Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2014

Ζήσαμε την ευτυχία

Λίλι Τακ
Ζήσαμε την ευτυχία
Κέδρος, 2013
Μετ. Θωμάς Σκάσσης
Αν δεν είχα διαβάσει προηγουμένως δυο άλλα με παρόμοιο θέμα βιβλία, ίσως να μου άρεσε κάπως περισσότερο το "Ζήσαμε την ευτυχία". Δεν με άγγιξε συναισθηματικά, όπως κανονικά θα έπρεπε ένα τέτοιο βιβλίο, δεν ταυτίστηκα με την ηρωίδα του, όπως συνέβη με τα άλλα δυο βιβλία. Ίσως γιατί είναι πιο "εγκεφαλικό" και λιγότερο συναισθηματικό, ίσως και γιατί δεν στηρίζεται σε προσωπικές εμπειρίες όπως συμβαίνει στα δυο άλλα βιβλία.
Το πρώτο σχετικό βιβλίο που διάβασα ήταν ένα ευσύνοπτο βιβλιαράκι, έκδοση " Θεμέλιο" 1988, με τίτλο "Όσο κρατάει ένας στεναγμός". Γραμμένο από τη δημοσιογράφο Ανν Φιλίπ, σύζυγο του ηθοποιού Ζεράρ Φιλίπ, καταγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματα της Ανν, όταν πληροφορείται την ανίατη ασθένεια του συζύγου της και εν τέλει το θάνατό του. (Δυο φορές αγόρασα το βιβλίο και δυο φορές το χάρισα. Είναι κρίμα που δεν έχει επανεκδοθεί).
Το δεύτερο παρόμοιο βιβλίο είναι το πολύ πιο πρόσφατο "Η χρονιά της μαγικής σκέψης"  της Τζόαν Ντίντιον, όπου και πάλι μια γυναίκα, μετά το ξαφνικό θάνατο του συζύγου της αναπολεί την κοινή τους ζωή.
Μια από τις διαφορές στο "Ζήσαμε την ευτυχία" είναι ότι η γυναίκα, η Νίνα, που κι αυτή ξαφνικά κι αναπάντεχα χάνει το σύζυγό της ένα βράδυ, ενώ είχε ετοιμάσει το δείπνο και τον φωνάζει για να φάνε, είναι ότι μιλάει σε τρίτο πρόσωπο. Όλο το βράδυ μόνη, πλάι στο νεκρό σύντροφό της θυμάται. Συνειρμικά, μεταπηδώντας ασύνδετα από το ένα θέμα στο άλλο, αναπολεί στιγμές της κοινής τους ζωής, τη γνωριμία τους στο Παρίσι, τη γέννηση της κόρης τους, φίλους και διακοπές, σκηνές από τα ταξίδια τους και γενικά όλη την περασμένη τους ζωή. Η Νίνα ήταν ζωγράφος, ο Φίλιπ καθηγητής  Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω πόσο φυσιολογικό είναι, τη στιγμή που η Νίνα ξενυχτά πλάι στο νεκρό σύζυγό της, να ανακαλεί στη μνήμη και να παραθέτει πλήθος μαθηματικούς όρους ή προβλήματα. Για παράδειγμα, αναφέρονται οι πρώτοι αριθμοί, οι τέλειοι αριθμοί, οι φιλικοί αριθμοί, η ακολουθία Φιμπονάτσι (αυτό το τελευταίο μάλιστα ενώ έκαναν έρωτα !), ο αριθμός π και οι λεκτικοί τρόποι απομνημόνευσής του, η αλληλογραφία Πασκάλ-Φερμά, ο νόμος των πιθανοτήτων κ.λπ. Κάποιες απ' αυτές τις αναφορές επαναλαμβάνονται ως μέρος των διαλέξεων του Φίλιπ προς τους φοιτητές του, στις οποίες ασφαλώς η Νίνα δεν ήταν παρούσα. Να υποθέσουμε ότι τις της ανέφερε γυρίζοντας στο σπίτι;
Και μια τελευταία ένσταση στα επαινετικά σχόλια που συνοδεύουν το βιβλίο. Είναι αυτή η νύχτα της αγρύπνιας η ώρα να θυμηθεί η Νίνα τις δυο φορές που απάτησε τον άντρα της, για τις οποίες μάλιστα δεν φαίνεται καθόλου να μετανιώνει; Δεν ξέρω, ίσως να είμαι κάπως  παλιάς σχολής, αλλά αν το να "ζήσεις την ευτυχία" περιλαμβάνει και απιστίες, τότε, ναι, θα εξακολουθήσω να είμαι της παλιάς σχολής.

4 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Κίκα μου! Είμαι κι εγώ της παλιάς σχολής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα!!! Δεν ζεις έτσι την ευτυχία...πάνω στην δυστυχία κάποιου άλλου...πολύ μου άρεσε το άρθρο σας. Και ναι ανήκω και εγώ στην παλιά σχολή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Ζήνα: Καλό ταξίδι, Ζήνα μου. Φαντάζομαι θα έχεις πολλά να πεις και να γράψεις όταν γυρίσεις από το Μεξικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ nicos: Για τα καλά σας λόγια ευχαριστώ. Χαίρομαι που συμφωνούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή