Το κορίτσι που εξαφανίστηκε

Τζίλιαν Φλιν
Το κορίτσι που εξαφανίστηκε
Μεταίχμιο, 2012
Μετ. Βάσια Τζανακάρη

Οι εγκωμιαστικές κριτικές, το προηγούμενο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν που είχα διαβάσει (Αιχμηρά αντικείμενα), και το ότι κυκλοφορεί και σε ηλεκτρονική μορφή, ήταν οι τρεις λόγοι που με ώθησαν στην αγορά του βιβλίου "Το κορίτσι που εξαφανίστηκε".

Και δεν με απογοήτευσε. Είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό θρίλερ που μπορεί να αρέσει ακόμα και σ' αυτούς που δεν συμπαθούν τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Εμπλέκονται τόσα άλλα θέματα που ο χαρακτηρισμός "αστυνομικό" φαντάζει πολύ ανεπαρκής για να το προσδιορίσει. Θέματα συζυγικών και ευρύτερα οικογενειακών σχέσεων, η επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στη διαμόρφωση χαρακτήρων, η οικονομική κρίση, η αμερικανική ατμόσφαιρα μιας μικρής επαρχιακής πόλης κ.ά. Πάνω απ' όλα όμως η σχέση του ζευγαριού. Γιατί παντρεύονται δυο άνθρωποι, τι προσδοκούν, γιατί συχνά οι προσδοκίες τους διαψεύδονται, πώς η αγάπη μπορεί να γίνει μίσος;

Είναι τρομερά δύσκολο να μιλήσει κανείς για το περιεχόμενο, γιατί είναι τόσες οι ανατροπές που κινδυνεύει να αποκαλύψει στοιχεία που θα μείωναν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Πολύ-πολύ αδρομερώς μπορώ μόνο να πω τα εξής: Δυο νέοι άνθρωποι, ο Νικ και η Έιμι, και οι δυο "γραφιάδες" όπως αυτοπροσδιορίζονται, γνωρίζονται στη Νέα Υόρκη, ερωτεύονται και παντρεύονται. Η οικονομική κρίση τους επηρεάζει άμεσα. Χάνουν και οι δυο τις δουλειές τους. Μετακομίζουν τότε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη του Μιζούρι, από όπου κατάγεται ο Νικ και όπου ζουν οι γονείς του και η δίδυμη αδερφή του. Και ξαφνικά, το πρωί της πέμπτης επετείου του γάμου τους, η Έιμι εξαφανίζεται. Δεν βρίσκεται πουθενά, ούτε νεκρή ούτε ζωντανή. Οι πρώτες υπόνοιες στρέφονται φυσικά εναντίον του συζύγου. Μάταια εκείνος επιμένει στην αθωότητά του. Η αστυνομία, τα μέσα ενημέρωσης, η τοπική κοινωνία, ρίχνονται στην αναζήτηση της Έιμι.

Όσα συμβαίνουν στο παρόν, την εξαφάνιση, την αναζήτηση κ.λπ. τα μαθαίνουμε μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Νικ. Τη γνωριμία, τον έρωτα, τα πέντε χρόνια γάμου, τα πληροφορούμαστε από το προσωπικό ημερολόγιο (κι αυτό βεβαίως σε πρώτο πρόσωπο) της Έιμι.

Τι έχει γίνει η Έιμι; Πώς θα τελειώσει αυτή η ιστορία; Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο ο αναγνώστης στέκεται δίβουλος ανάμεσα στον Νικ και την Έιμι, δεν ξέρει ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Όχι μόνο το περιεχόμενο αλλά και η τεχνική που ακολούθησε η Φλιν συμβάλλουν σ' αυτή την ασθματική ανάγνωση. Κάθε κεφάλαιο σε αφήνει σ' ένα κρίσιμο σημείο (μια τεχνική που ακολουθούν συνήθως και οι τηλεοπτικές σειρές) κι εκεί που γυρίζεις σελίδα παρεμβάλλεται η αφήγηση του άλλου συζύγου, με αποτέλεσμα να θέλεις να το προσπεράσεις γρήγορα για να δεις τη συνέχεια του προηγούμενου κεφαλαίου.

Παρ' όλο ότι οι διαφορές είναι περισσότερες από τις ομοιότητες, το βιβλίο μου θύμισε μια παλιά ταινία, "The war of the roses", στηριγμένη στο ομώνυμο βιβλίο. Αγάπη και μίσος, η αιώνια πάλη των φύλων, δοσμένη αριστοτεχνικά από τη Τζίλιαν Φλιν.