Ένα

Πασχάλης Λαμπαρδής
Ένα
Πατάκης, 2014

Αμφιβάλλω αν ακόμη και ο ίδιος ο συγγραφέας είχε υπ' όψιν, όταν άρχιζε το μυθιστόρημά του, προς τα πού θα πήγαινε και πού θα κατέληγε. Αγόρασα (σε ebook που μου αρέσουν για πολλούς λόγους) το τελευταίο  του μυθιστόρημα "Ένα", γιατί θυμάμαι ότι το "Φύλακες της Ανατολίας", το μόνο δικό του που είχα διαβάσει, μου άρεσε. Όμως εδώ η απογοήτευση με περίμενε. Κι αν έφτασα ως το τέλος ήταν, α) για να μην είμαι άδικη με την παρουσίασή μου και β) για να αξιοποιήσω (!) τα 11 ευρώ που μου στοίχισε.

Πρόκειται για μια επιφανειακή εξιστόρηση, με φτωχό και τετριμμένο λεξιλόγιο, αφήγηση που θα μπορούσε να γίνει ως μια δημοσιογραφική ιστορία ή ένα πρωτόλειο διήγημα. Αρχίζει με ένα ερωτευμένο ζευγάρι, τη Φανή και τον Χάρη. Εκείνη δημοσιογράφος, εκείνος καλλιτεχνική φύση με κύρια ασχολία τα ξυλόγλυπτα και την αγιογραφία. Τίποτα στο χαρακτήρα του δεν προετοιμάζει τον αναγνώστη και δεν δικαιολογεί την ανάμιξή του σε μια απαγωγή για να ζητηθούν λύτρα, τη σύλληψη, τη δίκη, την καταδίκη και τη φυλάκισή του.

Η υπόθεση στη συνέχεια μετατοπίζεται στο πρόσωπο του αντιεισαγγελέα Ευγένιου και στην έρευνά του για την καταγωγή του, μια και ήταν υιοθετημένος, τον οποίο όμως θα ξεχάσουμε για μεγάλο μέρος του βιβλίου, ώσπου να τον ξανασυναντήσουμε για λίγο στο τέλος του έργου.

Η φυλακή στην οποία καταλήγει ο Χάρης γίνεται ο χώρος για να εμφανιστούν  άλλα πρόσωπα. Ένας ψυχίατρος, ο Σωκράτης, κι αυτός κατάδικος, και άλλοι φυλακισμένοι, με τους οποίους ο ψυχίατρος θα επιχειρήσει να πειραματιστεί, οδηγώντας τους στην αυτογνωσία και στην αλλαγή του τρόπου ζωής τους. Μια φιλία θα συνδέσει τις συζύγους Χάρη-Σωκράτη,  σχέση που συνεχίζεται και όταν οι δυο κατάδικοι αποφυλακίζονται.

Ένα ακόμα πρόσωπο θα γίνει πρωταγωνιστής στη συνέχεια του βιβλίου. Είναι ο γιος του Σωκράτη, ονόματι Αλέξανδρος (τυχαίο το όνομα;), επιτυχημένος πολιτικός και βουλευτής. "Είχε εξαγγείλει στον προεκλογικό του αγώνα ότι θα επαναδιαπραγματευθεί τους τυφλούς όρους των μνημονίων και θα άρει τις όποιες συμφωνίες αφορούν την υποθήκευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας προς τους δανειστές μας. Ένα καυτό ζήτημα που τώρα καλούνταν ο Αλέξανδρος να διαπραγματευτεί". ( Όχι, δεν έκανα λάθος. Είναι απόσπασμα από το κείμενο!). Το μυθιστόρημα τελειώνει με μια ανατροπή που σχεδόν αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής και την οποία ασφαλώς δεν θα αποκαλύψω.

Κρίμα, γιατί ήλπιζα (και νομίζω ο Λαμπαρδής είχε την ικανότητα) για κάτι πολύ καλύτερο.

(ebook)