"Αυλαία" για τον Ηρακλή Πουαρό

Πάνε χρόνια που έπαψα να διαβάζω Άγκαθα Κρίστι, αφού πέρασα αμέτρητες ώρες συντροφιά πότε με τον Ηρακλή Πουαρό, πότε με τη συμπαθητική γριούλα, τη Μις Μαρπλ, ψάχνοντας με τα δικά μου "φαιά κύταρα" να εντοπίσω το δολοφόνο πριν από τις τελευταίες αποκαλυπτικές σελίδες της ανεπανάληπτης Άγκαθα. Και δεν είχα σκοπό να ξαναγυρίσω σ' αυτά τα νεανικά διαβάσματα, αν δεν θεωρούσα υπόθεση οφειλόμενης τιμής σ' αυτήν που μου χάρισε τόσες ευχάριστες ώρες ανάγνωσης, το να διαβάσω το τελευταίο της μυθιστόρημα στο οποίο ο Ηρακλής Πουαρό πεθαίνει. Γραμμένο τη δεκαετία του '40 κυκλοφόρησε, σύμφωνα με την επιθυμία της, το 1975, μετά το θάνατό της .
"Αυλαία", λοιπόν, (Λυχνάρι 2008) ή "Η τελευταία υπόθεση του Ηρακλή Πουαρό". Συναντάμε ξανά όλα τα γνώριμα στοιχεία της τεχνικής της μεγάλης κυρίας του αστυνομικού μυθιστορήματος: Πολλά πρόσωπα συγκεντρωμένα είτε για μια οικογενειακή σύναξη είτε, όπως εδώ, σε μια πανσιόν, η γοητευτική αγγλική εξοχή, το τσάι στις 5 η ώρα, το βραδινό ντύσιμο για το δείπνο, η απαραίτητη βροχή, πολλοί ύποπτοι και φυσικά ένας ή περισσότεροι φόνοι για τους οποίους ο ένοχος θα αποκαλυφθεί μόνο στις τελευταίες σελίδες.

Σ' αυτό το τελευταίο μυθιστόρημά της ο Ηρακλής Πουαρό είναι βαριά άρρωστος. Βρίσκεται σε μια αναπηρική καρέκλα σε μια πανσιόν, το Στάιλς, ένα σπίτι από το οποίο είχε αρχίσει τη ντετεκτιβική του δράση, όπου και καλεί τον πιστό του φίλο, τον Χάστνγκς, να τον επισκεφθεί. Φόνος δεν έχει γίνει ακόμη, αλλά ο Πουαρό, συνδέοντας την παρουσία ενός προσώπου με πέντε παλιές δολοφονίες για τις οποίες όμως οι ένοχοι είχαν βρεθεί, είναι σίγουρος ότι κι εδώ θα διαπραχθεί ένας φόνος. Καλεί λοιπόν το φίλο του να προσπαθήσει να τον εμποδίσει, χωρίς όμως να του αποκαλύπτει ούτε ποιον υποψιάζεται ως τον πιθανό δολοφόνο ούτε το υποψήφιο θύμα. Μια απόπειρα δολοφονίας που φάνηκε ως ατύχημα και δυο φόνοι που ακολούθησαν δεν μπόρεσαν να προληφθούν. Για να έρθει βέβαια στο τέλος η αποκάλυψη της αλήθειας, όταν πια ο μικρόσωμος Βέλγος ντετέκτιβ, ο ήρωας τόσων ιστοριών, που ξεδιάλυνε τα πάντα μόνο με τη δύναμη του μυαλού του, δεν θα είναι πια στη ζωή.

Δεν θα έλεγα ότι είναι από τα καλύτερα της Άγκαθα ούτε από τα πιο πειστικά της ως υπόθεση. Αξίζει όμως να διαβαστεί από τους θαυμαστές της "βασίλισσας" του αστυνομικού μυθιστορήματος, για να παρακολουθήσουν μαζί της την "Αυλαία" να πέφτει για τον Ηρακλή Πουαρό.