Μακάρι όλα να πάνε καλά
Μεταίχμιο, 2019
Μετ. Γρηγόρης Κονδύλης
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο επίκαιρη ευχή για την πρωτόγνωρη κατάσταση που γνωρίζει στις μέρες μας η ανθρωπότητα. Μια ευχή για έναν αγώνα, έναν πόλεμο ενάντια στον αόρατο εχθρό. Όμως η ευχή αποτελεί απλώς τίτλο βιβλίου που δεν έχει καμιά σχέση με τη φοβερή πανδημία που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Η ευχή αναφέρεται σε προσωπική και όχι σε συλλογική ζωή.
Το βιβλίο, πρώτο της σουηδής συγγραφέως, διαφημίζεται αρκούντως, με τον χαρακτηρισμό μάλιστα του διεθνούς best seller. Σε αντίθεση με τη φήμη του, το βρήκα πολύ μέτριο και για άλλη μια φορά έκανα τη σκέψη πόσο η διαφήμιση και η προώθηση ευνοούν και τα πνευματικά και όχι μόνο τα υλικά δημιουργήματα. Κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι ο ξαφνικός θάνατος ενός νέου ανθρώπου και οι επιπτώσεις στη σύζυγό του, θέμα που άλλοι συγγραφείς έχουν χειριστεί πολύ καλύτερα. Π.χ. "Η χρονιά της μαγικής σκέψης" της Τζόαν Ντιντιόν ή το ακόμα καλύτερο "Όσο κρατάει ένας στεναγμός" της Ανν Φιλίπ, εξαντλημένο δυστυχώς.
Η Καρολίνα, μια νέα γυναίκα μ' ένα οχτάμηνο βρέφος, ξαφνικά, ένα πρωί βρίσκει τον άντρα της νεκρό. Με χρονικές εναλλαγές, καλύπτοντας τα χρόνια 2009-2017, η Καρολίνα αφηγείται τη ζωή της. Τη γνωριμία με τον άντρα της, τη γέννηση του παιδιού, τον ξαφνικό θάνατο εκείνου, τη ζωή της μετά. Ως θέμα φαίνεται ενδιαφέρον, όμως η αφήγηση παραμένει πολύ επιφανειακή. Κανένας προβληματισμός πάνω στο θέμα ζωή-θάνατος, καμιά βαθύτερη φιλοσοφική σκέψη. Είναι απλώς μια ιστορία που έχουν βιώσει και θα μπορούσαν να αφηγηθούν χιλιάδες γυναίκες.
Για λίγο αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον του αναγνώστη όταν, ενάμισυ χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Καρολίνα αισθάνεται την ανάγκη για έναν καινούριο σύντροφο, έχει τους προβληματισμούς της, και τελικά ενδίδει στην επιθυμία να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Όμως γρήγορα και πάλι η αφήγηση ξεπέφτει στο συνηθισμένο και επίπεδο ύφος.
Αν κάτι βρήκα χρήσιμο σ' αυτό το βιβλίο, είναι η σύγκριση της δικής μας κοινωνίας με τη σουηδική, την οποία ασφαλώς ξέρουμε και από πολλά άλλα βιβλία, προπάντων την ανθηρή σουηδική αστυνομική λογοτεχνία. Π.χ. η έλλειψη συχνής επικοινωνίας με συγγενείς λόγω αποστάσεων, η δυσκολία εξεύρεσης κατοικίας, η παροχή γονικής άδειας και στους δύο γονείς, η πρσφορά κρατικής ψυχοθεραπείας όταν χρειάζεται, ο τρόπος της κηδείας και του πένθους κ.λπ. Δεν μπορώ να μη σημειώσω κάτι που μου φάνηκε από παράξενο έως εξωφρενικό και αστείο. Για να πάρουν ένα γατάκι για το σπίτι έπρεπε να κάνουν κράτηση καιρό πριν και μάλιστα χρειάστηκε να μεταβούν κάπου αεροπορικώς για να το παραλάβουν!!
Γενικά είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο που όποιος δεν έχει διαβάσει άλλα ανάλογα, μπορεί να το βρει αρκετά καλό.
Καλή κι αυτή η ανάρτηση, και η φράση σου "όποιος δεν έχει διαβάσει άλλα ανάλογα, μπορεί να το βρει αρκετά καλό" εκφράζει εμένα. Δεν έχω διαβάσει τα άλλα που αναφέρεις, γι αυτό το βρήκα καλό, όχι αριστούργημα βέβαια, απλά καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφή