Νόμος περί τέκνων
Πατάκης, 2015
Μετ. Κατερίνα Σχινά
Γνωστός, βραβευμένος, αγαπημένος συγγραφέας για πολλούς βιβλιόφιλους, ο Γιαν ΜακΓιούαν μας χάρισε πρόσφατα ακόμα ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, το "Νόμος περί τέκνων", όπως μεταφράζεται το "Chlidren's act/1989" του Αγγλικού Δικαίου. Είναι ο νόμος που προνεί ότι κύριος σκοπός του, όταν αυτός αφορά ανήλικα παιδιά, είναι η ευημερία του παιδιού. Αυτόν τον νόμο καλείται να εφαρμόζει η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Φιόνα Μέι, ανώτερη δικαστικός του Οικογενειακού Δικαίου.
Στα πενηνταεννιά της χρόνια, ευσυνείδητη δικαστικός, επιτυχημένη επαγγελματικά, αφοσιωμένη στη δουλειά της, παντρεμένη μ' έναν εξίσου επιτυχημένο Καθηγητή Πανεπιστημίου, βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με περιπτώσεις που απαιτούν όλη την ενέργεια, όλη την ευθυκρισία και την αμεροληψία για την εφαρμογή του "Νόμου περί τέκνων". Έχει να αντιμετωπίσει τη διαμάχη για τη φύλαξη των παιδιών σε περιπτώσεις διαζυγίου, αλλά και πιο δύσκολες περιπτώσεις, στις οποίες αντιπαρατίθενται θρησκευτικές ή πολιτισμικές διαφορές διαπληκτιζομένων γονιών.
Η περίπτωση που θα αποτελέσει το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι μια τέτοια περίπτωση και μάλιστα περίπτωση ζωής και θανάτου. Ένας νεαρός, ο Άνταμ Χένρι, πάσχει από λευχαιμία. Είναι απαραίτητη η μετάγγιση αίματος για να κρατηθεί στη ζωή, αλλά τόσο οι γονείς του όσο και ο ίδιος είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, των οποίων η θρησκεία απαγορεύει τη μετάγγιση. Οι γιατροί προσφεύγουν στη δικαιοσύνη ζητώντας έγκριση για τη μετάγγιση, αφού ο νεαρός, αν και χρειάζεται μόνο τρεις μήνες για να κλείσει τα δεκαοκτώ, οπότε θα μπορεί ο ίδιος να αποφασίσει για τον εαυτό του, για τον νόμο είναι ακόμα ανήλικος. Η υπόθεση εξελίσσεται σε πραγματικό δικαστικό θρίλερ. Μετά την ακρόαση και πριν η δικαστής εκδώσει την ετυμηγορία της, αποφασίζει να επισκεφθεί τον νεαρό στο νοσοκομείο. Είναι μια επίσκεψη που θα αποβεί μοιραία τόσο για την απόφαση της δικαστού όσο και για την εξέλιξη της ιστορίας.
Παράλληλα με όσα συμβαίνουν στην επαγγελαμτική της ζωή, η Φιόνα έχει να αντιμετωπίσει και τα προσωπικά της προβλήματα. Ενώ μια καθυστερημένη μεταμέλεια για την εν μέρει εκούσια ατεκνία της την απασχολεί, ο γάμος της κινδυνεύει με διάλυση.
Έργο γεμάτο εσωτερικότητα. Όλα τα γεγονότα μας δίνονται μέσα από την εσωτερική, ψυχολογική διεργασία της ηρωίδας. Όχι μόνο τα πρόσωπα ή οι υποθέσεις τις οποίες χειρίζεται, αλλά και οι δρόμοι του Λονδίνου στους οποίους κινείται, η βροχή που τη συνοδεύει, η μουσική που ακούγεται (και ακούγεται πολλή μουσική), τα πάντα μας παρουσιάζονται μέσα από τη δική της ματιά. Αυτή η εσωτερικότητα είναι χαρακτηριστικό της γραφής του ΜακΓιούαν, ταυτόχρονα με ένα άλλο βασικό γνώρισμα της γραφής του: Τη λεπτομέρεια, τον προβληματισμό, τα ερωτηματικά που εγείρει. Κατορθώνει να δίνει τις λεπτότατες αποχρώσεις μιας κίνησης, μιας εικόνας, χωρίς να γίνεται φλύαρος ή ανιαρός. Να μας προκαλεί σκέψεις που γεννούν μέσα μας ερωτηματικά χωρίς να γίνεται βαρύς ή δυσνόητος. Είναι τέτοια η τεχνική του που, ενώ 40-50 σελίδες πριν το τέλος αρχίζεις να το μαντεύεις, εντούτοις το ενδιαφέρον δεν μειώνεται ούτε κατ' ελάχιστον ως την τελευταία σελίδα. Εν ολίγοις ο ΜακΓιούαν αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά μαέστρος της γραφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου