Τα ένατά μου γενέθλια. Πώς έγινα blogger.

 Κλείνουν σήμερα εννιά χρόνια από τότε που δειλά-δειλά ξεκίνησα να γράφω σ' αυτό εδώ το blog. Αντί άλλων σκέψεων προτιμώ σήμερα να αναρτήσω ένα κείμενο που  δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα και περιγράφει το πώς έγινα blogger. Ευχή μου να μπορώ να γράφω (πρωτίστως να διαβάζω) για πολλά ακόμα χρόνια.

"Η σχέση μου με το βιβλίο νομίζω ότι ξεκίνησε από…το νηπιαγωγείο. Θυμάμαι ότι με γοήτευε όταν η δασκάλα μας έβαζε να διαβάζουμε τις πρώτες μας λέξεις. Στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο είχα την τύχη να φοιτώ σε σχολεία που διέθεταν δανειστικές βιβλιοθήκες, γιατί την εποχή εκείνη, λίγα ήταν τα παιδιά που είχαν τη δυνατότητα να έχουν δικά τους βιβλία. Και δεν φαντάζεστε πόσο τα ζήλευα.! Απόκτησα δικά μου βιβλία στην ηλικία των 15 χρόνων και αυτά ήταν η «Ρεβέκκα» της Δάφνης ντυ Μωριέ, το «Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα» της Ανν Μαρί Σελίνκο και το «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» της Μπέττυ Σμιθ. Τα δυο πρώτα τα έχω ακόμα στις παλιές τους εκδόσεις που έχουν σχεδόν μισοδιαλυθεί, ενώ το τρίτο που κάπου, σε κάποιο δανεισμό χάθηκε, το ξαναγόρασα πρόσφατα.

Αυτή η στέρηση των βιβλίων των παιδικών μου χρόνων μου έμεινε σαν απωθημένο. Από τις μεγαλύτερες απολαύσεις μου τώρα είναι να μπαίνω σ’ ένα βιβλιοπωλείο και να ξέρω πως έχω τη δυνατότητα να αγοράσω όποια και όσα βιβλία θέλω. Σε τέτοιο βαθμό που δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω και στοιβάζονται σωρός γύρω μου.

Από πολύ μικρή κρατούσα σημειώσεις για τα βιβλία που διάβαζα. Κάποτε φράσεις που μου άρεσαν, κάποτε σκέψεις που μου γεννούσαν, άλλοτε μόνο στοιχεία της έκδοσης. Κάποια στιγμή θέλησα τις σκέψεις μου να μοιραστώ με άλλους. Άρχισα να δημοσιεύω, σε εφημερίδες ή λογοτεχνικά περιοδικά της Κύπρου. Ύστερα ήρθε η συνεργασία με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, πάντα σε σχέση με το βιβλίο.

 Και τώρα τα blogs. Τι ευλογία! Πρωτάκουσα γι’ αυτά το 2006. Ο πειρασμός να δημιουργήσω το δικό μου blog ήταν μεγάλος. Και έκανα την πρώτη μου δειλή εμφάνιση στον κόσμο των blogs, την 21^η Ιουνίου του 2006. Αισθάνομαι πολύ ευτυχής που μου δίνεται αυτή η δυνατότητα. Να γράφω, αλλά και να διαβάζω για βιβλία. Να εκφράζω ελεύθερα τις σκέψεις μου, να δέχομαι σχόλια, να κάνω εγώ σχόλια σε άλλα blogs. Μέσα από τα blogs έχω γνωριστεί με ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, έχω ενημερωθεί για βιβλία και συγγραφείς που μου ήταν άγνωστοι κι έχω διαβάσει μερικά πολύ ωραία βιβλία που διαφορετικά δεν θα είχα γνωρίσει. Κατά κανόνα διαβάζω ένα βιβλίο την εβδομάδα, κάποτε περισσότερα. Καμιά φορά, όταν το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον, μπορεί να αφήσω τα πάντα και να το τελειώσω σε 2-3 μέρες. Μα τα πολύ ωραία βιβλία, δυστυχώς, όλο και σπανίζουν. Διαβάζω τα πάντα, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, σύγχρονη ή κλασική, κάποτε ξαναδιαβάζω τα ίδια βιβλία.

Χαίρομαι που τις αναρτήσεις μου στο blog, που πετάω σαν «μποτίλιες στο πέλαγος», βρίσκονται πολλοί «ναυαγοί» να τις περισυλλέξουν. Όμως υπήρξαν μερικές φορές που με τον αυθορμητισμό της γραφής και των αρνητικών συναισθημάτων που ένιωσα, στενοχώρησα κάποιους ανθρώπους. Ίσως στο μέλλον να πρέπει να εκφράζομαι πιο ήπια για βιβλία που δεν μου άρεσαν ή και να μη γράφω καθόλου γι’ αυτά.

Κάποτε, εκτός από βιβλιοπαρουσιάσεις, γράφω στο μπλογκ και κάτι άλλο, κάτι προσωπικό, που θα  ήθελα να μοιραστώ με άλλους, όπως τις εντυπώσεις από ένα ταξίδι για παράδειγμα. Όμως, το περιεχόμενο του blog μου είναι κυρίως βιβλιοφιλικό. Τα βιβλία είναι η μεγάλη μου αγάπη, το πάθος, θα  έλεγα, και αισθάνομαι πολύ ευτυχής που το blog μου δίνει τη δυνατότητα να μοιράζομαι αυτή τη χαρά με άλλους…ομοιοπαθείς".