Σάββατο, Ιανουαρίου 19, 2008

Αντισταθείτε με ένα ποίημα

Ανταποκρινόμενη στην ευγενική πρόσκληση της Εαρινής Συμφωνίας να αναρτήσουμε το αγαπημένο μας ποίημα, γράφω ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. Είναι τόσο πολλά αυτά που αγαπώ, που δυσκολεύτηκα πολύ στην επιλογή. Κατέληξα όμως σ' ένα ποίημα του δικού μας (Κύπριου) Κώστα Μόντη που σε λίγο κλείνουν τέσσερα χρόνια από το θάνατό του.
ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ
όλοι εμείς που γράφουμε στίχους,
όλοι εμείς το διαμπερές τραύμα της Γης,
λευκοί και μαύροι και κίτρινοι,
"ανεπτυγμένοι" κι "υποανάπτυκτοι",
πλούσιοι και φτωχοί,
που τους γράφουμε απάνω στο χιόνι,
που τους γράφουμε απάνω στην άμμο,
απάνω στον ήλιο, απάνω στη βροχή,
απάνω στο πεζοδρόμιο,
απάνω στους χαρταετούς της καρδιάς μας,
απάνω στα υπόγεια της καρδιάς μας,
στα σαλόνια και στις σοφίτες,
με πέννα και με κάρβουνο,
όλοι εμείς που γράφουμε στίχους,
που εξακολουθούμε να τους γράφουμε στον ανοιχτό πίνακα,
που εξακολουθούμε να τους γράφουμε στον υπαίθριο πίνακα,
με τις κιμωλίες μας στεγνές ή βρεγμένες,
που εξακολουθούμε να τους γράφουμε με το αίμα μας
σε μια παντιέρα που δεν τη γνωρίσαμε ακόμα,
σε μια παντιέρα που τη ψάχνουμε ψηλαφητά μες στους αιώνες,
σε μια παντιέρα που μας αποκρύβεται
για να μην τελειώσει,
που μας ξέρει κι αποκρύβεται
για να μην την παρατήσουμε,
σε μια παντιέρα που δεν τη βλέπουμε
μα σφιγγόμαστε γύρω της,
που δεν τη βλέπουμε μα κρεμαζόμαστε απάνω της,
που δεν ξέρουμε αν υπάρχει μα δεν το συζητάμε.
Όλοι εμείς που γράφουμε στίχους
μποστά στο φεγγάρι ή στο εχτελεστικό απόσπασμα
κι ανακυκλωνόμαστε και δεν εκλείπουμε
απ' τον Όμηρο ή και πιο πριν ή και πάντα
μέχρι τον τελευταίο μας άσημο,
όλοι εμείς-τι σύμπτωση!
Χωρίς καμιά προσυνεννόηση,
χωρίς καμιά προεπαφή!
Τι παράξενη σύμπτωση, αδελφοί μου!

7 σχόλια:

  1. Από τα πιο αγαπημένα ποιήματα ενός πολύ, μα πολύ αγαπημένου ποιητή. Με το παιχνίδι αυτό ανακάλυψα πως πολλοί είναι οι ποιητές που αρέσουν σε πολλούς μας- περισσότεροι από όσο μπορούμε να φανταστούμε. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοβερή σύμπτωση, την ώρα που έγραφες το ποστ πρέπει να έγραφα κι εγώ το δικό μου με την πρόσκληση.
    ΤΟ ποιήμα υπέροχο.
    Αγγελική πολύ ωραίο το παιχνίδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είσαι νέος - το ξέρω - και δεν υπάρχει τίποτε.
    Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε.
    Όμως είσαι. Και την ώρα που
    Φεύγεις με το 'να πόδι σου έρχεσαι με τ' άλλο
    Ερωτοφωτόσχιστος
    Περνάς θέλεις δε θέλεις
    Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα
    Εναντίον μας. Όσο η φωνή σου αντέχει.

    Πώς της παρθένας το τζιτζίκι όταν το πιάνεις
    Πάλλονται κάτω απ' το δέρμα σου οι μυώνες
    ή τα ζώα που πίνουν κι ύστερα κοιτούν
    Πώς σβήνουν την αθλιότητα: ίδια εσύ
    Παραλαμβάνεις απ' τους Δίες τον κεραυνό
    Και ο κόσμος σού υπακούει. Εμπρός λοιπόν
    Από σένα η άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή

    Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ απ' το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραίο ποίημα! Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει ποτέ Μόντη. Μάλλον ήρθε η ώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @εαρινήσυμφωνία πολύ χαίρομαι που όχι μόνο σου είναι γνωστός ο Μόντης, αλλά και σου αρέσει. Πολύ αγαπημένος, πολύ διαβασμένος, ιδιόμορφη, "φιλοσοφική" ποίηση.
    @Άννα Το μόνο δυσάρεστο με το παιγνίδι είναι που μόνο ένα ποίημα επιλέγουμε. Είναι τόσο, μα τόσο πολλά τα αγαπημένα ποιήματα.
    @ioeu Αχ, αυτός ο Ελύτης, τίποτ' άλλο δεν μπορώ να πώ. Αχ, αυτός ο Ελύτης!
    @Γιαννακόπουλος Αν θέλεις μπορείς να επισκεφθείς την ιστοσελίδα του. Την έφτιαξε η κόρη του, μια εξαιρετική επιστήμονας που ζει και εργάζεται στην Αμερική:www.costasmontis.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ioeu: το αγαπημένο ποίημα της εφηβείας μου.
    Αυτό το "...πιάσε το πρέπει απ'το ιώτα..." το θυμάμαι πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή