Το κορίτσι του τρένου

Πόλα Χόκινς
Το κορίτσι του τρένου
Ψυχογιός, 2015
Μετ. Αναστάσιος Αργυρίου

Δεν είναι γιατί δεν υποψιαζόμουν τι θα μπρούσε να είναι ένα ευπώλητο της αγγλόφωνης λογοτεχνίας που το πήρα. Ούτε γιατί παρασύρθηκα από την πληθώρα των επαινετικών σχολίων του αγγλόφωνου κοινού. Εν γνώσει μου αγόραζα ένα βιβλίο, παρόμοιο με χιλιάδες άλλα, που δεν θα είχε να μου προσφέρει πολλά πράγματα. Έλα όμως  που ήταν Σαββατόβραδο, που ήθελα οπωσδήποτε κάτι καινούριο για διάβασμα και που μόνο η ηλεκτρονική αγορά θα μπορούσε τέτοια ώρα και μέρα να μου προσφέρει! 

Και είναι αυτό το παράπονό μου από τους εκδοτικούς οίκους. Γιατί είναι τόσο λίγα τα αξιόλογα βιβλία που εκδίδονται σε ηλεκτρονική μορφή; Στοιχίζει άραγε τόσο πολύ η ταυτόχρονη έκδοση έντυπης και ηλεκτρονικής μορφής; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την παράλληλη έκδοση; Μήπως, μεταξύ άλλων, είναι και ο φόβος των δυσμενών επιπτώσεων στα βιβλιοπωλεία ή σε άλλους συναφείς κλάδους; Όμως αυτός ο φόβος και ο κίνδυνος πάντα υπάρχει με την εφαρμογή κάθε καινοτομίας. Για παράδειγμα, τα αυτοκίνητα εξαφάνισαν τις άμαξες και τους αμαξάδες, τα μηχανήματα περιόρισαν την ανθρώπινη εργασία, οι υπολογιστές εξάλειψαν τη χρήση γραφομηχανών κ.λπ., αλλά πάντα οι άνθρωποι προσαρμόζονταν αλλάζοντας επάγγελμα, μεθόδους, τρόπο ζωής. Γιατί λοιπόν να μην αλλάξει και η μορφή των βιβλίων; Τουλάχιστον των λογοτεχνικών, πλείστα από τα οποία προορίζονται για μια και μόνο ανάγνωση; Η ηλεκτρονική μορφή μας επιτρέπει να αγοράζουμε ένα βιβλίο φθηνότερα, όποια ώρα θέλουμε, χωρίς να μετακινούμαστε, χωρίς σπατάλη χαρτιού και προπάντων χωρίς να χρειαζόμαστε τεράστιους χώρους αποθήκευσης.

Έτσι λοιπόν, συνειδητά, χωρίς μεγάλες προσδοκίες, αγόρασα το συγκεκριμένο βιβλίο. Χαρακτηρίζεται ως "ψυχολογικό θρίλερ". Η τεχνική του, δηλαδή η χρησιμοποίηση πέραν του ενός αφηγηματικού προσώπου, έχει πολυχρησιμοποιηθεί. Στο "Κορίτσι του τρένου" τρεις είναι οι πρωτοπρόσωπες αφηγήτριες: Η Ρέιτσελ, που μπορεί να θεωρηθεί ως η βασική ηρωίδα, όχι μόνο γιατί μιλάει περισσότερες φορές από τις άλλες δυο, αλλά και γιατί έχει τον κυριότερο ρόλο. Αυτή άλλωστε είναι το κορίτσι του τρένου. Οι άλλες δυο είναι η Άννα, παντρεμένη με τον Τομ, πρώην σύζυγο της Ρέιτσελ, και η Μέγκαν, παντρεμένη με τον Σκοτ.

Η Ρέιτσελ παίρνει κάθε μέρα τις ίδιες ώρες το τρένο, για να πάει και να επιστρέψει από το Λονδίνο. Την ίδια ώρα κάθε μέρα, όταν το τρένο σταματά σ' ένα σηματοδοτότη, παρακολουθώντας τα σπίτια που είναι πλάι στις γραμμές του τρένου, την προσοχή της Ρέιτσελ ελκύει ένα ζευγάρι που της φαίνεται πολύ ευτυχισμένο. Η Ρέιτσελ που είναι αλκοολική, με διαταραγμένη προσωπικότητα, με κενά μνήμης, κάποια μέρα θα γίνει μέρος της ζωής αυτού του ζευγαριού, αλλά με κάποιο θα εμπλακούν και οι άλλες δυο αφηγήτριες.

Η αφήγηση προχωρεί πολύ αργά, με επαναλαμβανόμενες παρόμοιες σκηνές, έστω κι αν δίνονται από τη διαφορετική σκοπιά καθεμιάς από τις τρεις αφηγήτριες, και μόνο προς το τέλος η υπόθεση αποκτά ένα κάπως πιο γοργό και ενδιαφέροντα ρυθμό.

Γενικά, θα χαρακτήριζα το βιβλίο ως αξιοπρεπές στο είδος του, αλλά που δεν θα αγόραζα, αν είχα περισσότερες δυνατότητες επιλογής.

(ebook)