Jacqueline η ελληνικοτέρα

Αγάπησα περιπαθώς τη ξεχωριστή αυτή γυναίκα, τη ζήλεψα για την ελληνικότητά της, με έθρεψαν τα βιβλία της και ο θάνατός της μου φέρνει τη θλίψη που προκαλεί ο θάνατος ενός πολύ κοντινού προσώπου. Αντί δικού μου μνημοσύνου αναδημοσιεύω από την εφημερίδα "Σημερινή" το κείμενο του Λάζαρου Μαύρου, ενός δημοσιογράφου που φαίνεται ότι κι εκείνος πολύ την αγάπησε.

Μ Ε ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ απέραντη, όπως οι ευσυνείδητοι μαθητές οφείλουν στους φωτοδότες δασκάλους τους, κατευοδώνουμε σήμερα την από προχθές, 19τρ., διαπλέουσα την Αχερουσία, μεγίστη εμπράκτως, διαχρονικώς κι επαξίως, Ελληνίστρια Δασκάλα Jacqueline de Romilly. Πλήρης ημερών, πληρεστάτης εργώδους προσφοράς, αειθαλής μεταλαμπαδεύτρια του φωτοβόλου αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ολοκλήρωσε τη διέλευσή της, στα 97 της, η δικαιούμενη να προσφωνείται εις Παρισσίους ως «Κυρία Ελλάς», κορυφαία Γαλλίδα και της οικουμένης ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί.

Μ Α Σ ΔΙΔΑΞΕ, με χαρμόσυνη λατρεία, με επίμονη επιστημονικότητα, με δεινότητα επιδέξιου χειρουργού και λεπτουργική παθιασμένου καλλιτέχνη, όλα τα κρυμμένα και ες αιεί αληθεύοντα, του κορυφαίου μας Θουκυδίδη. Όχι πώς να τον διαβάζουμε απλώς, μα πώς να τον μελετούμε και να τον ξεψαχνίζουμε: (1) «Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός», (2) «Η οικοδόμηση της αλήθειας στον Θουκυδίδη», (3) «Ιστορία και λόγος στον Θουκυδίδη». Κι ακόμα: (4) «Προβλήματα της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας», (5) «Η έξαρση της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα», (6) «Ο νόμος στην ελληνική σκέψη από τις απαρχές στον Αριστοτέλη», (7) «Η ηπιότητα στην αρχαία ελληνική σκέψη». Κι επίσης: (8) «Συναντήσεις με την αρχαία Ελλάδα», (9) «Γιατί η Ελλάδα;», (10) «Η αρχαία Ελλάδα εναντίον της βίας», (11) «Μια ορισμένη αίσθηση της Ελλάδος», (12) «Παιχνίδι φωτός στην Ελλάδα», (13) «Αρχαία ελληνική γραμματολογία», (14) «Αρχαία ελληνική τραγωδία», (15) «Ο χρόνος στην ελληνική τραγωδία», (16) «Η νεωτερικότητα του Ευριπίδη», (17) «Ήρωες τραγικοί, ήρωες λυρικοί», (18) «Ο φόβος και η αγωνία στο θέατρο του Αισχύλου», (19) «Η εξέλιξη του πάθους από τον Αισχύλο στον Ευριπίδη», (20) «Από το φλάουτο στην απολλώνια λύρα», (21) «Αλκιβιάδης». Κι επί πλέον, διαρκώς κι εντονότερα: (22) «Αγαπάμε τα αρχαία ελληνικά», (23) «Μαθήματα ελληνικών» και άλλα, από τα μεταφρασμένα στα ελληνικά, έργα της, που… κάποιος ίσως δανείστηκε και λησμόνησε να τα επιστρέψει!

Ε Γ Ρ Α Φ Ε η στήλη 5.1.2007: Η παράθεση των ονομάτων, εκείνων που έχουν προλογίσει βιβλία της Ζακλίν ντε Ρομιγί, δείχνει τη σπουδαιότητα της προσφοράς της: Αριστόβουλος Μάνεσης, Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Μάριος Πλωρίτης... Εκείνη επέμενε άχρι τέλους: «Η δημοκρατία δεν μπορεί να συμβιβαστεί με αξίες σε κατάπτωση. Και γι’ αυτό, η ποιότητα της παιδείας με την οποία διαμορφώνονται οι άνθρωποι του μέλλοντος, έπρεπε να είναι η πρώτη φροντίδα των πολιτικών που αγαπούν τη δημοκρατία, πράγμα που όπως φαίνεται δεν συμβαίνει»…

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ