Σάββατο, Νοεμβρίου 27, 2010

Ένας φίλος έφυγε...

Από τη στιγμή που ένα έμβιο ον έρχεται στη ζωή, τίποτα δεν υπάρχει πιο σίγουρο, πιο αναπότρεπτο γεγονός να το περιμένει, από τον τερματισμό αυτής της ζωής, το θάνατο. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε βαδίζουμε προς αυτό το προκαθορισμένο και αμετάθετο τέρμα. Κι ενώ δεν μας τρομάζει, ούτε, συνήθως, μας προβληματίζει η ανυπαρξία μας πριν από τη γέννησή μας, η εξαφάνιση της ζωής με τη μορφή που τη ξέρουμε, είτε πρόκειται για τη ζωή προσφιλών μας προσώπων, είτε για την προσωπική μας ύπαρξη, μας γεμίζει τρόμο και αγωνία, συχνά με άκρο απελπισμό.
Θρησκείες και φιλοσοφίες έχουν σαν κεντρικό τους άξονα το θέμα του θανάτου και προσπαθούν με τη θέση που παίρνουν να δώσουν μια βοήθεια στον άνθρωπο, για να ξεπεράσει το φόβο του. Βασική θέση των πιο πολλών απ' αυτές είναι πως με το θάνατο δεν τελειώνουν όλα, πως η ζωή με άλλη μορφή συνεχίζεται. Μερικές μάλιστα φιλοσοφίες και θρησκείες, όπως η πλατωνική φιλοσοφία ή η χριστιανική θρησκεία, προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Όχι μόνο η ζωή συνεχίζεται, υποστηρίζουν, αλλά η άλλη ζωή που μας περιμένει είναι απείρως ωραιότερη, άλυπη, αιώνια, αυτή είναι η πραγματική ζωή. Αυτή που ζούμε ως θνητοί, η επίγεια, είναι μονάχα μια οδός βασάνων, δοκιμασιών που σκοπό έχουν να μας προετοιμάσουν για την άλλη, την αληθινή και αιώνια ζωή.
Ωραίες βέβαια και αισιόδοξες θεωρίες. Δεν ξέρω όμως πόσους  μπόρεσαν να απαλλάξουν από τον πόνο ή το φόβο του θανάτου. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων παραμένει ένα μυστήριο, ένα ταξίδι προς το άγνωστο, που συνήθως προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε αγνοώντας το και διώχνοντας μακριά ακόμα και τη σκέψη της πιθανότητας να μας συμβεί. Ο θάνατος είναι για τους άλλους, όχι για μας ή τους δικούς μας.
Ξανακάνω αυτές τις σκέψεις κάθε φορά που ένας φίλος, διαβαίνοντας την Αχερουσία, ξεκινάει για το ταξίδι χωρίς γυρισμό. Αυτή τη φορά είναι ο Γλαύκος Χρίστης, που έφυγε στις 18 Νοεμβρίου. Παιδί της Κερυνειώτικης γης, "Ωραίος σαν Έλληνας" στη μορφή και στην ψυχή, όπως τη γη που τον γέννησε, έζησε τη ζωή του ανάμεσα στα βιβλία, στο διάβασμα, στο γράψιμο. Δημοσιογράφος, μεταφραστής, αγωνιστής της ελευθερίας, είχε μια πλούσια σε εμπειρίες ζωή, που μας τις κατέλιπε στα τέσσερα βιβλία που εξέδωσε μετά την αφυπηρέτησή του: Κύπρος: Αναδρομές στο παρελθόν (2004), Ταξίδι στο χρόνο (2006), Χασαμπουλιά (2008), Αποικιακά παρασκήνια και παρατράγουδα (2010).
Καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του, όταν άλλοι, πολύ νεότεροί του, ομολογούν "δεν έχω ιδέα απ' αυτά τα πράγματα", έγραφε, επικοινωνούσε, δημοσίευε στο διαδίκτυο.
Ήρεμος πάντα, ευγενής αριστοκράτης της παλιάς σχολής, ενδοστρεφής αλλά και μια ευχάριστη παρουσία για το στενό κύκλο των γνωστών, μ' ένα λεπτό χιούμορ που δεν του έλειψε ούτε ακόμη και στις τελευταίες μέρες της αρρώστιας του.
Ο θάνατος είναι πάντα μια οδυνηρή παρουσία, έστω κι αν αυτός που διαβαίνει "στα Σκοτεινά Μεγάλα Μέρη" έζησε μια ολοκληρωμένη ζωή. Η ανάμνηση του ωραίου περάσματός του απ' αυτή τη ζωή ας είναι μικρή παρηγοριά για τη σύζυγο και τις δυο του κόρες.

9 σχόλια:

  1. Σημασία δεν έχει πόσο θα κρατήσει το πέρασμά μας απ' αυτή τη ζωή, σημασία έχει το πόσα θα αφήσουμε σ' αυτό το πέρασμα. Εύχομαι η αγαπημένη Καίτη και οι κόρες της να βρουν παρηγοριά μέσα από την ανάμνηση της ωραίας του παρουσίας. Αιωνία του η μνήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O φόβος για το άγνωστο, πράγματι, είναι αυτό που δημιούργησε, κατά καιρούς, τις διάφορες θρησκείες. Και κυρίως ο φόβος για το θάνατο. Όντας άθρησκη, δεν φοβάμαι πια το θάνατο, αλλά τον τρόπο του θανάτου. Το μόνο που, καμιά φορά, με απασχολεί είναι αν ο θάνατος μου θα είναι ανώδυνος και ειρηνικός. Το εύχομαι σε μένα και σε όλους τους ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος κι αυτό όλοι το ξέρουν. Όμως την ανυπαρξία κανένας δεν την συνειδητοποιεί κυριολεκτικά. Γι ' αυτό και όλοι φοβούνται τον θάνατο (όσο κι αν θεωρητικά κάποιοι λένε πως δεν τον φοβούνται - κι εγώ λέω πως δεν τον φοβούμαι, φοβούμαι και δεν θέλω τον πόνο!). Γιατί όσο κι όσες θρησκείες κι αν υπόσχονται μια καλύτερη ζωή, ακόμη και εκείνοι που το πιστεύουν αυτό στο βάθος του είναι τους (που κι αυτή η πίστη είναι αμφίβολο αν υπάρχει), πως θα πάνε δηλαδή σε μια καλύτερη ζωή, κι αυτοί ακόμη νιώθουν φόβο απέναντι στο θάνατο.
    -- Ανεξάρτητα όμως από το φόβο του θανάτου, υπομονή και δύναμη χρειάζονται αυτοί που αποχωρίζονται για πάντα αγαπημένα πρόσωπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Yiola, Meropi, Mike
    Χρήσιμες οι σκέψεις όλων σας. Αν μας απασχολούσε λίγο περισσότερο ο θάνατος και όχι μόνο όταν κάποιος δικός μας ή γνωστός μας πεθαίνει, ίσως η ζωή πάνω στη γη να γινόταν κάπως καλύτερη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπέροχα και τόσο όμορφα απλώνεις τις σκέψεις σου αγαπητή μου Κίκα. Ένας ακόμη φίλος και συνάνθρωπος έφυγε... στο άγνωστο μακρυνό ταξίδι... Η εισαγωγή είναι τρομερή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ώρα του αποχαιρετισμού είναι τόσο οδυνηρή..Πολύ τη σκέφτομαι την φίλη σου. Ο Θεός να της δίνει παρηγοριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προς το Blog σας
    Ένα blog γεννήθηκε με σκοπό να δώσει βήμα σε όλους τους Έλληνες ..Ένα Blog όπου μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι τον απασχολεί επώνυμα η ανώνυμα…ένα blog που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να πούνε όλα αυτά που μέχρι τώρα διστάζανε να πούνε .. Αν θέλεις και εσύ να κάνεις κάτι για όλη αυτή την απάτη που βλέπεις γύρο σου ..έλα μαζί μας …..Το Blog σου δίνει την δυνατότητα να ακουστή η γνώμη σου σε ένα ευρύ κοινό χωρίς πολιτικούς ,κομματικούς ,εθνικούς, θρησκευτικούς, η άλλους περιορισμούς .
    Κάνε τώρα την αρχή έλα μαζί μας…………
    Οι απόψεις που θα γράφεις εδώ δεν λογοκρίνονται σε καμιά περίπτωση και δημοσιεύονται ακέραιες
    Ζητάμε και την δική σας στήριξη καθώς το Blog προωθεί τις απόψεις των Blogger και των πολιτών, και όχι δικές μας…..
    www.ksipnistere.blogspot.com

    www.ksipnistere.gr
    Βάλτε και εμάς στη λίστα με τα ιστολόγια σας... ότι θέλετε μπορείτε να το στείλετε στο e-mail μας και από κάτω το link σας και δημοσιεύετε ακέραιο.

    Θέλουμε επίσης να σας ενημερώσουμε το ksipnistere βρίσκετε ανάμεσα στα 10 μεγαλύτερα blog της χώρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κίκα μου, αγαπημένη.

    Πολύ συγκινήθηκα μ' αυτό το φιλοσοφικό δοκίμιό σου περί θανάτου, και ιδιαίτερα με όσα γράφεις για τον αείμνηστό μας Γλαύκο Χρίστη. Είναι λόγια αγάπης και εκτίμησης σ' έναν αληθινό άνθρωπο και εκλεκτό φίλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ζήνα μου, σε χαιρετώ. Εσύ που ήξερες τον Γλαύκο μπορείς να εκτιμήσεις καλύτερα το λιτό μνημόσυνο που αποτελούν αυτά τα λίγα που έγραψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή