Εικόνες από το τίποτα

Δεν μπορώ να πω ότι με ελκύει ιδιαίτερα το λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας, αν και κατά καιρούς τέτοια βιβλία υπήρξαν σταθμός στη λογοτεχνία. Ολόκληρες γενιές μεγαλώσαμε με τα βιβλία του Ιουλίου Βερν, που εξακολουθούν ακόμα να μας γοητεύουν. Θυμάμαι επίσης πόσο μου είχε αρέσει πριν από αρκετά χρόνια το "Εγώ το ρομπότ" του Ισαάκ Ασίμοφ. Και ποιος δεν έχει διαβάσει, δεν έχει δει την ταινία ή έστω δεν έχει ακούσει για το "1984" του Όργουελ ή ακόμη το εξαιρετικό "Φάρεναϊτ 451" ("Κάψτε τα βιβλία");

Εκτός από μερικές λοιπόν εξαιρέσεις το είδος με αφήνει σχετικά αδιάφορη κι έτσι άρχισα κάπως επιφυλακτικά να διαβάζω το "Εικόνες από το τίποτα" του Γιάννη Πέτσα (Captainbook.gr 2011). Σ' ένα διαστημόπλοιο που διασχίζει το διάστημα εδώ και εκατοντάδες χρόνια βρίσκονται δυο "άτομα", αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τους σημερινούς συμβατικούς όρους. Ο κυβερνήτης   και ο εγκέφαλος, ο ιθύνων νους, που ονομάζεται Όλεφ. "Ο κυβερνήτης ήταν ένας πολίτης του διαστήματος, προγραμματισμένος για να μπορεί να αντεπεξέλθει σ' έναν τεράστιο βαθμό δυσκολιών, ένας υπεράνθρωπος με βάση τα γήινα πρότυπα (...) είχε εκπαιδευτεί γι' αυτό περίπου τετρακόσια χρόνια στην ύπνωση κι ήταν έτοιμος για οτιδήποτε". Η ύπνωση ή ανάπλαση, όπως την αποκαλούσαν, ήταν "ένα είδος επαναπρογραμματισμού, κάτι παρόμοιο μ΄αυτό που στο δικό μας πολιτισμό οι διάφορες θεολογικές δοξασίες είχαν αποκαλέσει κατά καιρούς νεκρανάσταση ή μετενσάρκωση".

Σκοπός του ταξιδιού ήταν να εξερευνήσουν τις απαρχές του κόσμου. "Πριν υπάρξει χρόνος, πριν υπάρξει οτιδήποτε με τη μορφή που υποθέτουμε πως συνέβησαν αυτά που νομίζουμε, πριν τη μεγάλη έκρηξη, πριν την πρώτη στιγμή της δημιουργίας και πριν την έννοια του υπέρτατου όντος, τι υπήρξε;"

Ο κυβερνήτης και ο εγκέφαλος συζητούν διαρκώς. Όλες οι έννοιες που ξέρουμε και χρησιμοποιούμε θα έχουν άλλο νόημα σ' αυτή τη μελλοντική εποχή. Ακόμα και η  συζήτηση δεν γίνεται με σημερινούς όρους, είναι μια μεταβίβαση της σκέψης. Συζητούν για το χρόνο, τη γλώσσα, για το Θεό, για τη σκέψη ή για την ψυχή.

Και ξαφνικά, εκεί που ο αναγνώστης αρχίζει να βαριέται διερωτώμενος πού και πώς θα καταλήξει ο συγγραφέας, μια ξαφνική και μεγάλη ανατροπή αλλάζει τα πάντα στην αφήγηση και το ενδιαφέρον ανανεώνεται ως το απροσδόκητο τέλος.

Γενικά προτιμώ πιο σύγχρονα και πιο...γήινα αναγνώσματα, νομίζω όμως πως οι θιασώτες των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας μπορούν να απολαύσουν ένα πρωτότυπο ανάγνωσμα.

[Ευχαριστίες στις εκδόσεις Captainbook.gr που είχαν την καλοσύνη να μου αποστείλουν το βιβλίο]