Κατά κανόνα, όταν τελειώνω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αισθάνομαι όπως όταν έχω φάει ένα ωραίο γλυκό! Το απολαμβάνω όση ώρα το τρώω, αλλά μετά αρχίζουν οι τύψεις για...τις περιττές θερμίδες που φορτώθηκα. Έτσι και με τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Τα απολαμβάνω όση ώρα τα διαβάζω και μετά αρχίζουν οι τύψεις για "το χρόνο που έχασα". Κι όμως, παρ' όλες τις τύψεις ξέρω ότι και στα γλυκά θα υποκύψω ξανά και στην αναγνωστική απόλαυση αστυνομικών μυθιστορημάτων!
Πιο πρόσφατη τέτοια απόλαυση υπήρξε το μυθιστόρημα της (άγνωστής μου ως τώρα) Σουηδής, Camilla Lackberg, "Η παγωμένη πριγκίπισσα" (Μεταίχμιο 20011, μετ. Γρηγόρης Κονδύλης). Όπως πληροφορούμαστε από το "αυτί" του βιβλίου, αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα της γεννημένης το 1974 Καμίλα, το οποίο κυκλοφόρησε στη Σουηδία το 2003 και τόσο αυτό όσο και τα επόμενά της βιβλία έγιναν best sellers, έχοντας πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια σε 30 χώρες. Γεννήθηκε στη Φιελμπάκα, ένα ψαροχώρι 140 χιλιόμετρα από το Γέτεμποργκ και εκεί διαδραματίζονται και οι αστυνομικές της ιστορίες με πρωταγωνιστές την Ερίκα Φαλκ, μια συγγραφέα, πιθανότατα persona της ίδια της Λάκμπεργκ, και τον επιθεωρητή Πάτρικ Χέντστρεμ. Ωραίος τύπος ο Πάτρικ, ικανός αστυνομικός, υφιστάμενος ενός δύστροπου, αντιπαθητικού και όχι τόσο ικανού διευθυντή, διαλευκαίνει τις υποθέσεις ενώ τη "δόξα" κερδίζει ο αστυνομικός διευθυντής Μέλμπεργ.
Η Ερίκα που έχει καταφύγει στο χωριό για να γράψει, βρίσκει την παιδική της φίλη Άλεξ νεκρή στη μπανιέρα της, με το αίμα να έχει πήξει γύρω της. Δολοφονία ή αυτοκτονία; Οι γονείς της Άλεξ, ο άντρας της, η αδελφή της της Ερίκα, ένας εκκεντρικός ζωγράφος, μια άλλη πλούσια οικογένεια του χωριού, ένας εξαφανισμένος γιος κι ένας άλλος υιοθετημένος, ένας παλιός έρωτας της Ερίκα, η φλύαρη, κουτσομπόλα γειτόνισσα είναι μερικά από τα πρόσωπα της κοινωνίας του χωριού που συνδέονταν με τον ένα ή άλλο τρόπο με τη νεκρή και ανάμεσα στα οποία θα βρεθεί ο δολοφόνος, αφού βεβαίως ακολουθήσει και άλλος βίαιος θάνατος. Τα αίτια θα αναζητηθούν και θα βρεθούν σε παλιά, κρυμμένα, οικογενειακά μυστικά.
Όπως γενικά συμβαίνει στο σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό δεν περιορίζεται αυστηρά στην αστυνομική πλοκή. Η κοινωνική διάσταση, ειδικά στην περίπτωση αυτή που αφορά την όχι και τόσο γνωστή μας σουηδική κοινωνία, προσδίδει ευρύτερο ενδιαφέρον στο μυθιστόρημα. Ωραίες και οι περιγραφές του ψαράδικου χωριού, ενώ το κρύο και η βροχή που συνοδεύουν τη δράση αποδίδουν τέλεια και το φυσικό περιβάλλον.
Ήδη από το Μεταίχμιο προαναγγέλλεται η έκδοση άλλων δυο βιβλίων της Λάκμπεργκ: "Ο Ιεροκήρυκας" (φθινόπωρο 2011) και "Οικογενειακά μυστικά" (άνοιξη 2012). Όσες κι αν θα είναι οι αναμενόμενες τύψεις μου, δεν νομίζω ότι θα αποφύγω τον πειρασμό της ανάγνωσής τους!
Καλό αστυνομικό, με ρυθμό και με βάθος. Η κοινωνική-του πλευρά συνδέεται αξεδιάλυτα με το μυστήριο και τραβά τον αναγνώστη προς κοινωνιολογικές σκέψεις, ενώ χαίρεται και αγωνιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ η εναρκτήρια παρομοίωσή-σου: πρέπει να νιώθουμε τύψεις με τα αστυνομικά; με άλλα λόγια διαβάζουμε λογοτεχνία μέσα σ' αυτά ή απλώς απολαμβάνουμε έναν γρίφο; μπορούν να αποκτήσουν αισθητική αξία ή θα είναι παντα μόνο μια διανοητική κατασκευή;
Πατριάρχης Φώτιος
Είναι ρητορικά τα ερωτήματά σου, αγαπητέ Φώτιε, ή περιμένεις απάντηση; Κατά τη γνώμη μου δεν είναι λογοτεχνία, αν και στις μέρες μας την πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο. Αν όμως έλειπε ο γρίφος τι θα έμενε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά απολαμβάνω τα βιβλία συγγραφέων που πρέρχονται από την Σουηδία. Βέβαια το συγκεκριμένο δεν το έχω διαβάσει οπότε δε μπορώ να έχω άποψη. Καλό φαίνεται αλλά σίγουρα έχω διαβάσει και πιο ενδιαφέροντα δείγματα του είδους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε την καλή δουλειά! :)
Σήμερα το ξεκίνησα, έχω διαβάσει ήδη καμιά εξηνταριά σελίδες και ομολογώ ότι έχω να κάνω μ' ένα κλασικό page turner, αν και προσωπικά, τα τελευταία χρόνια, από τους Σουηδούς του είδους με είχε εντυπωσιάσει το "Στο σκοτάδι όλοι οι λύκοι είναι γκρι" (http://www.drteddy.gr/oloi-oi-lykoi-einai-gkri/) του λιγότερου γνωστού Γκούναρ Στόλεσεν.
ΑπάντησηΔιαγραφή