Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα
Άγρα, 2019
Μετ. Αργυρώ Μακάρωφ
Για τους λάτρεις του αστυνομικού μυθιστορήματος ασφαλώς ο Ζωρζ Σιμενόν (1903-1989) και ο πρωταγωνιστής των αστυνομικών του ιστοριών επιθεωρητής Μαιγκρέ είναι πρόσωπα γνωστά και οικεία. Και σ' αυτό εδώ το blog αρκετές είναι οι σχετικές αναρτήσεις: Τρία δωμάτια στο Μανχάταν,
Απορεί και θαυμάζει κανείς αυτή την πληθωρική συγγραφική δημιουργία. Δεκάδες τα μυθιστορήματα (και όχι μόνο αστυνομικά), διηγήματα, άρθρα. Αλλά εκτός από την ποσότητα, δυο άλλα στοιχεία εντυπωσιάζουν στα μυθιστορήματα του Σιμενόν. Πρώτο, το ότι παρ' όλο τον τεράστιο αριθμό τους, ο συγγραφέας κατορθώνει να προσδίδει μια ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία στο καθένα, ούτως ώστε ο αναγνώστης δεν βαριέται, δεν κουράζεται από την επανάληψη παρόμοιων τεχνικών και υποθέσεων, όπως συχνά συμβαίνει με σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, που μετά από την ανάγνωση 2-3 βιβλίων τους είναι τόσο επαναλαμβανόμενοι ώστε δεν έχεις διάθεση ή επιθυμία να διαβάσεις άλλα. Και δεύτερο, αν και τοποθετούνται κατά κανόνα σε περασμένες εποχές (όπως το παρόν που διαδραματίζεται το 1955), έχουν τη φρεσκάδα και την επικαιρότητα σημερινών γεγονότων. Έτσι και στο "Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα" είναι, ειδικά για μας εδώ στην Κύπρο, σαν να διαβάζουμε μια ιστορία του δικού μας serial killer, που δεν πάει πολύς καιρός που σκότωσε και πέταξε σε πηγάδια και λίμνες επτά γυναίκες, μια από αυτές μικρό κορίτσι.
Στην ιστορία του Σιμενόν, πέντε νέες γυναίκες δολοφονούνται σε διάστημα έξι μηνών. Ο Μαιγκρέ και οι συνεργάτες του προσπαθούν να εντοπίσουν τον δολοφόνο μελετώντας τα κοινά χαρακτηριστικά των δολοφονιών. Και οι πέντε φόνοι διαπράττονται βράδυ, όχι πολύ αργά αλλά οπωσδήποτε στο σκοτάδι, γίνονται στην ίδια γειτονιά του Παρισιού, στο 18ο διαμέρισμα, στην περιοχή της Μονμάρτης, αφορούν νέες γυναίκες που επέστρεφαν μόνες στο σπίτι. Ακόμα, διαπράττονται με μαχαίρι, με το οποίο ξεσχίζονται και τα ρούχα των θυμάτων, αλλά χωρίς σεξουαλική κακοποίηση.
Την ιδέα για τον τρόπο που πρέπει να δράσει ο Μαιγκρέ του τη δίνει μια συζήτηση που γίνεται ένα βράδυ στο σπίτι ενός φίλου του, γιατρού, στο οποίο είναι καλεσμένος και κάποιος διάσημος Καθηγητής Ψυχιατρικής, διευθυντής φρενοκομείου. Το μέρος αυτό του μυθιστορήματος είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον, καθώς η συνομιλία περιστρέφεται γύρω από την ψυχολογία των δολοφόνων. Η συζήτηση δίνει στον Μαιγκρέ την έμπνευση να εφαρόσει μια μέθοδο που στηρίζεται κυρίως στην ψυχολογία των εγκληματιών αυτού του τύπου, μέθοδος που αποδεικνύεται επιτυχής.
Οι σύντομοι χαρακτηρισμοί των προσώπων, η επίσης σύντομη αναφορά στο εξωτερικό περιβάλλον, σταγόνες βροχής ή ζέστη, προσφιλείς συνήθειες όπως η κατανάλωση μπίρας, οι διάλογοι που αφθονούν στο βιβλίο, όλα συμβάλλουν στο να καθιστούν τα ευσύνοπτα μυθιστορήματα του Σιμενόν ένα ευχάριστο και ενδιαφέρον ανάγνωσμα.
Σημ. Το βιβλίο μεταφέρθηκε δυο φορές στον κινηματογράφο. Το 1958 με τον Zean Gabin στον ρόλο του επιθεωρητή Μαιγκρέ και το 2016 με πρωταγωνιστή τον Rowan Atkinson (τον γνωστό μας Mr.Bean).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου