Οικογενειακά μυστικά

Ομολογώ το αμάρτημά μου: υπέπεσα ξανά στον πειρασμό της ανάγνωσης αστυνομικού μυθιστορήματος! Του τρίτου της ίδιας συγγραφέως. Είναι το "Οικογενειακά μυστικά" της Σουηδής Camilla Lackberg (Μεταίχμιο 2012, μετ. Γρηγόρης Κονδύλης). Το πρώτο δικό της βιβλίο, "Η παγωμένη πριγκίπισσα", μου είχε αρέσει. Το δεύτερο, "Ο ιεροκήρυκας", λιγότερο. Το τρίτο τώρα, με απογοήτευσε. Ίδια ακριβώς συνταγή, ίδια ατμόσφαιρα, ίδια θέματα. Το όποιο ενδιαφέρον δημιουργείται στην αρχή επειδή το πτώμα ανήκει- πράγμα όχι συνηθισμένο- σ' ένα επτάχρονο κοριτσάκι, σύντομα εξαντλείται λόγω της φλύαρης αφήγησης, των χωρίς εκπλήξεις διαλόγων, των σκηνών που δεν σχετίζονται άμεσα με την υπόθεση αλλά απλώς αυξάνουν τις σελίδες του βιβλίου και γιατί η λύση και οι λόγοι που οδήγησαν στο έγκλημα δεν είναι πολύ πειστικοί. Ως προς αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να προβάλω τα επιχειρήματά μου, γιατί δεν πρέπει να αποκαλύψω το τέλος.
Για ακόμα μια φορά διερωτήθηκα γιατί να είναι τόσο αναγκαίος ο όγκος των σελίδων σε πολλά σύγχρονα μυθιστορήματα, αστυνομικά και μη. Η υποψία ότι η ποσότητα κρίνεται αναγκαία για να καλύψει την έλλειψη ποιότητας τείνει να γίνει βεβαιότητα. Για παράδειγμα, αν συγκρίνουμε τα αστυνομικά της Lackberg των 600 σελίδων με τα βιβλία των 200 περίπου σελίδων μικρού σχήματος  της Άγκαθα Κρίστι,  η σύγκριση αποβαίνει σαφώς υπέρ της δεύτερης. Διαβάζοντας Άγκαθα Κρίστι ο αναγνώστης έχει όλα τα πρόσωπα που σχετίζονται με το θύμα ενώπιόν του. Φτάνοντας στο τέλος λες "α, έπρεπε να το καταλάβω ότι αυτός είναι ο δολοφόνος", γιατί η συγγραφέας αφήνει κάποιες ενδείξεις, σε καθοδηγεί να υποψιαστείς, το μυαλό σου επεξεργάζεται συνεχώς τα δεδομένα.
Στην περίπτωση της Lackberg είναι μεν παρόντα τα πρόσωπα του δράματος, είναι όλοι κάτοικοι του μικρού ψαράδικου χωριού  Φιελμπάκα, εκεί όπου τοποθετεί  τις αστυνομικές της ιστορίες, αλλά τίποτα δεν σε παρακινεί ν' αρχίσεις να υποψιάζεσαι κάποιον. Το αίτιο βρίσκεται στο πολύ μακρινό παρελθόν, σε μια ιστορία που εξελίσσεται παράλληλα με την ιστορία στο παρόν.
Νομίζω πως αν δεν αλλάξει συνταγή η συγγραφέας, το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού δεν θα παραμείνει το ίδιο.