Βουβή κραυγή

Karin Fossum
Βουβή κραυγή
Μεταίχμιο, 2012
Μετ. Έφη Φρυδά

Παρ' όλη την αγάπη  μου για την αστυνομική λογοτεχνία, είχα αποφασίσει να "αποτοξινωθώ" για ένα διάστημα. Όμως οι αναρτήσεις δυο blogger που ιδιαίτερα εκτιμώ, του Πατριάρχη Φώτιου και του Librofilo, (συν η ηλεκτρονική έκδοση του βιβλίου) με έκαναν να αναιρέσω την απόφασή μου. Και δεν το μετάνιωσα.

Η "Βουβή κραυγή" της Νορβηγίδας Karin Fossum έρχεται να προσθέσει ακόμα μια επιτυχία στην ανερχόμενη σκανδιναβική, αστυνομική λογοτεχνία. Είναι ένα βιβλίο που κινείται κυριολεκτικά και μεταφορικά στο ομιχλώδες τοπίο της βορινής αυτής χώρας. Ο αναγνώστης αισθάνεται μέρος του μικρού χωριού, του Έλβεσταντ, νιώθει σαν ένας από τους κατοίκους που κουτσομπολεύουν στο μοναδικό καφέ, που γνωρίζουν ο ένας τον άλλο, που ο καθένας έχει τα μυστικά του, αλλά που δεν μπορούν να μείνουν για πολύ μυστικά μέσα σ' αυτή τη μικρή, κλειστή κοινωνία.

Η υπόθεση είναι η εξής: Ένας μονήρης, ενδοστρεφής, λιγομίλητος πενηντάρης, ο Γκίντερ Γιούμαν, ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο με τίτλο "Άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο", μαγεύεται από την εικόνα μιας όμορφης Ινδής. Αποφασίζει να ταξιδέψει στη μακρινή αυτή χώρα για αναζήτηση μιας γυναίκας που θα μπορούσε να γίνει σύζυγός του. Η προσπάθειά του ευοδούται. Βρίσκει το ιδανικό του στο πρόσωπο της Πούμα, μιας όχι ιδιαίτερα όμορφης, αλλά συμπαθητικής σαραντάρας σερβιτόρας. Παντρεύονται, ζουν λίγες μέρες με αμοιβαία κατανόηση, στοργή και αγάπη και ο Γκίντερ γυρίζει στο χωριό του και γιατί η άδειά του τέλειωσε (ήταν πωλητής γεωργικών εργαλείων) αλλά και για να ετοιμάσει το σπίτι για την υποδοχή της γυναίκας του.

Η Πούμα φτάνει σε λίγες μέρες. Την ημέρα όμως της άφιξής της ο Γκίντερ αναγκάζεται να τρέξει στο νοσοκομείο, πλάι στην αδερφή του που είχε τραυματιστεί βαριά σε τροχαίο. Στο αεροδρόμιο για να παραλάβει την Πούμα στέλλει το μοναδικό ταξιτζή του χωριού, αλλά εκείνος γυρίζει άπρακτος. Δεν βρήκε πουθενά την Πούμα.

Το πτώμα μιας γυναίκας με φρικτά κακοποιημένο το πρόσωπο που θα βρεθεί την επομένη θέτει σε κίνηση την αστυνομική ιστορία. Είναι αυτή η γυναίκα η Πούμα; Πώς και γιατί μπορεί να σκοτώθηκε μια γυναίκα ξένη στον τόπο την πρώτη μέρα της άφιξής της; Ο αστυνομικός επιθεωρητής Σέγερ και ο βοηθός του ο Σκάρε αναλαμβάνουν την υπόθεση. Σ' ένα τόσο μικρό μέρος όπως το Έλβεσταντ όλοι κάτι ξέρουν, όλοι κάτι είδαν, αλλά και κάτι από την προσωπική τους ζωή κρύβουν. Με το να μιλήσουν αυτόματα εμπλέκουν την αστυνομία και στην ιδιωτική τους ζωή. Πίσω από κάθε μαρτυρία που ο επιθεωρητής Σέγερ κατορθώνει να εξασφαλίσει, υπάρχει και κάτι που δεν λέγεται αμέσως. Η γνώση της ψυχολογίας των ανθρώπων αποδεικνύεται το καλύτερο μέσο εξιχνίασης του εγκλήματος. Και η Fossum είναι ιδαίτερα ικανή στη σκιαγράφηση αυτής της ψυχολογίας.

Για δυο μέρες μεταφέρθηκα στο μικρό, νορβηγικό χωριό, με το δάσος του, τη λίμνη του, τους φιλήσυχους κατοίκους, αλλά και το έγκλημα στο οποίο οδήγησε μια σειρά από συμπτώσεις. Όταν έφτασα σ' αυτό που τελικά αποδείχτηκε τελευταία σελίδα, μάταια προσπαθούσα να μεταβώ στην επόμενη. Κρίμα. Το μυθιστόρημα είχε τελειώσει μ' ένα συγκινητικό, τρυφερό τρόπο, που πιο πολύ ταίριαζε σε αισθηματικό παρά σε αστυνομικό μυθιστόρημα. Όμως, με όχι μικρότερη ικανοποίηση για τον αναγνώστη.