "ω, γλυκύ μου έαρ" χάνεται μέσα στις ευωδιές της αναγεννημένης φύσης και της προσδοκώμενης Ανάστασης. Τα "Γραμμένα φιλιά"-σαν αποστείρωση πληγής-καίνε κι ανακουφίζουν μαζί. Διαβάστε το.
κάποτε νόμιζα ότι ο πόνος καταλαγιάζει, όταν τον αποτυπώσεις στο χαρτί...
ΑπάντησηΔιαγραφήτώρα ξέρω.
τα γραμμένα φιλιά γίνονται πύρινα, φωνάζουν πάνω στο χαρτί, γίνονται καθρέφτης του καθρέφτη του πόνου σου.
πόσοι αντικατοπτρισμοί? μπορείς να τους μετρήσεις?...
Αγαπητή αναγνώστρια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποιητική συλλογή 'Γραμμένα φιλιά' αρέσει και σε μένα για τους λόγους που αναφέρεις. Επίσης από την συλλογή διηγημάτων του Ευσταθιάδη 'Δωμάτιο παντού' προτείνω την ομότιτλη ιστορία... γιατί απώλεια δεν είναι μόνο ο θάνατος.
Καλό φθινόπωρο!
"Θεέ μου, ευτυχώς: όλα τα άχρηστα διασώθηκαν"
ΑπάντησηΔιαγραφήιοευ, τελευταία αμφιβάλλω για την αλήθεια του δημώδους: "μάτια που δε βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται", ανεξάρτητα αν αυτά τα μάτια βρίσκονται εν ζωή ή όχι. Όπως και το πένθος δεν αφορά μόνο τεθνεώντες..
(Συγγνώμη, μάλλον βγηκα εκτός θέματος)
εντός, delirium, εντός!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ioeu Σίγουρα όχι, δεν μπορείς. Σ' ευχαριστώ όμως για το κομμάτι της τέχνης που μας χάρισες.
ΑπάντησηΔιαγραφή@eva stamou Αγαπητή Εύα, ευχαριστώ για την πληροφορία. Θα ψάξω και για άλλα βιβλία του Ευσταθιάδη, καθώς και για δικά σου, που ακόμα δεν μπόρεσα να διαβάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ delirium dremens Έχει δίκαιο ο Γιάννης, καθόλου εκτός θέματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή[Πώς να σε σώσω με τις λέξεις... Πώς να σε προστατεύσω με ζεστά επίθετα... Πώς να σε προλάβω με ρήματα που, άλογα κουρασμένα, έτρεχαν προς την κατεύθυνση των αισθημάτων κι έμεναν πάντα πίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφή--
Πώς να σε σώσω με τις λέξεις... Αν η αφή είχε συντακτικό, αν τα βλέμματα κλίσεις, αν η γραμματική των ήχων αποστηθιζόταν, ίσως...]
έχεις δίκιο, απόλυτο δίκιο.
καλησπέρα.
Προμηθεύτηκα χθες κι εγώ τα Γραμμένα φιλιά... έχοντας επίγνωση πως τα δάκρυα θα συνοδεύουν τη μελέτη τους, αλλά (ως γνωστόν) πολύ συχνά τα ωραία είναι και επώδυνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσαν τα "Γραμμένα φιλιά",ναι.Επώδυνα και λιγωτικά.Γι αυτό και λυτρωτικά,εν τέλει.
ΑπάντησηΔιαγραφή