Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007

Τα πρώτα μου γενέθλια

21 Ιουνίου. Θερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου και τα πρώτα γενέθλια του blog μου. Πέρσι τέτοια μέρα ξεκινούσα αυτή την επικοινωνία (με τους άλλους και με τον εαυτό μου). Αρχικά το φανταζόμουν σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο, όπου θα έγραφα τι έκανα, τι με απασχολούσε, τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, τα σχόλιά μου στα γεγονότα της καθημερινότητας. Όμως στη συνέχεια τα πράγματα αλλιώς εξελίχτηκαν. Όταν συνειδητοποίησα πως ό, τι έγραφα θα το διάβαζαν πολλοί άλλοι, γνωστοί και άγνωστοι, τότε ένιωσα πως δεν μπορούσα να ξεδιπλώσω την ψυχή μου στο άπειρο του διαδικτύου. Έτσι κατέληξα στο βιβλιοφιλικό αυτό blog. Εβδομήντα αναρτήσεις ο απολογισμός του χρόνου, κυρίως οι σκέψεις από τα διαβάσματά μου. Βιβλία καινούργια και βιβλία πιο παλιά, βιβλία ευχάριστα και βιβλία που με δυσκολία έφτασα στο τέλος τους, βιβλία που με συγκίνησαν, βιβλία από τα οποία μου έμεινε μόνο κάτι απ' το άρωμά τους και βιβλία που ταυτίστηκα με τους ήρωές τους και δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και τα σχόλια..Α, τα σχόλια. Η λαχτάρα να δεις αν σου έγραψε κανείς κάτι, η απογοήτευση όταν δεν είχες καμιά ανταπόκριση, η φωνή σου μπουκάλι στο πέλαγος...Ένας χρόνος πέρασε. Δεν λυπάμαι για το σβησμένο κερί που προστέθηκε στη "σκοτεινή γραμμή". Είμαι ευτυχής που έζησα αυτό το χρόνο. Μοναδική μου ευχή: Του χρόνου τέτοια μέρα να είμαι και πάλι εδώ.

17 σχόλια:

  1. Ολόθερμες ευχές!
    Καλά διαβάσματα, υγεία και δημιουργικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος9:20 π.μ.

    Καλημέρα και χρόνια πολλά!
    ....εύχομαι πολλά πολλά ποστς να ακολουθήσουν....
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ioeu και cook the book
    Θερμά ευχαριστώ για τις ευχές σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό απόγευμα και...χρόνια πολλά Αναγνώστρια!
    Και μια και μίλησες με Καβάφη για τα σβησμένα κεριά (είναι το αγαπημένο μου αυτό το ποιήμα) θα σε παραπέμψω στον στίχο που λέει:"Εμπρός κοιτάζω, τ' αναμμένα μου κεριά..." Εύχομαι λοιπόν, πολλά πολλά ακόμα "αναμμένα κεριά" μπροστά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή anagnostria,

    Πρώτα απ΄όλα χρόνια πολλά του blog σου και εσύ να είσαι καλά και να το γεμίζεις με ενδιαφέρουσες κριτικές και πληροφορίες.
    Όπως σου υποσχέθηκα σου γράφω τις εντυπώσεις μου από το βιβλίο της φίλης σου Μαρίας Αβραμίδου.
    Είναι ένα βιβλίο που αγγίζει με σεβασμό και τρυφερότητα τη σύγχρονη ιστορία, αφήνοντας στο τέλος, όπως είναι φυσικό, μια γεύση πικρή και γλυκιά μαζί. Κάποιους που, όπως εσύ, μοιράστηκαν κοινές μνήμες με τη συγγραφέα, είναι φυσικό να τους φορτίζει συναισθηματικά τόσο που να γίνεται το έργο της κριτικής δύσκολο. Εμάς όμως που ζήσαμε τα γεγονότα από κάποια απόσταση και σε άλλο επίπεδο, μας φέρνει πίσω τη χαμένη αθωότητα αγώνων, ιδανικών και αισθημάτων. Μας κάνει να θυμηθούμε την εποχή που ο αγώνας της Κύπρου, ήταν αγώνας όλων μας. Την εποχή που παράλληλα με τα ιδανικά και τους αγώνες σε κάποιους από μας πρωτοφανερώθηκε, όπως στη μικρή Αθηνά, ο έρωτας. Διαβάζοντας το βιβλίο της Μαρίας Αβραμίδου, περπάτησα με συντροφιά την ηρωίδα, τη μητέρα της, τον Αλέξανδρο και το νεαρό Τζώρτζ Γκόρντον στο δρόμο για τη Παναγία τη Φανερωμένη. Μύρισα τις μυρωδιές του βουνού, που γνώρισα μόνο τη πλευρά του που φαίνεται από τη Λευκωσία, άκουσα το παφλασμό της πανταχού παρούσας θάλασσας, πικρογέλασα με τις μικρές καθημερινές αγωνίες της αιώνιας μάνας και δάκρυσα με το θάνατο που βρίσκει τους νέους ανέτοιμους πάνω στην ώρα της άνοιξης και της αγάπης.
    Για λίγο ξανάζησα τη δροσιά της νιότης, σαν την Κασσάνδρα όμως δεν μπόρεσα να χαρώ γιατί ήξερα τι περίμενε στη στροφή του δρόμου..
    Εκείνο όμως που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει, είναι πως η συγγραφέας τόλμησε να καταπιαστεί με ένα θέμα που κάποιους μπορεί να ξενίσει, για να το πω κάπως κομψά, και να δείξει πως ο "εχθρός" είναι και αυτός άνθρωπος, άξιος όχι μόνο της συμπόνιας, αλλά και της αγάπης μας.
    Μπράβο της Μαρίας Αβραμίδου, θα ήθελα όμως μια παράκληση να κάνω. Το επόμενο βιβλίο της να μην είναι για εφήβους αλλά και για μας τους "λίγο πιο μεγάλους" με περισσότερη ανάπτυξη των αισθημάτων και των συγκρούσεων.

    ΕΚΤ ( Ελένη )

    Υ.Γ. Έχω και εγώ διαδικτυακό τόπο ( http://tsamadou.psichogios.gr), είναι όμως ακόμη στα σπάργανα..
    ΥΓ2.Ξανάπιασα τα Bitter Lemmons, είναι κοντά… σαράντα χρόνια που τα είχα διαβάσει, θέλω να δω πως θα μου φανούν σήμερα.
    ΥΓ3 Ήταν και το δικό μου αγαπημένο βιβλίο τότε ο "Βουλγαροκτόνος". Πόσο είχα κλάψει διαβάζοντας τη θυσία του Κωνσταντίνου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @lena manta Ευχαριστώ πολύ και για την επίσκεψη και για τις ευχές. Ναι, σίγουρα τα αναμμένα κεριά πρέπει να βλέπουμε πάντα. Αυτό έκαν πάντα στη ζωή μου κι αυτό κάνω και τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ekt θερμά ευχαριστώ για τις ευχές. Χαίρομαι που το βιβλίο της φίλης μου σας άρεσε. Η ίδια δεν έχει blog, θα της διαβιβάσω όμως τα τόσο καλά σας σχόλια. Κάτι περίεργο συμβαίνει. Δοκίμασα να μπω στη διεύθυνση του blog σας και με βγάζει στο blog της κ. Ελένης Μαντά. Μήπως είστε το ίδιο πρόσωπο;!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητή anagnostria,
    ΄Οχι δεν είμαστε το ίδιο πρόσωπο με τη Λένα Μαντά, αν και έχουμε το ίδιο βαφτιστικό, "Ελένες" ή "Λενούες" αν προτιμάς... Συμβαίνει να έχουμε τον ίδιο εκδότη και τον ίδιο δημιουργό του blog, και αυτό μπορεί να περιπλέκει τα πράγματα. Θέλεις να δοκιμάσεις ίσως από το blog Λένας Μαντά που με έχει στα links ως "Ελένη Τσαμαδού".

    Με φιλικούς χαιρετισμούς
    ΕΚΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλές και θερμές (μα τι λέω με τέτοιο καύσωνα;) δροσερές ευχές για πολλά- πολλά χρόνια και πολλές- πολλές παρουσιάσεις βιβλίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ekt Αγαπητή Ελένη, το μπλογκ της κ. Μαντά μου εμφανίζει κάτι...Κινέζικα, που δεν μπορώ να διαβάσω. Σας βρήκα όμως από την ιστοσελίδα του Ψυχογιού. Βιβλίο σας ακόμα δυστυχώς δεν μπόρεσα να διαβάσω, αλλά δεν ξεχνώ την υπόσχεσή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @εαρινή συμφωνία. Φίλτατη ανοιξιάτικη αύρα. Οι ευχές από σένα δεν μπορεί παρά να είναι πάντα δροσερές. Ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητή αnagnostria
    Καλημέρα,
    Τα "κινέζικα", είναι άλλο ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δυστυχώς. Μερικές φορές διορθώνεται μόνο του αν κάνουμε δεξί κλίκ πάνω στο κείμενο. Μια άλλη επιλογή, ενδεχομένως η πιο σωστή είναι να να πάει κανείς στο" Προβολή"( View")και στην επιλογή "Κωδικοποίηση χαρακτήρων" να διαλέξει "Unicode".
    Αυτά ως προς το τεχνικό μέρος οι πληροφορίες που σας δίνω δούλεψαν σε μενα.
    Ως προς την υπόσχεσή σας.. Θα περιμένω με αγωνία.
    Πως τα πάτε με τη ζέστη;
    ΕΚΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οι οδηγίες δούλεψαν, αγαπητή Ελένη. Ευχαριστώ, θα σε παρακολουθώ. Από καύσωνα, καλά τα πάμε, δεν έχουμε παράπονο, μόνο 41 βαθμοί σήμερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή anagnostria,
    H ζέστη όμως δεν επηρεάζει τη κρίση σου όπως φαίνεται από την ανάλυση που κάνεις στις " Μσντόνες" μας ξανάβαλες σε πειρασμούς...\
    ΕΚΤ/ Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Εύχομαι νάσαι εδώ, όχι μόνο του χρόνου, αλλά για πολλά χρόνια... τα κεριά τα αναμμένα εμπρός σου να μην λιγοστεύουν, και τα σβησμένα να μην τα... κοιτάς (πολύ ωραίο όντως το ποίημα αυτό του Καβάφη, από τα καλλίτερα του, για μένα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Να είσαι καλά και να διαβάζεις με το δικό σου τρόπο τα βιβλία, να γράφεις γι' αυτά και να σε χαιρόμαστε εμείς που σε παρακολουθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @scalidi Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή