Η τάση των εφήβων-πρωταγωνιστών στη λογοτεχνία φαίνεται να περνάει και στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή. Όχι με την έννοια των αναμνήσεων των ενηλίκων πια συγγραφέων, αλλά με αυτούσια τη φωνή των δεκαεξάχρονων, όπως τη δανείζεται και την αναπαράγει ο συγγραφέας.
Μετά από δυο πρόσφατα μυθιστορήματα της αγγλόφωνης λογοτεχνίας, "Υποβρύχιο" και "Μαύρος Κύκνος"
, να τώρα και η ελληνική εκδοχή. Μας έρχεται από την Τατιάνα Αβέρωφ με το μυθιστόρημά της "Θράσος" (Κέδρος, 2009). Ο Θράσος, όνομα που ευθέως παραπέμπει στη θρασύτητα της ηλικίας, είναι ένα μοναχοπαίδι που, σαν χιλιάδες άλλους νέους της εποχής μας, περνάει το χρόνο του ανάμεσα στο σχολείο, το σπίτι και τον υπολογιστή. Κρατάει ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο που διαρκεί περίπου όσο μια σχολική χρονιά. Καταγράφει τις σκέψεις του, την προσπάθειά του για επικοινωνία μέσω του διαδικτύου, την απόπειρά του να γίνει συγγραφέας, βρίσκοντας υλικό στις αφηγήσεις του παππού του, παλιού ηθοποιού. Ο σκύλος του, οι γονείς του, ο φίλος του Κλάξος, η άγνωστη με την οποία αλληλογραφεί διαδικτυακά, η καθηγήτριά του, η Μαυρίδου, που τον ενθαρρύνει και τον καθοδηγεί στο γράψιμό του, γεμίζουν τις σελίδες του. Γλώσσα κοφτή, αγχώδης, γεμάτη από τις σύγχρονες εκφράσεις της νεολαίας, το διαδίκτυο καθημερινός σύντροφος.
, να τώρα και η ελληνική εκδοχή. Μας έρχεται από την Τατιάνα Αβέρωφ με το μυθιστόρημά της "Θράσος" (Κέδρος, 2009). Ο Θράσος, όνομα που ευθέως παραπέμπει στη θρασύτητα της ηλικίας, είναι ένα μοναχοπαίδι που, σαν χιλιάδες άλλους νέους της εποχής μας, περνάει το χρόνο του ανάμεσα στο σχολείο, το σπίτι και τον υπολογιστή. Κρατάει ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο που διαρκεί περίπου όσο μια σχολική χρονιά. Καταγράφει τις σκέψεις του, την προσπάθειά του για επικοινωνία μέσω του διαδικτύου, την απόπειρά του να γίνει συγγραφέας, βρίσκοντας υλικό στις αφηγήσεις του παππού του, παλιού ηθοποιού. Ο σκύλος του, οι γονείς του, ο φίλος του Κλάξος, η άγνωστη με την οποία αλληλογραφεί διαδικτυακά, η καθηγήτριά του, η Μαυρίδου, που τον ενθαρρύνει και τον καθοδηγεί στο γράψιμό του, γεμίζουν τις σελίδες του. Γλώσσα κοφτή, αγχώδης, γεμάτη από τις σύγχρονες εκφράσεις της νεολαίας, το διαδίκτυο καθημερινός σύντροφος.Η αφήγηση αρχίζει μ' ένα "geia sou" που πληκτρολογεί στον υπολογιστή. Μια άλλη νεανική φωνή του απαντά. Αυτοσυστήνεται ως δικηγόρος 28 χρονών και φυσικά δεν του περνάει απ' το μυαλό πως κι η συνομιλήτριά του που συστήνεται ως Μαριάννα 21 ετών, μπορεί να λέει ψέματα, όπως κι αυτός. Η προσπάθεια εντοπισμού της Μαριάννας είναι ο συνεκτικός δεσμός που κρατάει το βάρος της ιστορίας, ενώ επάνω σ' αυτόν σχεδιάζεται η ζωή του, η μητέρα του που έχει εξωσυζυγική σχέση, ο απόμακρος πατέρας, ο ενοχλητικός παππούς, η όλη προσπάθεια του νέου να βρει στόχο και νόημα στη ζωή του.
Η συγγραφέας δηλώνει πως για μια σχολική χρονιά (2005-06) παρακολούθησε από κοντά τη σχολική ατμόσφαιρα της Α1 Λυκείου και "γνώρισε" τους ήρωές της Θράσο και Κλάξο. Ίσως γι' αυτό οι ήρωές της είναι τόσο πειστικοί, αν και μερικές φορές εκφράζουν σκέψεις ενδεικτικές μιας μεγαλύτερης ωριμότητας, για παράδειγμα όταν ο Θράσος αναλύει το ημιτελές έργο του Μιχαήλ Αγγέλου "Οι σκλάβοι", έστω κι αν υποτίθεται ότι μεταφέρει λόγια της καθηγήτριάς του.
Τα greenglish του βιβλίου, ενοχλητικά κάπως στην αρχή, μας μεταφέρουν πειστικά στον τρόπο της γραπτής επικοινωνίας της νεολαίας. Κι η φωνή του Θράσου, που συνοψίζει τη φωνή της γενιάς του, αντηχεί στ' αυτιά μας κι όταν ακόμη έχουμε κλείσει το βιβλίο: "Εμείς οι νέοι...Ήρωες, και μας βρίζουν. Τι ξέρουν οι μεγάλοι; Ας άντεχαν αυτοί για δέκα λεπτά μόνο τα μαρτύρια που τραβάμε εμείς κάθε μέρα. Όλη μέρα. Και όλη νύχτα. Ένα πράγμα σαν γκρίζο. Απαράλλαχτα όλα, στάσιμα. Μια βαρεμάρα"
Eξαιρετική και λεπτομερής η περιγραφή του νησιού και των αξιόλογων του μνημείων-εκκλησιών και γενικά των όσων επισκεφτήκατε, αλλά όπως αναφέρεις "βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής περισσότερο"..., μήπως λοιπόν όσοι διαβάσουν την πολύ ωραία αυτή ανάρτηση (και δεν έχουν επισκεφθεί το νησί) απογοητευθούν όταν επισκεφθούν τη Μυτιλήνη?
ΑπάντησηΔιαγραφή