Αυτό το σπίτι είσαι εσύ

Ζοέλ Λοπινό
Αυτό το σπίτι είσαι εσύ
Καστανιώτης 2012

Ούτε το όνομα Ζοέλ Λοπινό είχα ακούσει ούτε κάποιο βιβλίο της είχα διαβάσει. Η αναζήτηση και η ανάγνωση του μυθιστορήματός της "Αυτό το σπίτι είσαι εσύ" προέκυψε από την αναφορά του σε μια συνέντευξη πολιτικού προσώπου, σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου πολιτικό πρόσωπο δηλώνει ότι στον ελεύθερό του χρόνο, μεταξύ άλλων ασχολιών, ασχολείται και με το διάβασμα. Το συμπέρασμά μου από την ανάγνωση του βιβλίου είναι ότι τα πολιτικά πρόσωπα (στον τόπο μας τουλάχιστον) κατά κανόνα δεν διαβάζουν λογοτεχνία.

Το "Αυτό το σπίτι είσαι εσύ" είναι ένα μείγμα λαϊκής φιλοσοφίας και ροζ λογοτεχνίας. Είναι ένα από τα βιβλία που θα λέγαμε βιβλία "πρακτικής φιλοσοφίας", "αυτογνωσίας", "αυτοβοήθειας", "ενδοσκόπησης", αλλά λογοτεχνία δεν είναι. Αχ, αυτός ο Κοέλιο! Πόσο κακό έκανε με το σύμπαν που συνωμοτεί υπέρ μας όταν κάτι το θέλουμε πολύ!

Ηρωίδα του βιβλίου είναι η Στέλλα. Έχει σπουδάσει αρχαιολογία, παρ' όλο που η κλίση και η επιθυμία της ήταν η ζωγραφική. Μεγάλωσε σ' ένα σπίτι όπου ο αυταρχικός πατέρας κακοποιούσε τη μητέρα, που πέθανε νωρίς. Η Στέλλα παντρεύτηκε έναν άντρα που προερχόταν επίσης από μια παρόμοια οικογένεια και η ίδια  υφίσταται από το σύζυγό της πέρα από ψυχολογική και σωματική βία. Μια μέρα αποφασίζει να αποτραβηχτεί για λίγο σ' ένα μικρό εξοχικό που είχε στη Ναύπακτο κι εκεί γνωρίζει ένα γέροντα που της άλλαξε τη ζωή.

Μακροσκελείς διάλογοι με τον γέροντα που είχε θητεύσει στην Ινδία και στο Θιβέτ, ανιαρή επανάληψη όλων των συμβουλών που διαβάζουμε στα βιβλία αυτοβοήθειας: θετική σκέψη, αυτοπεποίθηση, να μη λαμβάνουμε υπόψη την αρνητική κριτική, διαλογισμός κ.λπ. κ.λπ. Μεταξύ άλλων οδηγιών και συμβουλών, ο γέροντας της προσφέρει κάποιους κρυστάλλους, καθένας από τους οποίους συμβάλλει σε κάτι. Π.χ. ο ροζ κρύσταλλος καθαρίζει την καρδιά, ο αμέθυστος μετατρέπει την αρνητική ενέργεια σε θετική, ο τιρκουάζ προστατεύει από σκοτεινές σκέψεις κ.ο.κ. (αν είναι δυνατό!).

Με αυτή τη βοήθεια η Στέλλα αλλάζει ζωή. Βρίσκει τη δύναμη να διώξει το βασανιστή σύζυγο, δημιουργεί μια δεύτερη σχέση, αλλά κι αυτή είναι παρόμοια με την πρώτη.  Ίσως γιατί τα μαθήματα του γέροντα δεν ήταν αρκετά ή γιατί η συγγραφέας χρειαζόταν κι άλλες σελίδες για να τελειώσει το μυθιστόρημα! Τέλος, στην τρίτη σχέση βρήκε τον ιδανικό σύντροφο που της ετοιμάζει το πρόγευμα και την ταΐζει τη φέτα που της άλειψε με βούτυρο και μαρμελάδα!

Η Ζοέλ Λοπινό, Γαλλίδα με ελληνικές ρίζεις από την πλευρά της μητέρας της, σπούδασε γαλλική φιλολογία και ζει μόνιμα στην ελλάδα. Γράφει επομένως σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική της, γι' αυτό ίσως και η απλοϊκότητα που τη χαρακτηρίζει βρίσκει ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό. Από τους πολιτικούς όμως θα περιμέναμε να έχουν άλλες, σοβαρότεερες λογτεχνικές επιλογές.