Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 26, 2007

Η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Γνώρισα την Ελένη Τσαμαδού μέσα από τη διαδικτυακή επικοινωνία των blogs κι ανταλλάξαμε ως τώρα αρκετές σκέψεις, βρίσκοντας και πολλά κοινά, όχι μόνο στην αγάπη για τη λογοτεχνία, αλλά και σε συμπτώσεις της ζωής. Ομολογώ ότι αυτή η γνωριμία ήταν και ο λόγος που αναζήτησα και διάβασα το μυθιστόρημά της "Η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου" (Ψυχογιός 2007). Αλλιώς, πιθανόν και να το προσπερνούσα, αν τυχαία το συναντούσα σε κάποιο βιβλιοπωλείο. "Ακόμα ένα βιβλίο για τον Μ. Αλέξανδρο", θα σκεφτόμουν. "Αρκετά δεν έχουμε διαβάσει;" Πλήθος συγγραφείς, από την αρχαιότητα ως σήμερα ενέπνευσε αυτή η καταπληκτική προσωπικότητα. Ξέρουμε πια κάθε πτυχή της ζωής του, κάθε ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του.
Κι όμως, το βιβλίο της Τσαμαδού δεν με απογοήτευσε. Χωρίς να απομακρύνεται από τα παραδεδομένα ιστορικά γεγονότα και τις πηγές, βρήκε ένα καινούριο τρόπο να μας μιλήσει γι' αυτή την ξεχωριστή φυσιογνωμία, αναπαριστώντας ταυτόχρονα με επιτυχία τη ζωή στην Ελλάδα στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί μια αρκετά γνωστή τεχνική, την υποτιθέμενη δηλαδή ανεύρεση ενός χειρογράφου, που φαινόταν να είναι η επιστολή που μια γυναίκα απευθύνει στον Αλέξανδρο, αφού εκείνος είχε πια πεθάνει. Με βάση αυτά τα χειρόγραφα η συγγραφέας αναπλάθει τη ζωή της εταίρας Παγκάσπης ή Παγκάτης, τη γνωριμία της με τον Αλέξανδρο, το μεγάλο έρωτά της γι' αυτόν, αλλά και τη δική του επίσης αγάπη, αν και, κάποια στιγμή εκείνος την εγκαταλείπει, παντρεύεται άλλες και πεθαίνει, τελικά, νεότατος. Με την αφήγηση μεταφερόμαστε στη Λάρισα (από την οποία καταγόταν η Παγκάστη), στην Αθήνα, στην Κόρινθο, στην Πέλλα και παρακολουθούμε τον Αλέξανδρο στη μεγάλη του εκστρατεία.
Η ιστορία σμίγει με τη μυθοπλασία σ' ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η αφήγηση ελκυστική, πειστική, καθόλου κουραστική. Τα ιστορικά γεγονότα αναφέρονται όπως τα ξέρουμε και από άλλες πηγές. Τα μυθοπλαστικά μας πείθουν: "Γιατί όχι; Θα μπορούσαν να είχαν συμβεί κι έτσι". Μου άρεσε που η συγγραφέας δεν εκφράζει βεβαιότητες εκεί όπου δεν μας έχουν παραδοθεί στοιχεία. Για παράδειγμα, από ποιον και γιατί δολοφονήθηκε ο Φίλιππος; Όλες οι εκδοχές τίθενται υπό μορφή ερωτημάτων και πιθανοτήτων. Το ίδιο και για τη σχέση του Αλέξανδρου με τον Ηφαιστίωνα κι άλλα γεγονότα.
Μοναδική μου αντίρρηση στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της Τσαμαδού οι παραπομπές. Πιστεύω πως οι παραπομπές προσιδιάζουν μόνο σε επιστημονικά έργα και όχι στη λογοτεχνία. Θα ήταν αρκετή η αναφορά στη βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε (πράγμα που γίνεται άλλωστε) και όχι η συνεχής παραπομπή του αναγνώστη σε σημειώσεις και επεξηγήσεις.
Μου φαίνεται πολύ να τον αγάπησε η συγγραφέας τον Μ. Αλέξανδρο, παρ' όλα τα αντιφατικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Μαζί της μας παρασύρει κι εμάς σ' αυτή τη λατρεία που πραγματικά την αξίζει. Όσα κι αν διαβάσουμε γι' αυτόν η ωραία μορφή του Αλέξανδρου πάντα θα μας συγκινεί και θα μας γοητεύει.


10 σχόλια:

  1. Να που συναντιόμαστε και πάλι, αυτή τη φορά για να συμφωνήσουμε απόλυτα! Είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο που προσεγγίζει με σεβασμό την προσωπικότητα του Μ. ΑΛεξάνδρου, χωρίς κορώνες, χωρίς υπερβολές, μέσα από το βλέμμα μιας ερωτευμένης γυναίκας. Η γλύκα της γραφής της Ελένης Τσαμαδού, κάνει τον αναγνώστη δέσμιό της. Αν δεν έχετε διαβάσει το "Οι θεοί πέθαναν στην Ρώμη" της Ελένης, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Καλή σας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Anagnostria, αγαπημένη φίλη,
    Δεν ξέρω τι να σου γράψω και πως να σε ευχαριστήσω.
    Με έκανες να δακρύσω με όσα έγραψες. Στ΄αλήθεια δεν περίμενα τόσο θερμή κριτική, στην καλύτερη περίπτωση έλεγα πως θα έβρισκες το βιβλίο μου "αρκετά καλό". Βλέπεις το κακό όταν γράφεις ένα βιβλίο είναι ότι ποτέ δεν απαλάσσεσαι από αυτό, ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν έδωσες αυτό που ήθελες να δώσεις. Ειδικά για την "Εταίρα" πάντα φοβόμουν αυτό που είπες και εσύ,
    " Ωχ άλλο ένα βιβλίο για τον Αλέξανδρο!" Εσύ όμως αγαπητή φίλη, είδες την ψυχή μου και όχι μόνο τη γραφή μου. Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τις σκέψεις και τις ευαισθησίες μου. Να είσαι καλά.
    Όσο για τις παραπομπές έχεις δίκιο και σε ευχαριστώ για την επισήμανση.
    Με πολλή αγάπη
    ΕΚΤ Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή κ. Μαντά, ευχαριστώ για την επίσκεψη. Συγχαρητήρια για το καινούριο σας βιβλίο που το βλέπω στην κορυφή των πωλήσεων. Έμαθα ότι στις 16 Οκτωβρίου θα είστε στη Λευκωσία. Ελπίζω, παρά την αντίδρασή μου στη "Θεανώ", να το έχω διαβάσει ως τότε και να τα πούμε και από κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητή Ελένη, καμιά ευχαριστία δεν χρειάζεται. Εμείς πρέπει να ευχαριστούμε τους συγγραφείς, για τη μεγάλη απόλαυση που μας προσφέρουν με τα έργα τους. Πέρασα από την Ανδροκλέους. Είδα και τον αριθμό 23! Εγώ τελικά έμενα στο 29 και όχι στο 27. Ρώτησα στο βιβλιοπωλείο για πιθανή παρουσίαση των βιβλίων σας. Είναι το ίδιο στο οποίο θα παρουσιαστεί και η κ. Μαντά. Ίσως θα μπορούσατε να συνεννοηθείτε μαζί της, γιατί είναι μια αλυσίδα βιβλιοπωλείων και η υπάλληλος δεν μπορούσε να μου δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Ο ιδιοκτήτης βρίσκεται στη Λεμεσό και δεν τον γνωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είτε το έχετε διαβάσει, είτε όχι, εγώ θα χαρώ πολύ να σας δω όταν έρθω στην Κύπρο! Όσο για την Θεανώ, εγώ θεωρώ οτι με τα δικά σας σχόλια και την δική μου απάντηση, δόθηκε η ευκαιρία να... γνωριστούμε! Λίγο είναι αυτό; Το blog σας το επισκέπτομαι πολύ συχνά και το παρακολουθώ μ΄ενδιαφέρον. Ραντεβού τον Οκτώβριο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος6:31 μ.μ.

    κι εγώ γνωρισα την ελενη μεσα απο το δικό σου μπλογκ αγαπητη αναγνωστρια και βρεθήκαμε και συμπατριωτισες και με κοινες μαγειρικές αναζητήσεις επίσης!
    απο την Εταιρα εχω διαβασει μια προδημοσίευση η οποία και με επεισε να οτι είναι ενδιαφερον βιβλίο...η Λενα Μαντα λέει και για τους Θεούς οπότε εμπιστεύομαι την κρίση της για να ψαξω και γι'αυτό...
    με την ευκαιρία το καινουργιο βιβλιο της Λ.Μαντά μου άρεσε πολυ περισσότερο από τη Θεανώ,η οποία ενεπνευσε και σε μενα αντιφατικά συναισθηματα,αν και φιλοι που τη διαβασαν την αγαπησαν...τελος πάντων σου συνιστώ να το διαβάσεις το Σπιτι διπλα στο ποταμι,είχα κανει και σχετικο ποστ στο μπλογκ γι'αυτό τον Αυγουστο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητή Anagnostria,
    Σε ευχαριστώ που ασχολήθηκες με το ενδεχόμενο παρουσίασης, δεν νομίζω όμως ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι. Απ΄οτι μου λένε τα βιβλία που παρουσιάζονται τα διαλέγουν οι βιβλιοπώλες και όπως διαπίστωσες και εσύ η ίδια δυσκολεύτηκες ακόμη και να το βρείς.
    Πως ήταν η πολυκατοικία μας στην Ανδροκλέους; ΄Οταν μέναμε εμείς ήταν ολοκαίνουργια και στο ισόγειο υπήρχε κατάστημα με δίσκους κλασσικής μουσικής, που δυστυχώς έκλεισε γρήγορα και άλλο ένα με χαριτωμένα παιδικά ρούχα που έφτιαχναν οι ίδιοι. Στο πίσω μέρος υπήρχε το parking. Εκεί συνέβη και μια κωμικοτραγική ιστορία με δράστη εμένα και "θύμα" το αυτοκίνητο ενός ευγενέστατου νέου ένοικου της ίδιας πολυκατοικίας. Ο νέος λοιπόν είχε μόλις αγοράσει ένα κατακόκκινο σπόρ αυτοκίνητο νομίζω BMW και για να μη του χαλάσει το χρώμα ο ήλιος το είχε παρκάρει ακριβώς πίσω μου και κάθετα προς το δικό μου. Με την αυτοπεποίθηση της "ατζαμούς" έκανα όπισθεν, όπως πάντα, χωρίς να κοιτάξω πίσω... ώσπου άκουσα τον τρομερό κρότο. Αμέσως έσπευσα να τηλεφωνήσω στο νέο, ο οποίος στην αρχή μου έκανε χαρούλες και όταν άρχισα με τρόπο να του λέω " Το αυτοκίνητό σας..." αυτός άρχισε να εκθειάζει τις αρετές του και να μου εξηγεί ότι δεν το πάρκαρε στη θέση του αλλά κοντά στον τοίχο για να γλυτώσει τον ήλιο ..Με σπαραγμό καρδίας του διηγήθηκα το πάθημα του και ο ο καημένος μόνο που δεν έκλαιγε, έλεγε μόνο κάθε τόσο " και ήθελα να το γλυτώσω από τον ήλιο.." που να φανταζόταν ο κακομοίρης ότι η καλαμαρού θα του το έκανε "καλοκαιρινό"!
    Καλή σου νύχτα
    ΕΚΤ Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @cook the book Αγαπητή cook, ναι, διάβασα το ποστ σου του Αυγούστου για "Το σπίτι..." της κ. Μαντά. Ελπίζω σύντομα να το διαβάσω κι εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @lena manta και ekt Πολύ χαίρομαι με την επικοινωνία μας. Καλή σας μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. (στην κυρία Ρωρερκάρ)

    Κυρία κοιτάξτε με-δεν είμαι ο αυλός
    στου Σκοτεινού μπροστά τη θύρα;
    Δεν είμαι εγώ αυτός που φανερώνω
    το πιο βαθύ της ζωής μυστήριο;

    Σχέση καμία έχω εγώ
    με νοήματα κοινά και ομιλίες και διαθέσεις;
    Τα νεύματα εγώ δεν ψαύω των Πραγμάτων
    και τη Διάρκειά των δεν κρατώ εγώ;

    Κυρία σε σας-το ξέρετε; πως έχω έβρει
    τη Μυστική και Ήρεμη.Σιωπή
    που με τρεμάμενα από πόθο χέρια
    μπορώ να τήνε κάνω Μουσική;

    Γιώργης Χολιαστός

    ΑπάντησηΔιαγραφή