Γι' αυτούς που αγαπούν τα ταξίδια

Σε αντίθεση με τον αγαπητό Librofilo που, όταν ταξιδεύει, γεμίζει τη βαλίτσα του με βιβλία, εγώ παίρνω σε κάθε ταξίδι μόνο ένα βιβλίο κι αυτό πολλές φορές δεν καταφέρνω να το τελειώσω. Βέβαια, εγώ δεν ταξιδεύω τόσο συχνά ούτε επομένως περνώ τόσες ώρες στα αεροδρόμια και στα αεροπλάνα. Τα ταξίδια μου είναι κατά κανόνα ταξίδια αναψυχής, με παρέα φίλων, στοιχείο αποτρεπτικό της απομόνωσης που απαιτεί το διάβασμα.

Έτσι και στο φετινό ταξίδι στη Ρωσία, μόνο ένα βιβλίο κατάφερα να διαβάσω, βιβλίο μάλιστα που δεν απαιτούσε τη συνεχή ανάγνωση, αλλά επέτρεπε το επιλεκτικό διάβασμα των κεφαλαίων. Είναι το βιβλίο του Αλαίν Ντε Μοττόν "Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ" (Πατάκης, 2005). Νομίζω πως ο Μποττόν ανακάλυψε τον τρόπο να γράφει πρωτότυπα πράγματα στηριγμένος σε άλλους συγγραφείς. Ξεκινώντας από δικές του, προσωπικές ταξιδιωτικές εμπειρίες (π.χ. ένα ταξίδι στα νησιά Μπαρμπέιντος ή στη Μαδρίτη), ανατρέχει σε συγγραφείς ή καλλιτέχνες αλλοτινών εποχών που το έργο τους σχετίζεται με το ταξίδι και με οδηγό αυτούς ερευνά τις ποικίλες πτυχές των ταξιδιών με μια φιλοσοφική διάθεση. Χωρισμένο σε πέντε μέρη και 9 κεφάλαια, το βιβλίο καλύπτει τα εξής: Αναχώρηση (Σχετικά με την προσμονή, Σχετικά με τους ταξιδιωτικούς χώρους), Κίνητρα (Σχετικά με το εξωτικό, Σχετικά με την περιέργεια), Τοπίο (Σχετικά με την εξοχή και την πόλη, Σχετικά με το Υψηλό), Τέχνη, (Σχετικά με την τέχνη "που τα μάτια μας ανοίγει"), Σχετικά με την ομορφιά και την πρόσκτησή της), Επιστροφή (Σχετικά με τη συνήθεια).

Σε κάθε κεφάλαιο μας "ξεναγεί" ένας γνωστός συγγραφέας ή καλλιτέχνης. Π.χ. στο κεφάλαιο "Σχετικά με το εξωτικό" ξεναγός μας είναι ο Φλωμπέρ, στο "Σχετικά με την τέχνη" ο Βαν Γκογκ κ.ο.κ. Ο αναγνώστης ας μη περιμένει ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Είναι περισσότερο η φιλοσοφία του ταξιδιού. Για παράδειγμα, γιατί διαλέγουμε αυτό τον προορισμό και όχι άλλο, ή πώς ένας ζωγραφικός πίνακας ενός τοπίου μας κάνει να βλέπουμε αλλιώς το τοπίο αυτό στην πραγματικότητα.

Βρήκα το βιβλίο του Μοττόν ενδιαφέρον. Θα ήθελα όμως να μην είναι όλοι οι "ξεναγοί" τους οποίους χρησιμοποιεί περασμένων (και μάλιστα πολύ περασμένων) εποχών, αλλά να έχει και συγγραφείς πιο κοντά στην εποχή μας. Το ίδιο και για τις εικόνες που αφθονούν στο βιβλίο. Ένα μικρό δείγμα από το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου: "Η απόλαυση που αντλούμε από τα ταξίδια μας εξαρτάται μάλλον από τη νοοτροπία με την οποία ταξιδεύουμε παρά από τον εκάστοτε προορισμό μας. Αν καταφέρναμε να ζήσουμε με τη νοοτροπία του ταξιδιώτη στον τόπο διαμονής μας, είναι πιθανόν ότι θα βρίσκαμε το μέρος αυτό εξίσου ενδιαφέρον με τα ορεινά μονοπάτια ή με τις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής".