Έχοντας διαβάσει την "Εξιλέωση", πιο πρόσφατα το "Σάββατο" που μου άρεσαν και τα δυο, αναζήτησα και το βραβευμένο με Booker βιβλίο του Μακ Γιούαν, "Άμστερνταμ" (Νεφέλη,1999). Ω, της απογοήτευσης! Με κόπο και μόχθο το τελείωσα, ελπίζοντας ότι για να πάρει αυτό το βραβείο κάτι θα είχε να πει. Τίποτα. Βαρετό, ανούσιο, σκέτη "πατάτα". Δυο φίλοι και πρώην εραστές της Μόλλυ, ο Κλάιβ, διάσημος συνθέτης και ο Βέρνον, επιτυχημένος δημοσιογράφος, συναντώνται στην κηδεία της Μόλλυ. Επηρεασμένοι από τον απρόοπτο θάνατό της και από τη νοητική της έκπτωση πριν απ' αυτόν, συμφωνούν ότι ο ένας θα δώσει την ευθανασία στον άλλο, αν τον δει κάποτε να βρίσκεται σε παρόμοια θέση. Στην υπόθεση εμπλέκεται και ένας πολιτικός, υπουργός εξωτερικών, του οποίου κάποιες σκανδαλώδεις φωτογραφίες πρόκειται να δημοσιεύσει ο Βέρνον. Το Άμστερνταμ του τίτλου, για το οποίο ο αναγνώστης συνεχώς αναρωτιέται τι σχέση έχει αφού η υπόθεση τοποθετείται στην Αγγλία, εμφανίζεται μόνο στο τέλος, όπου οι δυο ήρωες συναντώνται και σ' ένα τέλος που λίγο απέχει από το κωμικό, οι δυο ήρωες...αλληλοευθανατίζονται. Δεν θέλω να σπαταλήσω άλλο χρόνο μιλώντας για ένα βιβλίο που δεν μου άρεσε. Επιμύθιο: Και οι καλύτεροι συγγραφείς έχουν τις αδύνατές τους στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου