Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας

Έλενα Ακρίτα
Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας
Διόπτρα, 2017
(ebook)

Αν κάποιος θέλει να περάσει ένα ευχάριστο, ξεκούραστο, δροσερό και ενδιαφέρον αναγνωστικό Σαββατοκύριακο, ας προσπαθήσει να ανακαλύψει "Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας", διαβάζοντας το τελευταίο μυθιστόρημα της Έλενας Ακρίτα. Αστυνομικό και όχι μόνο. 

"Τα σερβίτσια είναι Rosenthal. Τα μαχαιροπίρουνα Christofle. Τα ποτήρια από κρύσταλλο Βοημίας. Ένα απαλό αεράκι ανασηκώνει ελαφρά τις άκρες απ' τα ιβουάρ τραπεζομάντιλα". Η εισαγωγική πρόταση του μυθιστορήματος μας βάζει κατευθείαν στον κόσμο της υψηλής αριστοκρατίας. Στην πανέμορφη, παλιά, κτίσμα του 1906, επιβλητική έπαυλη στην Κηφισιά, το ζεύγος Σκιαδά γιόρταζε τα 42 χρόνια του γάμου του. Εκείνη είναι η Ρεγγίνα Σκιαδά, το γένος Θεοτόκη, γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας Κερκυραίων. Με τίτλους αλλά χωρίς λεφτά. Εκείνος είναι ο πολιτικός Αντώνης Σκιαδάς, που έβαλε στόχο την προεδρία της Δημοκρατίας. Χωρίς τίτλους, αλλά με λεφτά από τη σαπωνοποιία του πατέρα του. Και μέσα σ' αυτή τη λαμπερή, χλιδάτη, εορταστική ατμόσφαιρα, μια σφαίρα αφήνει νεκρή την κόρη του ζεύγους.

Η δημοσιογράφος Ελσινόρη, γνωστή και από το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της Ακρίτα (Φόνος 5 αστέρων), παρούσα στη βραδιά της γιορτής, θα βρεθεί μπλεγμένη στην υπόθεση, μια και της είχε ανατεθεί από την εφημερίδα της να γράψει για τον πολιτικό Σκιαδά. Η Ελσινόρη ζει τώρα στην περίφημη (γιατί εδώ έζησαν πασίγνωστα ονόματα της ελληνικής τέχνης και διανόησης) Μπλε Πολυκατοικία στα Εξάρχεια, μαζί με τον σύντροφό της, τον  Αντρέα.

Πολλά είναι τα πρόσωπα που θα αναμιχθούν στην υπόθεση. Εκτός από την οικογένεια Σκιαδά, είναι η Γιόλο, ένα μυστηριώδες μαυροντυμένο κορίτσι, είναι η Κλειώ, επικοινωνιολόγος του Σκιαδά, ο Ντίλαν συγκάτοικος στην Μπλε Πολυκατοικία, η Άννα, μια γυναίκα επίσης στην ίδια πολυκατοικία που υποφέρει από τη βίαιη συμπεριφορά του άντρα της, αλλά ακόμα και πρόσωπα του παρελθόντος, μια και η διρεύνηση του φόνου πάει πολύ πίσω, φτάνοντας ως τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Μ' αρέσει αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "Αθηναϊκό αστυνομικό μυθιστόρημαο", όπως αυτά του Πέτρου Μάρκαρη. Τα γεγονότα έτσι όπως διαδραματίζονται στο οικείο σε όλους μας αθηναϊκό τοπίο, γίνονται πιο αληθοφανή. Τα Εξάρχεια, η Θεμιστοκλέους, η Ακαδημίας, η Ομήρου, το βιβλιοπωλείο "Πολιτεία", η Κηφισιά, το Κολωνάκι, η Εθνική Πινακοθήκη κ.ά. είναι χώροι στους οποίους κινούνται τα πρόσωπα του έργου.

Η αναφορά σε βιβλία, μουσικές, έργα Τέχνης, κινηματογραφικά έργα (αχ, αυτή η "Καζαμπλάνκα"), ανεβάζουν τη λογοτεχνική αξία του έργου. Και ασφαλώς απολαμβάνουμε και το γνωστό σατιρικό στυλ της Ακρίτα, που  δεν την εγκαταλείπει ούτε και στα αστυνομικά της μυθιστορήματα.

Σύγχρονο μυθιστόρημα, φυσικό είναι να βρίθει στοιχείων της σύγχρονης τεχνολογίας: Λάπτοπ, κάρτα μνήμης, SIM, facebook, tuitter, tuit, google, smartphone, μέιλ κ.λπ. αφθονούν στο μυθιστόρημα. Πολύ φυσικοί και οικείοι όροι στους χρήστες του διαδικτύου, ίσως μικρά εμπόδια για την πλήρη αναγνωστική απόλαυση από τους τεχνολογικά αναλφάβητους. (Στην Ελλάδα μόνο 60% περίπου είναι χρήστες διαδικτύου και στην Κύπρο 65%. Όχι και σπουδαίες επιδόσεις).

Μαθαίνουμε τον δολοφόνο κάπου τριάντα σελίδες πριν το τέλος. Αλλά στις τελευταίες γραμμές μια αιφνίδια ανατροπή μας δημιουργεί την εύλογη υποψία ότι η "Μπλε πολυκατοικία" θα έχει συνέχεια.